Του Χρήστου Πουργουρίδη
Η ηγέτης της ακροδεξιάς στη Γαλλία καταδικάστηκε σε 4 χρόνια φυλάκιση για το αδίκημα της καταδολίευσης του Δημοσίου. Γλύτωσε τον εγκλεισμό στο κελί επειδή η μισή ποινή της ανεστάλη και την άλλη μισή θα την εκτελέσει με ηλεκτρονικό βραχιόλι. Η καταδικαστική απόφαση αναφέρει ότι η κυρία Λε Πεν δήλωσε ψευδώς στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι εργοδοτούσε αριθμό υπαλλήλων για εργασίες του Κοινοβουλίου και εισέπραττε από αυτό τους μισθούς τους, ενώ στην πραγματικότητα τα χρήματα πήγαιναν για την πληρωμή υπαλλήλων του κόμματός της.
Η κυρία Λε Πεν παρουσίασε διαφορά πλαστά συμβόλαια εργοδότησης και για να πετύχει την είσπραξη των χρημάτων προέβη σε σειρά ψευδών παραστάσεων. Δεν υπάρχει σύγχρονο ποινικό σύστημα σε οποιαδήποτε χώρα του κόσμου που να μην ποινικοποιεί τέτοια συμπεριφορά. Από την εποχή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, η απόσπαση χρημάτων ή αγαθών με ψευδείς παραστάσεις ήταν σοβαρό ποινικό αδίκημα. Παρά ταύτα ο Ντόναλτ Τραμπ, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ - της χώρας που πολλοί από εμάς θαυμάζαμε επειδή η πολιτική της ηγεσία διεκήρυττε πίστη και αφοσίωση στις αρχές και αξίες της Δημοκρατίας και του Κράτους Δικαίου - βγήκε και την υπεραμύνθηκε δημόσια. Σε ανάρτησή του στο Truth Social έγραψε πολλές σαχλαμάρες. Μίλησε για «κυνήγι μαγισσών» και είδε την απόφαση του δικαστηρίου σαν ακόμα μια απόπειρα των Ευρωπαίων αριστερών να χρησιμοποιούν τους νόμους για να περιορίσουν την ελευθερία του λόγου και να λογοκρίνουν τους πολιτικούς τους αντιπάλους. Και προχώρησε στα εξής αμίμητα: «Η Λε Πεν είχε απώλειες, αλλά συνέχισε να αγωνίζεται, και τώρα λίγο πριν από τη Μεγάλη Νίκη, την «επιάσαν» με μια ασήμαντη κατηγορία, για την οποία πιθανόν να μην ήξερε τίποτε.... Σε ‘μένα φαίνεται να είναι σφάλμα λογιστικό ('bookkeeping error'). Ο άνθρωπος που καταδικάστηκε μαζί με άλλα μέλη της οικογένειάς του για διάφορες φορολογικές απάτες (τις οποίες πάντα απέδιδε, βέβαια, σε λογιστικά λάθη) υπεραμύνεται με αυτές τις γελοιότητες μιας κατάπτυστης πράξης εξαπάτησης του Δημοσίου. Εγώ, εδώ στη μακρινή μικρή Κύπρο, που καθόλου δεν στερούμαστε από παρόμοιες συμπεριφορές, αναφωνώ «είντα τζαιρούς εφτάσαμεν»!
