Όλοι μας μιλούν για επανένωση, πολύ σωστά, και μάλιστα για απελευθέρωση που είναι άσχετη με τη λύση που επιδιώκουμε για να μας γαργαλίζουν τα αφτιά. Ποια απελευθέρωση, κύριοι; Αλλά ας σταθούμε στην επανένωση, πάντα μέσω της ΔΔΟ που πρέπει να είναι ο πρωταρχικός μας στόχος για μια ειρηνική συμβίωση Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Και είναι εδώ που το σχολείο αποτελεί τον θεμέλιο λίθο για να μπορέσουμε να επανενώσουμε την πατρίδα μας. Δυστυχώς, οι καθεχρονικοί στόχοι που θέτει το σχολείο αγνοούν την επανένωση η οποία θα καταστούσε ικανούς τους μαθητές να αντιληφθούν τα πλεονεκτήματα μιας ενωμένης Κύπρου μακριά από ρατσισμό, σοβινισμό και εθνικισμό μέσα από ομιλίες, θεατρικά έργα, ντοκιμαντέρ και τόσες άλλες εκδηλώσεις. Είναι για αυτό που επιβάλλεται οι μαθητές, μέσα σε μια μικροκοινωνία της πραγματικής γνώσης του βάθους, να μπορέσουν να μορφωθούν κατάλληλα για τον αγώνα της ζωής σε μια κοινωνία όπου με αγωνία «ζητείται άνθρωπος» και όχι της επιφανειακής γνώσης της περιφέρειας. Μαθητές που θα γίνουν χρήσιμοι πολίτες σε μια πολυπολιτισμική κοινωνία μέσα σε μια επανενωμένη πατρίδα, μακριά από εθνικιστικοσοβινιστικές τάσεις, σε ένα δημοκρατικό σχολείο που σχετίζεται με την παροχή ίσων ευκαιριών για όλους και στη μόρφωση του ανθρώπου του «άνω θρώσκω» στοχεύοντας στην καλλιέργεια της ψυχής, του πνεύματος και στη δημιουργία ανθρώπων σε μια πολιτισμένη κοινωνία; Σίγουρα δεν στοχεύει στη μαζική παραγωγή ρομποτοποιημένων υπάρξεων μέσω ενός εργοστασίου εξετάσεων αλλά στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης που θα καταστήσει ικανούς ανθρώπους να αντιλαμβάνονται τα ψεύδη των επιτήδειων, να αντιλαμβάνονται το κατάντημα των ελλειμματικών κομμάτων υποστηρικτών της προδοτικής διχοτόμησης με μπλοκάρισμα των συνομιλιών και τόσα άλλα προβοκατόρικα συνθήματα τα οποία στόχο έχουν τον έλεγχο ρομποτοποιημένων υπάρξεων για να παραμείνει η πατρίδα μας εσαεί διχοτομημένη για τα δικά τους συμφέροντα.
Συνεπώς, είναι εκ των ων ουκ άνευ η έμφαση να μεταφερθεί στη νεοουμανιστική διάσταση της παιδείας μας που μεταφέρει το κέντρο βάρους από την εθνικιστικοκεντρική στη διαπολιτισμική διάστασή της, που θα εξυπηρετεί τις πολυπολιτισμικές κοινωνίες της Ευρώπης και δεν αφίσταται του πνεύματος του ελληνικού πολιτισμού, χωρίς να σημαίνει ότι το εθνοκεντρικό στοιχείο υποβιβάζεται. Εγώ θα το έθετα ως απομάκρυνση του εθνικιστικοκεντρικού στοιχείου που τόσα δεινά έχει επιφέρει στον τόπο. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πρόσβαση σε άλλες κουλτούρες και η κατανόηση αυτών των κουλτούρων καταπολεμούν τον ρατσισμό, σοβινισμό, εθνικισμό, εξαλείφουν τις προκαταλήψεις, δημιουργούν δυνατούς δεσμούς φιλίας και σίγουρα ανοίγουν νέα κανάλια επικοινωνίας στην πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης χωρίς όμως πατρόνους από την πέραν του Ατλαντικού ηγεσία.
Πολλά μπορούμε να καταφέρουμε μέσω της παιδείας αν το ενδιαφέρον μας είναι πραγματικό και όχι υποκριτικό για παραπλάνηση, με στόχο την επικράτηση του πνεύματος του εθνικιστικοσοβινισμού που θα αποτελέσει και το τέλος του κυπριακού ελληνισμού σε αυτή την ταλαίπωρη πατρίδα.
Απορίες
1. Ποιος έφερε τους Τούρκους στην Κύπρο; Οι ατιμώρητοι προδότες πραξικοπηματίες και η χούντα. 2. Έγινε πόλεμος; Ναι. Γνωρίζουμε ότι κατακτηθέντα εδάφη σε πόλεμο δεν επιστρέφονται; 3. Μας επέστρεψαν εδάφη με επιστροφή 100.000 προσφύγων και είπαμε όχι. 4. Τώρα κλαίμε επί ερειπίων. Ώς πότε οι «κοπρίτες» και οι «ξιμαρισμένοι» και οι συν αυτοίς θα στήνουν καριέρες στη πλάτη του λαού με ηρωικούς παιάνες. 5. Υπάρχει περίπτωση να εκδιωχθούν οι Τούρκοι από την Κύπρο ακόμη και με τον Trump σύμμαχό μας; ένα μεγάλο όχι. 6. Δεν νομίζετε ότι μια win-win λύση θα δώσει την ευκαιρία σε Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους να ζήσουν ειρηνικά στην πατρώα γη; 7. Φτάνει πια! Ας ξυπνήσουμε τώρα για να μην χάσουμε τα πάντα ψάχνοντας για νέες πατρίδες.
*ΒΑ, ΜΑ, PhD, πρώην επιθεωρητή και πρώτου λειτουργός Εκπαίδευσης, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού
