Εδώ και μία βδομάδα η περιοχή μας κάθεται πάνω σε μία γιγαντιαία βόμβα της οποίας το φυτίλι έχει ανάψει και απλά περιμένουν όλοι πότε αυτή θα εκραγεί και θα τινάξει τα πάντα στον αέρα, σκορπώντας ταυτόχρονα παντού τον θάνατο και την καταστροφή.
Και τα πράγματα θα γίνουν ακόμη χειρότερα και θα προσλάβουν ευρύτερες προεκτάσεις, αν αποφασίσουν τελικά και οι ΗΠΑ να εμπλακούν στη σύρραξη κτυπώντας εκείνες τα πυρηνικά του Ιράν.
Αν κάποιοι θεωρούν πως, αν τα πράγματα οδηγηθούν εκεί, εμείς θα μείνουμε ανέγγιχτοι πλανώνται πλάνην οικτράν. Δυστυχώς αυτή τη φορά και η γεωγραφική εγγύτητά μας με τις δύο εμπόλεμες χώρες και κυρίως με το γειτονικό Ισραήλ αλλά και το προηγμένο οπλοστάσιο που διαθέτουν οι δύο εμπόλεμες χώρες θα συμπαρασύρουν και εμάς σε μία περιπέτεια απροσδιόριστης έκτασης.
Δεν το λέμε για να κινδυνολογήσουμε, ούτε για να ενσπείρουμε τον πανικόαλλά γιατί παρατηρούμε μία αδιαφορία απέναντι σε αυτό που συμβαίνει στην περιοχή μας, μία αποστασιοποίηση και κυρίως έναν ωχαδελφισμό, ότι εμάς δεν μας αφορά και δεν μας αγγίζει τίποτα.
Ακόμα και οι λίγοι εκείνοι που παρακολουθούν στο εσωτερικό τις εξελίξεις, τις παρακολουθούν με ποδοσφαιρικούς και οπαδικούς όρους, με άλλους να υποστηρίζουν το Ισραήλ και να εύχονται την εξαφάνιση του θεοκρατικού καθεστώτος των «μουλλάδων» του Ιράν και άλλους να ελπίζουν ότι ο πολεμοχαρής Νετανιάχου θα βρεί επιτέλους τον «δάσκαλό του» και θα τιμωρηθεί για όλα τα κατά καιρούς εγκλήματά του και κυρίως τη γενοκτονία των Παλαιστινίων.
Μία κοντόφθαλμη δηλαδή προσέγγιση που δεν προσμετρά τις πραγματικές συνέπειες μιας τέτοιας πολεμικής σύγκρουσης στη γειτονιά μας και το γεωστρατηγικό τσουνάμι που θα προκαλέσει είτε η εξόντωση της μίας ή της άλλης δύναμης είτε και η αλληλοεξόντωσή τους, που είναι επίσης πιθανό, ίσως και το πιθανότερο, σενάριο.
Από αυτή τη σύγκρουση δεν θα υπάρξουν νικητές και ηττημένοι, παρά μόνο ηττημένοι και αυτή δεν είναι άλλοι από τους λαούς των δύο εμπόλεμων χωρών αλλά και τους λαούς όλων των γειτονικών χωρών, συμπεριλαμβανομένου και του δικού μας.
Η μόνη ελπίδα να υπάρξουν νικητές είναι να πρυτανεύσει έστω και τώρα η λογική και να σταματήσει ο παραλογισμός που κορυφώνεται τις τελευταίες ώρες και σε αυτό μπορούν να συμβάλουν καθοριστικά όλοι. Και οι άμεσα εμπλεκόμενοι αλλά και οι διάφοροι μεσολαβητές και κυρίως χώρες με ειδική επιρροή, και προς το Ισραήλ, και προς το Ιράν.
Είναι κατανοητή η παγκόσμια ανησυχία που υπάρχει για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, όμως λίγο πριν το κτύπημα του Ισραήλ το Ιράν είχε δώσει σοβαρές ενδείξεις ότι ήταν έτοιμο να καταλήξει σε μία συμφωνία για τα πυρηνικά του με τις ΗΠΑ. Αυτή η προσπάθεια που έγινε δεν πρέπει να αφεθεί να καταστραφεί επειδή ξαφνικά ο Νετανιάχου αποφάσισε, για τους δικούς του εσωτερικούς λόγους, να εξαφανίσει από τον χάρτη το Ιράν.
