Το θέτουν πολλοί το ερώτημα: είναι λαϊκιστής ο δήμαρχος Πάφου;
Νομίζω πως απαντάται καλύτερα με ένα άλλο ερώτημα: Εμάς, στην προκειμένη περίπτωση, μας αφορά;
Εγώ λέω πως όχι. Όχι τώρα τουλάχιστον. Και σίγουρα όχι πρωτίστως.
Ούτε και η ουσία είναι εάν το κάνει, όπως κάποιοι τον κατηγορούν, χωρίς αποδείξεις οφείλω να πω, για να ανελιχθεί πολιτικά και μόνο. Ακόμα και κάποιοι βεβιασμένοι έως και επιπόλαιοι χειρισμοί καταγγελιών του στο παρελθόν, γεγονός και αυτοί, ούτε εκείνοι δεν είναι η ουσία.
Κοντολογίς, αυτό που πρέπει να μας απασχολήσει είναι το περιεχόμενο όσων καταγγέλλει, όχι μόνο με δεδομένο ότι από αυτόν ξεκίνησε και η αποκάλυψη του σκανδάλου του ΣΑΠΑ αλλά και το ότι ζούμε σε μια χώρα όπως η δική μας. Μια χώρα όπου οι αποκαλύψεις αυτής της μορφής από πολιτικούς είναι σπάνιο φαινόμενο.
Εν αντιθέσει και με τις συγκαλύψεις...
Παρακολούθησα τη συζήτηση για το θέμα τις τελευταίες μέρες. Χθες άκουσα μάλιστα από τον τέως υπουργό Εσωτερικών πως, εντελώς αθόρυβα λέει, πολλοί και από όλα τα κόμματα, οδηγήθηκαν επί ημερών του στη φυλακή για παρανομίες με τουρκοκυπριακές περιουσίες.
Και ομολογώ ότι με εξέπληξε η δήλωση, όπως επίσης με εξέπληξε και η άνεση με την οποία μας εξήγησε πως ο Κηδεμόνας αρπάζει τους παρανομούντες με συνοπτικές πλέον διαδικασίες, όπως είπε.
Τσακ-μπαμ ακουγόταν, μην σας πω και Τσακ Νόρις. Αν το διάβαζα θα νόμιζα πως είναι δήλωση Σουηδού τέως. Εδώ του Σβεν Χάσικεν!
Και με εξέπληξε, διότι μιλάμε για κάτι πρωτόγνωρο στην Κύπρο. Να οδηγηθούν βρε παιδί μου τόσοι πολλοί στις φυλακές, χωρίς ο Τύπος να το πάρει χαμπάρι και κυρίως, χωρίς ο υπουργός και η κυβέρνηση να το διατυμπανίσουν, όπως πάντοτε κάνουν για όλα τα θέματα, ακόμη και για τα ήσσονος σημασίας, αναζητώντας «success stories»; Γιατί;
Όσο για το… συνοπτικό του πράγματος, οι καταγγελίες Φαίδωνος μάλλον το αντίθετο δείχνουν. Διότι εάν τα πράγματα λειτουργούσαν με την ευκολία που περιέγραψε ο τέως υπουργός και όχι μόνο εκείνος, αυτά που βγαίνουν στη φόρα τώρα πώς και ξέφυγαν της… σύνοψης;
Και ο Φαίδωνος επιμένει, το επανέλαβε και χθες και δεν είδα κανέναν να τον διαψεύδει με στοιχεία, πως από τις τριάντα μία υποθέσεις που έδωσε στην Αστυνομία μόνο οι δύο περιλαμβάνονται στην Έκθεση του Γενικού Ελεγκτή, επιχείρημα στο οποίο στηρίχθηκε η απαξίωση των καταγγελιών του. Ο ίδιος δε ο γενικός ελεγκτής στήριξε τον δήμαρχο Πάφου.
