Πεθύμησες τη... γεύση; Δοκίμασε σουππούδαν μαγική! #Pellotopos

«Έχεις πρόβλημα, είναι δύο το πρωί και είμαι στο κεφάλι σου. Ας είμαστε ειλικρινείς απόψε, ναι! Μόνο εγώ μπορώ να σ’ το λύσω. Γυρνάς και στριφογυρίζεις στο κρεβάτι σου. Αυτά τα σεντόνια χρειάζονται το κορμί μου απόψε».

Και μετά: «Και τότε μου τηλεφωνάς, λες πως νιώθεις μόνος / μόνη, νωρίς το πρωί. Ο χρόνος κυλάει αργά. Το κρατάμε στα κρυφά, ξέρω πως πεθύμησες τη γεύση, η καρδιά μου χτυπά σαν 808, θέλεις τον ερωτά μου σε επανάληψη».

Από τις πρώτες δύο στροφές του (αγαπημένου) «Replay» της Τάμτα μπορούν να προκύψουν νομίζω δύο βασικές απορίες.

Όσοι δεν είναι εξοικειωμένοι με τα 80s ή έστω κάπως πιο μετά τη hip hop, μάλλον δεν θα ξέρουν το 808 της Roland, το θρυλικό ηλεκτρικό ντραμ που άλλαξε τη μουσική όπως την ξέραμε. Μια κονσόλα βασικά.

Από εκεί και πέρα, όμως, η μοναδική απορία που απομένει για τη φετινή συμμετοχή του #Pellotopos στη Γιουροβίζιον είναι ποια γεύση έχει πεθυμήσει ο τύπος (ή η τύπισσα) ο οποίος / η οποία γυρνάει και στριφογυρίζει στο κρεβάτι του / της και φωνάζει, όπως μαθαίνουμε στην πιο κάτω στροφή, το όνομα της ηρωίδας του τραγουδιού μη αντέχοντας άλλο. Χωρίς τη γεύση.

Εγώ έκανα κάποιες εικασίες (ως προς τη γεύση) ακούγοντας για πρώτη φορά τους στίχους, οι οποίοι -να το διευκρινίσω- δεν με ενοχλούν καθόλου.

Ο λόγος που γράφω αυτές τις γραμμές σήμερα είναι επειδή έκπληκτος είδα μια ανάρτηση στο facebook ενός συμπαθέστατου κιόλας σχετικά νεαρού ιερέα ο οποίος φωτογραφήθηκε με την Τάμτα στην εκκλησία του να κρατάει κάτι σαν σουπιερίτσα ασημένια.

Η οποία μάλλον έχει μέσα κάποιο κρανίο, κόκκαλο κ.τ.λ., από αυτά που γεμίζουν μαγικά τους λογαριασμούς της Εκκλησίας ΛΤΔ με τα λεφτά των Κυπραίων οι οποίοι, ως γνωστόν, τελούν και εν πλήρει συγχύσει σε μόνιμη βάση λόγω του λάιτ και «καλά και συμφέροντα» τρόπου που εφαρμόζουν τη θρησκεία τους.

Και ο οποίος συνοψίζεται, ειδικά μετά την επέλαση των Ταλιμπάν του Αγίου Όρους που έκαναν τα πλήθη πιο Ούγκανους από ποτέ, σε μια διατύπωση όπως η ακόλουθη: Ξεσκίζομαι στο ψέμα, το κουτσομπολιό και όχι μόνο -ας λείπουν οι περιγραφές-, βάζω δύο ευρώ στο κόκκαλο, σώζομαι και αυτομάτως δικαιούμαι να λέω και στους άλλους πώς πρέπει να ζουν, άμα λάχει.

Πιο υποκριτές και αμπάλατοι; Δύσκολο.

Εσχάτως υποφέρουν νηστεύοντας με φυτικό τυρί και γάλα coconut.

