Θετικό το αποτέλεσμα της συνάντησης της τέταρτης, δήλωσε ο ΠτΔ Νίκος Χριστοδουλίδης. Άσπρος καπνός δεν βγήκε και για τα έξι ΜΟΕ. Γκρίζος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και αυτό υπό προϋποθέσεις. Θετικό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μόνο αν υπήρχε συμφωνία και στα έξι ΜΟΕ για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε με την ουσία. Όταν από την πλευρά μας θεωρείται θετικό το αποτέλεσμα αυτό, είναι απόδειξη στο πού διολίσθησε το εθνικό θέμα μετά το καταστροφικό Κραν Μοντανά.
Είναι από τις φορές που η επιτυχία εξαρτάται από τη δική μας πλευρά. Στα ΜΟΕ δεν χρειάζεται, ούτε προεργασία ούτε πολλή συζήτηση. Θα πρέπει ο ΠτΔ να δεχθεί τις θέσεις Τατάρ και να τελειώνει άμεσα το θέμα αυτό. Δεν μπορούμε να χάσουμε το δάσος για το δένδρο.
«Διυλίζοντες τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνοντες», όπως αναφέρεται στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο. Δυστοκία στα ΜΟΕ αλλά «καταπίνοντες» την κατοχή. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Με αυτές τις «εξυπνάδες» προσερχόμαστε στις συνομιλίες για τον «κώνωπα».
Η κυρία Ολγκίν δεν πρέπει να ασχοληθεί με ΜΟΕ. Αν χρειάζεται απεσταλμένος του ΓΓ για τη διάνοιξη τεσσάρων σημείων διέλευσης, τότε δεν υπάρχει καμία απολύτως προοπτική για λύση. Με την κάθοδό της στην Κύπρο και με συμφωνημένα τα ΜΟΕ, πρέπει να ασχοληθεί άμεσα με την ουσία του Κυπριακού, που αυτό είναι το ζητούμενο.
Αυτό είναι ένας έμμεσος τρόπος ο Ερσίν Τατάρ να αναγκαστεί να συζητήσει την ουσία σε ένα καλό κλίμα. Επιπρόσθετα, η εποικοδομητική μας στάση στα ΜΟΕ θα εντείνει τις πιέσεις από την Τουρκία προς τον Τ/Κ ηγέτη για να μπορέσουμε να πάμε παρακάτω.
Όλες αυτές οι θεωρίες, ότι οι υποχωρήσεις μας στα ΜΟΕ δεν πρέπει να άπτονται θεμάτων κυριαρχίας, είναι επιπόλαιες και εκ του πονηρού.
Ας προσγειωθούμε επιτέλους. Για ποια κυριαρχία μιλάμε; Την ανύπαρκτη κυριαρχία στον βορρά, την ανύπαρκτη κυριαρχία στη θάλασσα ή την περιορισμένη κυριαρχία στον νότο; Μόνο με λύση του Κυπριακού θα υπάρξει ουσιαστική κυριαρχία.
Η διασφάλιση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει καταντήσει ένα επικίνδυνο εμμονικό σύνδρομο. Μόνο με ρεαλιστική αντιμετώπιση των σημερινών πραγματικοτήτων μπορεί να διαφυλαχθεί η μισή κυπριακή Δημοκρατία που μας έχει απομείνει, με προοπτική επανένωσης. Μια Κυπριακή Δημοκρατία που λειτουργεί, εδώ και δεκαετίες με το δίκαιο της ανάγκης, μια Κυπριακή Δημοκρατία που λειτουργεί με τα βασικά άρθρα του Συντάγματός της σε αναστολή. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει ελπίδα για μια κυριαρχία σε ολόκληρη την επικράτεια της χώρας.
Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν κινδυνεύει από τέσσερα - πέντε οδοφράγματα. Η Κυπριακή Δημοκρατία κινδυνεύει μόνο από τη συνέχιση του καταστροφικού στάτους κβο. Αν η κυρία Ολγκίν σπαταλήσει τον χρόνο της στο άνοιγμα κάποιων σημείων διέλευσης και στα άλλα χαμηλής σημασίας θέματα, τότε η νέα διάσκεψη του Ιουλίου θα είναι το τέλος. Η προσωπική απεσταλμένη του ΓΓ θα πρέπει να είναι σε θέση, μέχρι τον Ιούλιο, να έχει κατ’ αρχήν συμφωνήσει τον οδικό χάρτη για ενδεχόμενη συμφωνία επανέναρξης των συνομιλιών επί της ουσίας και μέσα σε συμφωνημένο ασφυκτικό χρονοδιάγραμμα.
Αν νομίζουμε ότι υπάρχει περίπτωση να υπάρξει επανέναρξη των συνομιλιών από το σημείο που σταμάτησαν στο Κραν Μοντανά, ή για να είμαστε σωστοί από το σημείο που φύγαμε από το Κραν Μοντανά, τότε ονειρευόμαστε και παράλληλα παραπλανούμε τον λαό.
Αν χρειαστεί, και το λέω με πλήρη επίγνωση ότι θα χαρακτηριστώ μειοδότης, θα πρέπει να κάνουμε υποχωρήσεις έξω από το κουτί.
Το κουτί δεν το σεβαστήκαμε το 2004 και το καταστρέψαμε το 2017, αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα. Δυστυχώς για μας κουτί δεν υπάρχει πλέον. Δεν είναι τυχαίο ότι κατά τις δύο τουλάχιστον τελευταίες δεκαετίες, σε κάθε πρωτοβουλία επίλυσης, ο εισβολέας μένει στο απυρόβλητο και μάλιστα εκθειάζεται από τη διεθνή κοινότητα για την εποικοδομητική του στάση, ενώ σε εμάς καταλογίζονται ίσες ευθύνες με τους Τ/Κ, αδικώντας ορισμένες φορές τους Τ/Κ. Μήπως το 2017 δεν αδικήθηκε ο Μουσταφά Ακιντζί από την έκθεση του Αντόνιο Γκουτέρες;
Η αξίωση του Ερσίν Τατάρ για κυριαρχική ισότητα δεν είναι τίποτε άλλο από διαπραγματευτική τακτική για να εξασφαλίσει την πολιτική ισότητα, με έμφαση στη μία θετική ψήφο σε όλες ανεξαιρέτως τις αποφάσεις της κεντρικής κυβέρνησης. Για αυτόν η πολιτική ισότητα είναι το ζητούμενο. Αν την εξασφαλίσει, το αν θα την ονομάζει πολιτική ή κυριαρχική ισότητα είναι επουσιώδες, φτάνει η λύση να διασφαλίζει τα τρία singles, μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα.
Θα πρέπει, επιτέλους, να αντιληφθούμε το ότι για μας το κουτί περιέχει μόνο τα τρία singles και τίποτε άλλο. Όλα τα άλλα περί ονοματολογίας της λύσης είναι εκ του περισσού και δυστυχώς, στη δική μας πλευρά, εκ του πονηρού.
Είναι πραγματικά αντιφατικό ο Τατάρ να επικρίνεται για τη ρητορική του, η οποία στόχο έχει το εσωτερικό του ακροατήριο, και εμείς οι οποίοι χρησιμοποιούμε το εθνικό θέμα αποκλειστικά για εσωτερική κατανάλωση, να νομίζουμε ότι έχουμε δίκαιο.
Ποια η διαφορά των θέσεων του Ερσίν Τατάρ για κυριαρχική ισότητα και δύο κράτη από τις φωνές στη δική μας πλευρά για σωστό περιεχόμενο και ενιαίο κράτος; Καμία απολύτως. Διχοτομικές οι θέσεις Τατάρ, εξίσου διχοτομικές και οι δικές μας.