Αλλά ακόμα και αν από τις τριάντα μία υποθέσεις, οι 30 -λέω- ήταν γνωστές και ο Φαίδωνος είναι ένας λαϊκιστής. Ακόμα και μία να ήταν καινούργια, δεν είναι εκπληκτική η αντίδραση και η οργή; Δεν είναι απίστευτο που αντί για μία απλή δήλωση του τύπου ήταν γνωστές οι περισσότερες και την πρόσθετη θα τη δει η Αστυνομία, γίνεται όλο αυτό το πρωτοφανές σούσουρο με τις αντιδράσεις;
Και δεν είναι παράξενο, τουλάχιστον, το ότι αποδίδονται όλα σε «διοικητικές πράξεις» την ώρα που καταγγέλλονται δημόσια πράγματα και θαύματα για διαμοιρασμό περιουσιών σε μη δικαιούχους, συγγενείς και χωριανούς αξιωματούχων, χαριστικές αποδόσεις σε επιχειρηματίες και τόσα άλλα;
Τι πάει να πει «διοικητικές πράξεις» (και καθαρίσαμε) και γιατί δεν πρέπει να δει κανείς τι μπορεί να παίχτηκε πίσω από κάποιαν από αυτές, έστω; Σε μία έστω να υπάρχει κάτι, υπάρχει θέμα. Γιατί λοιπόν;
Εκπληκτική δε είναι η τοποθέτηση υψηλόβαθμων αξιωματούχων, ότι πάντα επικρατούσε μπάχαλο με τις τουρκοκυπριακές –αν σας φαίνεται έντονο το «μπάχαλο», δεν θα έπρεπε, ξεπλένει μάλιστα και το κεφάλαιο των προθέσεων- όπως βεβαίως και η αμηχανία με την οποία ο πολιτικός κόσμος αντέδρασε. Ή καλύτερα… δεν αντέδρασε ως επί το πλείστον.
Παρενθετικά: Την οργίλη τοποθέτηση της ΕΔΕΚ, λόγω της αναφοράς Φαίδωνος στον πεθερό του αρχηγού τους (!), δεν τη σχολιάζω, είναι θέμα που αφορά τη σοβαρότητα του κόμματος – εδώ, και την οριστική απώλειά της. Οι υπόλοιποι όμως; Γιατί τόσο μούδιασμα εναλλασσόμενο με οργή;
Διότι, απλούστατα, αν υπάρχει μια αλήθεια είναι πως όλοι γνώριζαν και γνωρίζουν. Και είναι μισή η αλήθεια αυτή. Στη δε μισή που γνωρίζουμε είναι το πλιάτσικο που στήθηκε για δεκαετίες με τις τ/κ περιουσίες από ένα κράτος το οποίο κατά τα άλλα ανέλαβε να τις… κηδεμονεύει κιόλας!
Σ’ αυτήν επίσης, είναι το ότι οι πρόσφυγες ελάχιστα είδαν από αυτά και πως τα φιλέτα πήγαιναν αλλού, την ώρα που εκείνοι έσβηναν στις τρώγλες στους συνοικισμούς.
Στην άλλη μισή, αυτήν που δεν ξέρουμε, είναι πράγματα που μάλλον δεν πρέπει να μάθουμε για αυτό το μεγαλύτερο ίσως σκάνδαλο στα χρονικά, το οποίο συντηρήθηκε από ένα κράτος νόμιμο. Την ώρα μάλιστα που εκείνο φώναζε για τον σφετερισμό των περιουσιών των Ε/Κ προσφύγων στα κατεχόμενα.
Τον σφετερισμό των περιουσιών των κορόιδων που λέγαμε, στους συνοικισμούς και αλλού, οι οποίοι ακόμα και σήμερα παρουσιάζονται ως προδότες εάν αποταθούν στην αναγνωρισμένη από το ΕΔΑΔ ως ένδικο μέσο, πάλι με υπαιτιότητα δικών μας σε μεγάλο βαθμό και των πολιτικών και άλλων παιγνίων που έστηναν, Επιτροπή Αποζημιώσεων.
Την ώρα που κάποιοι, μη πρόσφυγες κιόλας, έστηναν και διαχειρίζονταν για δεκαετίες το κόλπο με τις περιουσίες βγάζοντας τρελά λεφτά. Με τις περιουσίες οι οποίες θα μπορούσαν και θα έπρεπε να δοθούν προσωρινά στους πρόσφυγες. Ώστε να ζήσουν αλλιώς από ό,τι κατέληξαν να ζουν. Και εν πολλοίς ζουν ακόμα.
Προσωπικά δεν με απασχολεί, λοιπόν, εάν είναι λαϊκιστής ο Φαίδωνος. Εάν χειρίστηκε επιπόλαια καταγγελίες, θα φανεί στη διερεύνηση και θα έχει νομικές συνέπειες για αυτό. Αυτό, και ως απάντηση στην επίσης συγκλονιστική όσο και όψιμη καταγγελία του πολιτικού μας στερεώματος για… σπιλώσεις.
Ε, μα δεν μας έχουν συνηθίσει σε τέτοιες ευαισθησίες, αυτοί ειδικά!
Και κυρίως, επιμένω, πως το θέμα είναι αυτή η άλλη μισή αλήθεια και το απόστημα που όλοι παραδέχονται ότι υπάρχει. Φαίνεται δε πως είναι απείρως μεγαλύτερο από όσο είχαμε φανταστεί, ειδικά με τα όσα βιώνουμε ως αντιδράσεις αλλά και την πολιτική ομερτά που έχει πέσει.
Η δε δική μας έγνοια θα πρέπει να είναι το σπάσιμό του. Αυτό μόνο.
