Μήπως βρισκόμαστε μπροστά σε τεκτονικές αλλαγές σε σχέση με το πώς γνωρίζαμε τον κόσμο μέχρι τώρα; Ακούγοντας τον Τραμπ να μιλά για προσάρτηση του Καναδά, μου ήρθε στο μυαλό ο στίχος του Μόντη στα Γράμματα στη Μητέρα. Ότι δηλαδή «οι γεωγραφικοί χάρτες ενίστανται... και σαστίζουν».
Πήρε φόρα ο αθυρόστομος και πέρα από τον Καναδά, θέλει να αγοράσει τη Γροιλανδία, να πάρει πίσω τη διώρυγα του Παναμά και να μετονομάσει τον Κόλπο του Μεξικού σε Κόλπο της Αμερικής. Όλοι αντιδρούν σε αυτές τις δηλώσεις. Αν μάλιστα αυτές συνεχίσουν να επαναλαμβάνονται και μετά την επίσημη ανάληψη των καθηκόντων του σε μερικές μέρες, τότε θα αρχίσουμε να μιλάμε για κρίση στις σχέσεις των ΗΠΑ με τον υπόλοιπο κόσμο.
Ο Χριστοδουλίδης σκέπτεται
Όχι κατ' ανάγκη με όλους βέβαια. Μαθαίνω ότι όλα αυτά δεν περνούν απαρατήρητα από τους δικούς μας εδώ στην Κύπρο. Θα πρέπει να διευκρινιστεί βέβαια ότι στη χώρα μας υπό την καθοδήγηση του Μικρού Χριστοδουλίδη όλα κινούνται σε αντίστροφη φορά. Δεν φοβόμαστε μήπως μας προσαρτήσουν οι Αμερικανοί. Διεκδικούμε με πάθος την προσάρτηση και προς αυτή την κατεύθυνση αναβαθμίζουμε τα στρατιωτικά μας αεροδρόμια και κατασκευάζουμε πολεμικά λιμάνια για να τους υποδεχτούμε. Δύσκολα βεβαίως τα πράγματα και μάλλον φαντάζει απίθανο το σενάριο να μετατραπεί η Κύπρος σε 51η Πολιτεία των ΗΠΑ. Ούτε να κηρυχθεί η νήσος σε Ομοσπονδιακή Περιφέρεια όπως έγινε με την Ουάσινγκτον DC φαίνεται να είναι εφικτό. Αυτό που μας μένει είναι η Κύπρος να κηρυχθεί αμερικανικό έδαφος όπως συμβαίνει με μια σειρά άλλες περιοχές, όπως είναι οι Αμερικανικές Παρθένοι Νήσοι, η Αμερικανική Σαμόα, οι Βόρειες Μαριάνες Νήσοι, το Γκουάμ και το Πουέρτο Ρίκο.
Πώς θα γίνει αυτό; Ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης στο επόμενο State of the Union θα μπορούσε να το ανακοινώσει και να στείλει τον θυρεό του Προεδρικού στην Ουάσινγκτον με συνοδούς τον Βίκτωρα Παπαδόπουλο και την πρώτη κυρία Φιλίππα Καρσερά. Αυτοί θα μπορούσαν να παραμείνουν στην αμερικανική πρωτεύουσα ως όμηροι σε ένδειξη καλής θελήσεως μέχρι την υπογραφή της τελικής συμφωνίας.
Ιστορικά προηγούμενα υπάρχουν και αυτά ο Νίκος Χριστοδουλίδης ως μύστης της ιστορίας τα γνωρίζει.
* Ο Αττάλος Γ' της Περγάμου το 133 π.Χ. και λίγο πριν από τον θάνατό του έστειλε το στέμμα του στη Ρώμη. Με αυτήν την κίνηση, όρισε τη Ρώμη ως διάδοχο του βασιλείου του, το οποίο κληροδότησε στους Ρωμαίους. Αυτή η πράξη συνέβαλε στην επέκταση της ρωμαϊκής επιρροής στην περιοχή και στην ενοποίηση του βασιλείου της Περγάμου με τη Ρωμαϊκή Δημοκρατία.
* Ο βασιλιάς της Κυρήνης Πτολεμαίος Α' επίσης κληροδότησε το βασίλειό του στη Ρώμη το 96 π. Χ. Αυτή η εξέλιξη συνέβαλε στην επέκταση της ρωμαϊκής κυριαρχίας στη Βόρεια Αφρική.