Ο Πρόεδρος της πιο ισχυρής χώρας του κόσμου να δικαιολογεί μια καραμπινάτη κομπίνα από ένα σημαντικό πολιτικό πρόσωπο ως ένα αθώο λάθος στα λογιστικά βιβλία. Με παρόμοια και πολλά άλλα, ακόμα πιο γελοία επιχειρήματα, υπεραμύνονται της Λε Πεν στα καφενεία και στα ΜΚΔ οι άνθρωποι του ΕΛΑΜ. Αναμενόμενη συμπεριφορά. Αλλά στους «υπερασπιστές» της υμνήτριας του Χίτλερ και του Μουσολίνι υπήρξαν και αρκετοί από τον χώρο της Αριστεράς! Και άνθρωποι για τους οποίους έτρεφα αισθήματα συμπάθειας για τους κοινωνικούς τους αγώνες, ιδιαίτερα για την άξια κάθε θαυμασμού πορεία τους ενάντια στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για κάποιες από τις αναρτήσεις αυτές παραλίγο να πάθω εγκεφαλικό. Το ερώτημα, 'τι κοινό μπορεί να έχει ο Χ από το Πελένδρι με τον Τραμπ και τον Έλον Μασκ;', δεν μπορούσε να φύγει από τον νου μου. Την απάντηση τη βρήκα σε μια άλλα ανάρτηση. Έπλεκε το εγκώμιο της Λε Πεν γιατί τάχθηκε ενάντια στις κυρώσεις της ΕΕ κατά της Ρωσίας. Ζούμε στην εποχή του παραλόγου. Οι πιο πολλοί άνθρωποι έχουν πάρει διαζύγιο από τη λογική. Μιλούν και γράφουν ό,τι τους κατεβάσει η κούτρα τους. Χωρίς να σκέφτονται. Πώς μπορεί ένας αριστερός της σημερινής Κύπρου, που ο πατέρας του και ο παππούς του, ρακένδυτοι και πεινασμένοι, έκαναν απεργίες και άλλους αιματηρούς αγώνες για στοιχειώδη δικαιώματα του εργάτη και του αγρότη, να θαυμάζει έναν άνθρωπο όπως τον Πούτιν, που εγκαθίδρυσε στη Ρωσία ένα από τα χειρότερα καπιταλιστικά συστήματα του κόσμου; Τον άνθρωπο που εισήγαγε με την οικονομική του πολιτική στα σύγχρονα λεξικά τον όρο «ολιγάρχης». Που κυβερνά τη χώρα του με πιο καταπιεστικό τρόπο απ’ ό,τι οι Τσάροι. Και που εξασφαλίζει στις «εκλογές» ποσοστά που σε καμία χώρα με δημοκρατικές διαδικασίες δεν μπορούν επ’ ουδενί να εξασφαλιστούν; Πώς είναι δυνατόν ένας σημερινός Κύπριος αριστερός, που η παράταξή του ανέδειξε γίγαντες του συνδικαλισμού, όπως τον Αντρέα Ζιαρτίδη, να θαυμάζει τον Πούτιν, που επί εποχής του ο συνδικαλισμός στη Ρωσία βρίσκεται στην υπηρεσία του καθεστώτος και όχι του εργάτη;
Ακούσατε ποτέ για κάποια παναπεργία ή άλλη μεγάλη απεργία στη Ρωσία, παρόλο που οι πιο πολλές μεγάλες βιομηχανίες και άλλες επιχειρήσεις ανήκουν σε στυγνούς εκμεταλλευτές του ανθρώπινου μόχθου ολιγάρχες; Πολύ χειρότερους από τον Έλον Μασκ, και άλλους στενούς συνεργάτες του Τραμπ. Ζούμε στην εποχή της ανοησίας και του παραλόγου. Που κυβερνούν τον κόσμο οι μετριότητες, οι ανισόρροποι και μεγαλομανείς. Κάτι που πρόβλεψε με ακρίβεια πριν από 700 χρόνια ο μεγάλος Ολλανδός φιλόσοφος Έρασμος, που έγραψε ότι δεν θα αργήσει να έρθει η μέρα, που επειδή οι άνθρωποι δεν θα μορφώνονται όπως πρέπει, θα αφήνουν να τους κυβερνούν πρόσωπα τα οποία όσο λιγότερες ικανότητες διαθέτουν, τόσο περισσότερο εγωισμό, αλαζονεία και ματαιοδοξία θα περιφέρουν. Όμως, όλοι αυτοί οι ανόητοι (fools) θα βρίσκουν άλλους ανόητους να τους θαυμάζουν και να τους χειροκροτούν.
