Η κυρία Σούλα, η θεά των όφεων και το συρματόπλεγμα

Είναι φοβερά πολλά τα ωραία και καλά της διδασκαλίας από το διαδίχτυο. Κατ' αρχάς ένας πολύ μεγάλος αριθμός καθηγητών και καθηγητριών ανακάλυψε την τεχνολογία. Προηγουμένως ήξεραν τα βασικά ή καθόλου. Η κυρία Ντίνα η θεολόγος, κοντά στα 60 της, πριν την πανδημία και τον εγκλεισμό έβαζε ως εργασία στα παιδιά να αντιγράφουν τις προσευχές από το βιβλίο στο τετράδιο. Σήμερα τους στέλνει ωραία βίντεο να δουν όποτε θέλουν, το απόγευμα ας πούμε, με ιερείς που μιλάνε για τη σωτηρία της ψυχής, τον τρόπο που πρέπει να κάθεσαι στο τραπέζι, τον σεβασμό στους γονείς και άλλα που καλύτερα να μην ακουστούν. Οι μαθητές δεν τα βλέπουν, επειδή ΜΠΟΡΟΥΝ να μην τα δουν, η κυρία Ντίνα έμαθε το copy paste του σατανά και το αμαρτωλό YouTube, και όλα φαίνονται να λειτουργούν ήρεμα και φυσιολογικά.

Οι μαθητές ακούν τη ραψωδία «λ» της Οδύσσειας και την ίδια ώρα πίνουν το γάλα σοκολάτας και τρώνε την καπύρα με το μέλι που τους ετοίμασε η μάμμα τους, ήρεμοι μπροστά στο γραφείο. Ταυτόχρονα μιλούν μεταξύ τους μέσω άλλων εφαρμογών, π.χ. το Viber. Ενδιαφέρονται για το μάθημα του κυρίου Γιώργου του αρχαιολάτρη μόνο 7 από τους 25, οι υπόλοιποι απλά δηλώνουν παρόντες και παρούσες και στο τέλος θα τα ξεχάσουν όλα, όπως ακριβώς θα τα ξεχνούσαν και στην κανονική τάξη.

«Κανονική τάξη». Και εδώ τα εισαγωγικά έρχονται για να μας προβληματίσουν. Τι σημαίνει ακριβώς «κανονική τάξη»; Σημαίνει μια ορθογώνια αίθουσα άχαρη και ψυχρή, γεμάτη…κανόνες, ό,τι δηλαδή ΔΕΝ σημαίνει το γεμάτο ελευθερία και δημιουργικότητα δωμάτιό τους. Η εξίσωση αυτή εννοείται δεν αφορά όλους τους «έγκλειστους» μαθητές αλλά φαίνεται να αφορά τους παραπάνω. Υπάρχουν και πολλοί άτυχοι που έχουν 'που πάνω τους τη γιαγιά τους να ακούει και να ρωτά λεπτομέρειες για την έξοδο του Μεσολογγίου, αλλά ακόμα και αυτούς οι υπόλοιποι συμμαθητές τους τους συμπονούν.

Όταν η κυρία Σούλα έπρεπε να διδάξει τα δημοτικά τραγούδια στην πρώτη γυμνασίου, ανακάλυψε (!!!) τη Δόμνα Σαμίου, άκουσε για πρώτη φορά τα σπουδαία μυλλωμένα αποκριάτικα, στην αρχή σοκαρίστηκε, ύστερα διάβασε δυο-τρεις αναλύσεις και κατάλαβε πως μιλούν για τη γονιμότητα και την ευκαρπία και σύνδεσε όλα αυτά με το αγαλματούι της Μινωικής Εποχής, «τη θεά των όφεων» που δείχνει και τα βυζάκια της και πάντα οι μαθητές εντυπωσιάζονται, και προς στιγμή σκέφτηκε να τα ενώσει όλα αυτά. Να βάλει δηλαδή στους μαθητές της να ακούσουν κάποιο μυλλωμένο, να διδάξει ύστερα το σκωπτικό κυπριακό τραγούδι της ύλης της (το οποίο μιλά για έναν παπά που σκεφτόταν τη σούβλα εν ώρα λειτουργίας) και να το συνδέσει με τη λατρεία της γυναίκας-τροφού στον μινωικό πολιτισμό και να μοιραστεί έτσι τον δικό της ενθουσιασμό με τους μαθητές της. Σύντομα όμως και αφού διάβασε πως κάτι παπάδες πήραν κάποτε τη Σαμίου στο δικαστήριο, κατηγορώντας την πως με το έργο της προάγει τη βωμολοχία, η κυρία Σούλα μας άλλαξε γνώμη. Φαντάστηκε το βλοσυρό και ψυχρό βλέμμα του επιθεωρητή της. Εδώ κρατάμε απλά το γεγονός πως η κυρία Σούλα ΕΜΑΘΕ τη Δόμνα Σαμίου, δεν είναι τεράστιο κέρδος, αποτέλεσμα της διαδιχτυακής της ενασχόλησης;

Τα παραδείγματα μπορεί να είναι πολλά. Και το θλιβερό είναι πως σίγουρα κανένας από τα αποσπασμένα παιδιά του υπουργείου δεν θα κάτσει να κάνει κάποια σοβαρή ανάλυση των όσων λαμπρών μας πρόσφερε η πανδημία σε εκπαιδευτικό επίπεδο. Η πανδημία θα τελειώσει και όλα θα τα πετάξουμε στον κάλαθο όπως κάνουμε πάντα. Σε πιο σοφά κράτη, που έτσι κι αλλιώς από πριν χρησιμοποιούσαν τα πολυμέσα για να ενισχύσουν τα σχολεία, ήδη ξεκίνησαν έρευνες για το πώς να βελτιώσουν ακόμα παραπάνω τα εκπαιδευτικά τους συστήματα με όσα έμαθαν, με τον πικρό -ναι- τρόπο, αλλά έμαθαν. Στο κυπριακό σχολείο οι αποφάσεις που λαμβάνονται (αχ, τι ωραία λέξη…) είναι πάντα αποσπασματικές, δηλαδή δεν αφορούν το πριν ούτε στοχεύουν στο μετά. Γιατί για να έχει κάτι συνέχεια πρέπει κάπως να συνδέεται ελεύθερα με τα προηγούμενα και τα επόμενα και να καθίσταται έτσι κατανοητό, και εδώ οι λέξεις είναι χωρίς εισαγωγικά. Κάπως έτσι δεν λειτουργούμε και στο «κυπριακό πρόβλημα»;, Εδώ τα εισαγωγικά μπαίνουν για να δείξουν πως απλά δεν υπάρχει πρόβλημα. Τώρα εξηγούνται και τα συρματοπλέγματα, τα κλειστά οδοφράγματα και οι…νέες συνομιλίες που έρχονται. Αλλά ξέρουμε, μας το είπαν, σταμάτα να το συζητάς. Για όλα φταίει η πανδημία, οι πρόσφυγες, η Τουρκία, η Αμερική, η Αγγλία και η φυλάκιση του Κολοκοτρώνη και οι καμένοι κεφτέδες και όλα τα πιο πάνω που είναι εντελώς ασύνδετα και καθόλου σοβαρά.