Επί τόσες δεκαετίες διαπράττουμε τα ίδια λάθη και έχουμε την αναίδεια να απαιτούμε να μας κατανοήσουν οι ξένοι.
Όταν στην έκθεσή της η Κολομβιανή διπλωμάτις διαπίστωσε την μη ύπαρξη κοινού εδάφους, δεν είπε ποια πλευρά ευθύνεται. Θεώρησε τις θέσεις και των δυο πλευρών εξίσου εκτός του πλαισίου λύσης. Για τον διεθνή οργανισμό υπάρχουν, ένθεν και ένθεν της Πράσινης Γραμμής, δύο αδιάλλακτοι συνομιλητές.
Σε προηγούμενό μου άρθρο είχα τονίσει ότι οι συγκυρίες αλλάζουν δραματικά και συνεπώς πρέπει να σταματήσουμε να «διυλίζουμε» τα ΜΟΕ. Η σύλληψη Ιμάμογλου είναι ένα απτό παράδειγμα. Είναι μια εξέλιξη που ίσως συμβάλει στην επιδείνωση των ευρωτουρκικών και ελληνοτουρκικών σχέσεων, δηλαδή ίσως απενεργοποιήσει κάθε καταλύτη για θετικές εξελίξεις στο Κυπριακό.
Σε κρίσιμες στιγμές έχουμε την τάση προς την αυτοκαταστροφή. Όλοι θυμόμαστε το θέμα που προέκυψε με το ενωτικό δημοψήφισμα, με πρωτοβουλία του απορριπτικού ΕΛΑΜ, κάτι που ενόχλησε τον Τ/Κ ηγέτη, σε σημείο που αποχώρησε από τις συνομιλίες. Ένα μη θέμα, κάτι ασήμαντο μπροστά στη μεγάλη εικόνα, προκάλεσε τεράστια ζημιά.
Μήπως νομίζετε ότι οι επιπόλαιοι εθνικιστές που φώναζαν, «Η Κύπρος είναι ελληνική» και το αισχρό «γα….ται η Τουρκια», θα περάσουν απαρατήρητοι; Μήπως η μη αντίδραση της επίσημης κυπριακής πλευράς για αυτό το σύνθημα του πεζοδρομίου, θα περάσει έτσι απλά; Το επιχείρημα ότι ήταν ένα περιστατικό που συνέβηκε στην Ελλάδα και συνεπώς δεν μας αφορά, από τη στιγμή που υιοθετήθηκε από πολλούς στην Κύπρο, έχει καταστεί και κυπριακό θέμα. Εδώ, μέχρι και «η επίσημη αγαπημένη» του Προεδρικού και του Υπουργείου Εξωτερικών το υιοθέτησε. Κάθε μας κίνηση παρακολουθείται από την άλλη πλευρά και από τον διεθνή παράγοντα και δυστυχως η Τουρκία πάντα εκμεταλλεύεται την εθνική μας ανεπάρκεια. Δεν νομίζω να υπάρχει χειρότερο από το να φωνάζεις, σε επίσημη παρέλαση, ότι «γαμ…ται η πατρίδα» του άλλου.
Ας μην θεωρούμε τρόπαιο το ότι φώναζαν αυτές τις αηδίες. Στίγμα είναι και ακόμη μια μαχαιριά στο ήδη αιματοβαμμένο σώμα της Κύπρου. Όλοι αυτοί οι μάγκες, και αυτοί του καναπέ που τους επικροτούν, αν έχουν το θάρρος, ας φωνάξουν το «γαμ…ται η Τουρκία» στη νεκρή ζώνη, στην Άγκυρα ή στην Κωνσταντινούπολη.
Από τσάπα μαγκιές και μάγκες της δεκάρας έχουμε μπουχτίσει. Τρόπο για να απαλλαγούμε από την «κάμηλον» δεν έχουμε ακούσει ακόμα.