Έδαφος
Τι κρύβεται πίσω από τη σύνθετη σκέψη του Προέδρου Χριστοδουλίδη; Η Κύπρος στη νεότερη και σύγχρονη ιστορία της υπήρξε έδαφος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και στη συνέχεια έγινε ανεξάρτητο κράτος. Πολύ σύντομα βέβαια οι σοφοί ηγέτες της αντελήφθησαν ότι είναι δύσκολο η χώρα να επιβιώσει σε έναν δύσκολο κόσμο, οπότε: 1. Έγινε μέλος των Αδεσμεύτων 2. Όταν κατάλαβε ότι αυτή η ένταξη δεν έχει καμιά αξία, οι Ε/Κ άρχισαν να ζητούν να ενωθούν με την Ελλάδα και οι Τ/Κ με την Τουρκία. 3. Μετά το πραξικόπημα της Ελλάδας και την τουρκική εισβολή το 1974 η Κυπριακή Δημοκρατία επιχείρησε να επιβιώσει ως μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Τα τελευταία χρόνια βέβαια ούτε η Ευρώπη πάει καλά. Ο άξονας Παρίσι - Βερολίνο έγινε αξονάκι, και η Ευρώπη γέμισε μικρούς υποψήφιους Χίτλερ. Από τη μία ο Όρμπαν, από την άλλη η Λεπέν στη Γαλλία και η Μελόνι στην Ιταλία. Ακολουθούν οι κρυπτοφασιστάκοι Ντικ Σχόοφ στην Ολλανδία, οι ανερχόμενοι συμπρόεδροι του κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία Άλις Βάιντελ και Τίνο Κρούπαλα που μόνο τη σβάστικα ακόμα δεν ανέμισαν. Γενικώς σε όλη την Ευρώπη ανεβάζουν ποσοστά οι φοβισμένοι. Αυτοί δηλαδή που φοβούνται ότι η ΕΕ θα γεμίσει χαμπίπηδες και τζαμιά από τη ροή μεταναστών από τις μουσουλμανικές χώρες.
ΗΠΑ
Στην Αμερική τα πράγματα μετά την εκλογή Τραμπ και τον Έλον Μάσκ να εποπτεύει την κατάσταση, εξελίσσονται όπως όλοι ανέμεναν. Ο Τραμπ με την ψήφο των Αμερικανών κινείται ανεξέλεγκτα και κυρίως επικίνδυνα. Έχει όλες τις προδιαγραφές να κινηθεί στη λογική ενός Αδόλφου Χίτλερ.
* Ο Χίτλερ μετά την εκλογή του το 1933 στη Γερμανία δεν έκρυψε τις διαθέσεις του να προσαρτήσει την Αυστρία, τη Σουδητία, που ήταν μέρος της Τσεχοσλοβακίας και βεβαίως τη μισή δυτική Πολωνία μέχρι το Ντάντσιχ. Ο Χίτλερ προσάρτησε την Αυστρία τον Μάρτιο του 1938. Το φθινόπωρο του ίδιου χρόνου τα γερμανικά στρατεύματα κατέλαβαν τη Σουδητία και λίγο αργότερα ολόκληρη την Τσεχοσλοβακία. Τον Σεπτέμβριο του 1939 τα χιτλερικά στρατεύματα εισέβαλαν στην Πολωνία.
* Ο Τραμπ διεκδικεί τη Γροιλανδία από τη Δανία. Προς το παρόν προσφέρει χρήματα για να την αγοράσει, αλλά δεν αποκλείει και στρατιωτική επέμβαση. Ζητά την επιστροφή της διώρυγας του Παναμά από την κυβέρνηση της χώρας. Με αυτόν τον τρόπο θα μειωθεί το κόστος διέλευσης των αμερικανικών πλοίων, κυρίως όμως θα ελεγχθεί η μαζική ροή κινεζικών προϊόντων. Ζήτησε επίσης ενσωμάτωση του Καναδά στις ΗΠΑ, σε διαφορετική περίπτωση οι ΗΠΑ θα σταματήσουν να στηρίζουν στρατιωτικά τη χώρα και θα περιορίσουν τις εισαγωγές καναδικών προϊόντων.
Στο κόλπο τώρα τελευταία μπήκε και ο Έλον Μασκ ο οποίος άρχισε να λειτουργεί ως Γκέρινγκ. Ως υπουργός προπαγάνδας του Τραμπ επιχειρεί να ανεβάσει και να κατεβάσει κυβερνήσεις στην Ευρώπη. Βρίζει τους Γερμανούς μετριοπαθείς, αποκαλεί κοριτσάκι τον Πρωθυπουργό του Καναδά Τζάστιν Τριντό, επειδή δεν δέχεται την ενσωμάτωση του Καναδά στις ΗΠΑ, ενώ κάνει λόμπιγκ για την απομάκρυνση του Βρετανού Πρωθυπουργού Κιρ Στάρμερ από τη θέση του πριν από τις επόμενες γενικές εκλογές στη Βρετανία.
