Γίνεται να δίνεις δικαίωμα σε 17χρονα να ψηφίζουν στις εκλογές αλλά την ίδια στιγμή να μην τους δείχνεις την απαραίτητη εμπιστοσύνη και να θεωρείς ότι δεν είναι σε θέση να αξιολογήσουν τους εκπαιδευτικούς που τους διδάσκουν καθημερινά; Kαι όμως, στην Κύπρο του 2025, όπου το μόνο που απασχολεί τα πολιτικά κόμματα είναι πώς θα αυξήσουν τους ψηφοφόρους τους, γίνεται. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση.
Εκείνο που θέλω να σχολιάσω, το οποίο πραγματικά μου προκαλεί εντύπωση, είναι πώς γίνεται, ενώ συζητάμε για νέο σύστημα αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, σύμφωνα με το οποίο, εάν περάσει από τη Βουλή, θα αξιολογείται ο εκπαιδευτικός από δύο επιθεωρητές και τον διευθυντή του σχολείου του, δεν μπαίνει καθόλου στην εξίσωση αυτή η άποψη των μαθητών, οι οποίοι είναι και αυτοί που έρχονται σε καθημερινή επαφή με τον εκπαιδευτικό. Πώς γίνεται να μιλάμε για μεταρρύθμιση του συστήματος Εκπαίδευσης από το οποίο θέλουμε να βγαίνουν ενεργοί πολίτες, μαθητές με κριτική σκέψη και άποψη και την ίδια στιγμή να τους στερούμε το δικαίωμα να εκφέρουν άποψη για τους ανθρώπους οι οποίοι στο τέλος της ημέρας, με τις αποφάσεις τους, καθορίζουν ώς έναν βαθμό το μέλλον τους; Γίνεται ο καθηγητής αυτός να «αποφασίζει» κατά κάποιον τρόπο αν εγώ ως μαθητής θα μπω σε μια σχολή στο πανεπιστήμιο ή τι βαθμό θα γράφει το απολυτήριό μου, μέσω του οποίου θα διεκδικήσω μια θέση σε ένα πανεπιστήμιο σε κάποια χώρα του εξωτερικού, αλλά εγώ την ίδια στιγμή να μην μπορώ να αξιολογήσω τον άνθρωπο αυτόν, ο οποίος ενδεχομένως να μην κάνει καλά τη δουλειά του;
Και το πιο περίεργο δεν είναι ότι δεν έχουν το δικαίωμα οι μαθητές να αξιολογούν τους καθηγητές τους αλλά ότι, ενώ ερχόμαστε να συζητήσουμε για το σχέδιο αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, μπας και το αλλάξουμε μετά από 50 χρόνια, δεν ακούγεται πουθενά και από κανέναν έστω ως πρόταση να αξιολογούν και οι μαθητές. Και δεν μιλάμε για τους μαθητές του Δημοτικού ούτε του Γυμνασίου. Ας ξεκινήσουμε από το να δώσουμε χώρο να εκφράζουν την άποψή τους οι μαθητές του Λυκείου. Ξέρετε, εκείνοι που σε 1-2 χρόνια θα ψηφίζουν, θα οδηγούν, θα βρεθούν σε μια αίθουσα πανεπιστημίου στο οποίο στο τέλος του εξαμήνου αξιολογούν φυσικά τους καθηγητές τους και θα περίμενε κανείς ότι το κριτήριό τους δεν θα είναι μόνο το τι βαθμό τους έβαλε ο καθηγητής στην εργασία ή στην ενδιάμεση εξέταση ή το πόσο χαμογελαστός και πλακατζής είναι!
Και επειδή έχω ακούσει την υπουργό Παιδείας, Αθηνά Μιχαηλίδου, να απαντά σε σχετικό ερώτημα ότι ας αρχίσουμε με το να αλλάξουμε τώρα αυτά που προτείνει το ΥΠΑΝ και στη συνέχεια να δούμε και το θέμα της εμπλοκής των μαθητών, έχω να της πω το εξής: Κυρία υπουργέ, ό,τι αλλάξετε, αν αλλάξετε τώρα, ή αλλιώς σε 5-10, ενδεχομένως και 50 χρόνια, ένας άλλος υπουργός, που θα βρίσκεται στη θέση σας, θα παλεύει να πείσει τις συντεχνίες των εκπαιδευτικών για να δεχτούν την αλλαγή αυτή.
