Τρεις φωτογράφοι στη Νέα Ζηλανδία απαθανάτισαν εικόνες από «κόκκινα ξωτικά» (red sprites) ή κόκκινους κεραυνούς, ένα από τα σπανιότερα φωτεινά φαινόμενα στον κόσμο κατά το οποίο φωτεινές πορφυρές λάμψεις εμφανίζονται στον ουρανό.
Ο Νεοζηλανδός φωτογράφος Tom Rae και οι Ισπανοί φωτογράφοι Dan Zafra και José Cantabrana ξεκίνησαν να φωτογραφίζουν τον Γαλαξία πάνω από τους βράχους Ōmārama Clay στο Νότιο Νησί στις 11 Οκτωβρίου, όταν έπεσαν πάνω στο ασυνήθιστο γεγονός.
Οι φωτογράφοι νόμιζαν ότι θα ήταν τυχεροί αν είχαν καθαρό ουρανό εκείνο το βράδυ, αλλά η νύχτα τους μετατράπηκε σε «αξέχαστη», δήλωσε η Ράε στον Guardian.
«Ο Dan και εγώ απλά δεν μπορούσαμε να το πιστέψουμε – ακούγονταν ένα σωρό ουρλιαχτά και φωνές και όλα τα σχετικά στο σκοτάδι» περιέγραψε ο Rae.
Οι κόκκινοι κεραυνοί είναι εκρήξεις ηλεκτρικής ενέργειας στην ανώτερη ατμόσφαιρα, που παράγονται από καταιγίδες. Σε αντίθεση με τους κεραυνούς που εκτοξεύονται προς το έδαφος, οι κόκκινες αστραπές εκτοξεύονται προς τα πάνω, προς την ανώτερη ατμόσφαιρα, δημιουργώντας παράξενες μορφές που μοιάζουν με στήλες, καρότα ή ακόμα και μέδουσες. Η πρώτη φωτογραφία του φαινομένου που τραβήχτηκε -κατά λάθος- το 1989, από μια ομάδα στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. Αυτού του είδους οι κεραυνοί είναι τόσο σύντομοι – διαρκούν μόλις ένα χιλιοστό του δευτερολέπτου – που σπάνια είναι ορατοί με γυμνό μάτι, αλλά ο Rae και οι άλλοι στάθηκεαν τυχεροί. «Ετυχε να κοιτάζω απευθείας όταν συνέβη – ήταν απλώς η τέλεια σύμπτωση κοιτάζοντας το σωστό μέρος του ουρανού την κατάλληλη στιγμή», είπε ο βραβευμένος φωτογράφος νυχτερινών τοπίων.
«Φαίνεται σαν να βλέπεις κάτι που δεν είναι αληθινό, είναι πολύ αιθέριο… είναι αυτό το πολύ βαθύ κόκκινο χρώμα που υπάρχει για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, οπότε είναι πραγματικά ενδιαφέρον να το βλέπεις» περιέγραψε.
Σημειώνεται ότι για την απαθανάτιση ενός κόκκινου κεραυνού απαιτείται άριστη γνώση της τεχνικής φωτογραφίας καθώς και κατανόηση της επιστήμης και της δημιουργικής έμπνευσης. «Είναι ένα πραγματικά περίπλοκο είδος φωτογραφίας» εξήγησε ο Rae.
Ο Zafra είπε ότι ήταν μια από τις «πιο ξεχωριστές νύχτες» της ζωής του. «Μπορούσα να δω τον Γαλαξία να λάμπει πάνω από τον ορίζοντα, ενώ αυτές οι τεράστιες κόκκινες δέσμες φωτός χόρευαν πάνω από μια καταιγίδα εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά», είπε.
«Ήταν μια από εκείνες τις στιγμές που ξέρεις ότι είσαι μάρτυρας κάτι που πιθανότατα δεν θα ξαναδείς ποτέ» κατέληξε.