Δυτικός πολιτισμός
Κάποιοι στην Ευρώπη άρχισαν να ανησυχούν καταφεύγοντας και σε δηλώσεις πρωτοφανείς έως και βαρύγδουπες ότι ο ίδιος ο δυτικός πολιτισμός απειλείται, από το φαινόμενο Τραμπ. Δεν υπάρχουν πλέον, λένε, σοβαροί πολιτικοί, παρά μόνον φελλοί που επιπλέουν. Πάμε, με τον έξαλλο Τραμπ στο πηδάλιο της υπερδύναμης, για νέες συμφωνίες τύπου Μονάχου; Η Ευρώπη σήμερα βρίθει από Τσάμπερλεν και Νταλαντιέ που τρέμουν μπροστά σε πάλαι ποτέ πολιτικούς - bullies τύπου Χίτλερ, Μουσολίνι και Τσιάνο και σήμερα Πούτιν και Ερντογάν που επιβάλλονται στον πλανήτη με φωνές και απειλές. Ο Τραμπ, λένε μαθαίνει από τους καλύτερους και με αυτούς θα συμπορευθεί. Βλέπει ότι ο Πούτιν μπήκε στην Ουκρανία, γιατί να μην καταλάβει και αυτός τη Γροιλανδία; Ο Ερντογάν μπήκε στην Κύπρο και τη Συρία, γιατί να μην προσαρτήσει τον Καναδά; Ο Νετανιάχου κατέλαβε μέρος του Νοτίου Λιβάνου και την περιοχή των Δρούζων στη Συρία. Γιατί να μην καταλάβει και αυτός τη διώρυγα του Παναμά;
Οι αγροίκοι
Βεβαίως υπάρχει και μια άλλη εξήγηση για τον ωμό έως αγροίκο πολιτικό λόγο που εκπέμπει το δίδυμο Τραμπ - Μασκ.
Λένε ότι αλλάζει ο πολιτικός λόγος, όχι γιατί κατ' ανάγκη επιστρέφουμε σε παλαιότερες εποχές, αλλά ως ανάγκη προσαρμογής στη λογική των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης. Τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης έχουν καταφέρει να φέρουν τους ακραίους πολίτες στο προσκήνιο. Οι μεθύστακες του Ουμπέρτο Έκο που τους διώχναμε από την ταβέρνα όταν άρχιζαν να λένε ανοησίες, τώρα ελέγχουν την ταβέρνα. Οι πολίτες πλέον μιλούν δημόσια για την πολιτική και επικοινωνούν μεταξύ τους σε μια άλλη γλώσσα, λιγότερο επιτηδευμένη και περισσότερο ωμή. Επικρατεί η καθημερινή γλώσσα και όχι η σύνθετη και επεξεργασμένη σκέψη της πολιτικής φιλοσοφίας και της ιδεολογίας, οπότε ο ορθός λόγος και η παραδοσιακή πολιτική ανάλυση δεν έχουν μεγάλη επίδραση. Μεγαλύτερη επίδραση έχει ο άμεσος λόγος, η τοξικότητα και το συναίσθημα, αφού πλέον στην εποχή μας ο εθνικισμός περισσεύει. Ο Τραμπ, ο Μασκ, ο Όρμπαν, ο Πούτιν, ο Νετανιάχου και γενικά όλοι οι λαϊκιστές πολιτικοί έχουν προσαρμοστεί μια χαρά. Ποια η διαφορά τους σε σχέση με τον Μεσοπόλεμο; Αυτοί εκλέγονται, χωρίς να κρύβουν την ιδεολογία τους η οποία είναι πλέον επικρατούσα και δημοφιλής. Έρχονται να επιβάλουν μια νέα τάξη πραγμάτων η οποία έχει να κάνει μόνο με το δίκαιο του ισχυρού. Αυτό αρέσει στις μάζες αφού η πολιτική γι' αυτούς είναι πλέον θέαμα. Όσο υπάρχει και ο άρτος όλα πάνε καλά με τον πλανήτη μέσω τεχνολογίας να μετατρέπεται σε ένα virtual Κολοσσαίο. Όταν οι οικονομία καταρρεύσει, όταν πλακώσει παντού σκοτάδι, τότε για μια ακόμα φορά στη μακραίωνη ιστορία των ανθρώπων θα ψάχνουμε να βρούμε το λάθος.