Η λεζάντα του ιερέα, με την Τάμτα αγνώριστη δίπλα του, άβαφτη και ντυμένη με ένα πράγμα μακρύ που έμοιαζε με τραπεζομάντιλο της γιαγιάς της, ήταν η ακόλουθη (σ.σ. την αντιγράφω ακριβώς): «Με τις ευχές των Αγίων Κυπριανού και Ιουστινης στην εκπρόσωπο της Κύπρου μας Ταμτα για το μεγαλο διαγωνισμό Γιουροβιζιο να τη βοηθήσουν να έχει μια καλη παρουσία και να φέρει τη πρωτιά στη χώρα μας!!!!».

Τα likes ώς την ώρα που έγραφα αυτές τις γραμμές ήταν κοντά στα 900, ενώ υπήρχαν και πολλά shares αλλά και σχόλια από κάτω, όπως λ.χ. «με την ευχή του Αγίου μας πατερ μου τη πρωτιά την έχουμε στο τσεπάκι!» και «Αμήν Αγιε Κυπριανέ μου».

Υπήρχαν και πιο hardcore βέβαια, όπως το: «Να το λέμε πάντοτε και να το κάνουμε, τώρα είναι ευκαιρία (Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνη αυτού, και ταύτα πάντα προστεθησεται υμιν) Η ΒΑΣΙΛΕΊΑ ο κρυμμένος θησαυρός...Καλή Ανάσταση».

Το οποίο, ομολογώ, με σύγχυσε και εμένα. Η ευκαιρία είναι ποια; Το ότι εάν ζητήσουν «την βασιλείαν του Θεού», τότε με «τις ευχές των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης» οι υπόλοιπες χώρες και οι κριτικές επιτροπές θα ψηφίσουν την Τάμτα; Εμένα πάντως μου ακούγεται λογικό.

Απορία παρενθετικά: Ο «Άγιος Κυπριανός» δεν είναι αυτό που πάνε όσοι #Pellotopites φαντάζονται… μάγια και πνεύματα (!) για να τους τα διώξει, αντί να πάνε στον γιατρό; Διορθώνω: επειδή δεν πάνε στον γιατρό.

Το μόνο, πάντως, που παραμένει μυστήριο, για μένα, είναι ποια γεύση έχει πεθυμήσει ο τύπος / η τύπισσα που περιμένει στο τραγούδι αυτήν που ενσαρκώνει η Τάμτα μας.

Αν κρίνω από το ασημικό, σαν γαβάθα προίκας με καπάκι, νομίζω πως θα πρέπει να παραδεχθώ ότι έπεσα έξω στα όσα υπολόγισα και μάλλον η Τάμτα καλείται να πάει εκεί για να εκδηλώσει την αγάπη της με μια σούπα.

Αγάπη σεμνή, χριστιανική.

Ίσως με αυτό το κόκκαλο που έχει μέσα η τύπου σουπιερίτσα. Κοίτα να δεις που το Replay θα μας βγει και hardcore χριστιανογαστρονομικό στο τέλος. Τσελεμεντές των Ττόππουζων, ένα πράγμα.

Εξ ου και οι ευχές «των Αγίων Κυπριανού και Ιουστίνης» για τη νίκη. Άλλωστε, μια σούπα είναι ό,τι πιο κατάλληλο για να περιγράψει κανείς την τραγική κατάσταση του μέσου καμένου εγκεφάλου στον #pellotopos. Μια σούπα στην οποία όλα μπορούν να χωρέσουν. Και να βράζουν μαζί. Και χωρούν και βράζουν. Αρκεί να πέφτει από πάνω το πέπλο της πίστης αλά καρτ και όπως και όσο βολεύει.

Και μια ένσταση για το τέλος: «Αυτά τα σεντόνια χρειάζονται το κορμί μου απόψε», λέει το τραγούδι.

Δεν τρώει ο κόσμος στο κρεβάτι, μάνα μου, ειδικά σούπες.

Υστερόγραφο: Τζαι μετά, ρε Μερόπη, απορείς, θκιάολε μαύρε, που σπάζει τα ταμεία το «Βουράτε Γειτόνοι». Μάλλον εξωραΐζει τη σκληρή πραγματικότητα, μάνα μου. Για αυτόν τους αρέσκει. Άκρως κολακευτικά τους δείχνει.