Η νύχτα δεν μυρίζει γιασεμί, αλλά καμένο. Το αεράκι δεν δημιουργεί κανένα θρόισμα. Δεν υπάρχουν φύλλα. Το φως του φεγγαριού δεν παιχνιδίζει με τα δέντρα: όλα αποκαΐδια, ζωντανεύουν οι σκιές τους, φαντάσματα. Ανατριχίλα. Νεκρική σιωπή. Τα πλάσματα είτε έφυγαν είτε δεν μιλούν. Πενθούν. Τα χελιδόνια σε αφήνουνε να κοιμηθείς στη Λόφου, το Βουνί, το Κοιλάνι, τη Μαλλιά, το Σούνι. Κάηκαν. Τι ωραία που πέφτουν οι στάχτες σαν νιφάδες χιονιού. Συνέχεια. Παντού.
Η μαυρίλα συνηθίζεται. Στην αρχή σοκ και δέος, μετά άρνηση και οργή, έπειτα αποδοχή και θρήνος, ακολούθως σιγή. Ο καθένας τα δικά του. Καθημερινότητα. Το λαμπρόν τζιει που πέφτει κρούζει.
Πυρόπληκτοι που, από τη μια στιγμή στην άλλη, έμειναν δίχως σπίτι και φιλοξενήθηκαν σε συγγενείς και φίλους και γνωστούς, τώρα παίρνουν το μήνυμα ότι πρέπει να αδειάσουν τη γωνιά. Και να πάνε που; Την περασμένη Παρασκευή, δέκα μέρες μετά, κοινωνικοί λειτουργοί τηλεφωνούσαν σε πληγέντες και ρωτούσαν εάν θέλουν κάτι. Γενικά και αόριστα. Ένα δεκαήμερο μετά, οι αρμόδιες υπηρεσίες του κράτους επικοινωνούν για πρώτη φορά με θύματα της πυρκαγιάς και της κρατικής ανοργανωσιάς, και τους ρωτούν εάν θέλουν ρούχα και τρόφιμα... Εκ μέρους της πολιτείας (ξανα)απολογείται ο Πρόεδρος.
Η Υπηρεσία Εκπαιδευτικής Ψυχολογίας του υπουργείου Παιδείας, Αθλητισμού και Νεολαίας είναι στη διάθεση του κοινού για παροχή ψυχολογικής στήριξης σε άτομα που έχουν άμεσα επηρεαστεί. Δευτέρα μέχρι και Παρασκευή, ώρες δημόσιας υπηρεσίας. Οι Υπηρεσίες Ψυχικής Υγείας, λέει, ιχνηλάτησαν τις ανάγκες της περιοχής και αποφάσισαν να παρέχουν ψυχολογική στήριξη, 9:00π.μ. με 4:00μμ. Ο βοσκός που τα ζώα του έγιναν οφτό κλέφτικο, ο αγρότης με τις πποΐνες τις λαστιχένιες που -που το χάραμα μέχρι το βούττημα- μετρά τις ζημιές του, ο εστιάτορας που ακόμα πετάει χαλασμένα τρόφιμα λόγω διακοπής της ηλεκτροδότησης, ο συνταξιούχος που κλαίει τα υστερινά του, θα αναζητήσουν να βρουν τον ψυχολόγο τους σε ωράριο δημοσίου; Καμία επαφή με την πραγματικότητα οι… ιχνηλάτες ψυχολογικών.
Οι πάσσαλοι της Ηλεκτρικής έχουν μεγάλο ενδιαφέρον. Άλλοι στέκουν όρθιοι, στο ύψος τους, ακόμα και μισοκαμένοι, και άλλοι κρέμονται από τα σύρματα ή λυγίζουν και πέφτουν, καλάμια - κάρβουνο. Πριν από λίγα χρόνια είχε ξεσπάσει ένα σκάνδαλο με τους στύλους της ΑΗΚ. Είχαν αντικατασταθεί αρκετοί. Όχι όλοι, υποστηρίζουν κάποιοι που φαίνεται να ξέρουν τι λένε.
«Ίχνη αιώνων σβήστηκαν» έγραψε η Χρυστάλλα Χατζηδημητρίου στον «Φιλελεύθερο». Αμπέλια, περβόλια, αθασιές, δόμες, πετρόκτιστα σπίτια, κονσόλες σκαλιστές, καρκόλες γυαλιστές, σιεμέδες κολλαριστοί, κάδρα, φωτογραφίες. Ακούω το κλάμα των προπάππων μου.
Τι ωραία που καίγεται η πατρίδα μας! Τι ωραία που παρακολουθούμε να καίγεται η πατρίδα μας. Σήμερα είδα στην τηλεόραση τον Πρόεδρό μας να κοινωνά. Δεν ήταν πλαισιωμένος από τους ξάγρυπνους για τρία μερόνυχτα πυροκαμένους κοινοτάρχες. Ο Χαρτσιώτης γιατί εξαφανίστηκε;
