Δεν έχω τίποτα να πω στον αποικιοκράτη Άγγλο κομισάριο που είπε για την πατρίδα μου πως «είναι γεμάτη με ζέστη του καλοκαιριού, λάσπες του χειμώνα, αγαλίκι των Τούρκων και τσαλίμια των Ελλήνων», όμως σε εσένα έχω. Δεν καλωσόρισες στην πατρίδα μου, που στα τείχη της μεγαλώνουν λουλούδια, που κόκκινες και μενεξεδένιες μπουκαμβίλιες αγκαλιάζουν τους τοίχους μας, που δεν τρέχουν πια οι πηγές και οι βρύσες του δρόμου που κάποτε έτρεχαν, που ξεράθηκαν τα εσπεριδοειδή, που άνθησαν τα καζίνα, που περνάμε από το ένα της μισό στο άλλο με διαβατήριο, που τα σπίτια της μυρίζουν νοσταλγικά γιασεμί και φούλι, που σε όσους σε ρωτούν «πώς είσαι» απαντάς «σαν τη χώρα»! Δεν είναι δική σου αυτή η πατρίδα. Είναι δική μου!
Δεν καλωσόρισες στην πατρίδα μου, που είπες ότι ζουν άνθρωποι τεμπέληδες, παράσιτα και τρόφιμοι, που τα παιδιά μας καταδικάστηκαν σε τάξεις-κοντέινερ, που έβαλες να φτιάξουν μπόλικα τζαμιά με μιναρέδες αντί σχολεία, που έκτισες κτηριακό συγκρότημα με τζαμί αντί νοσοκομεία, που υπάρχει μπόλικη διαφθορά, που τα παράσιτά μας διαγωνίζονται για την υποταγή σε εσένα, που οι υπουργοί μας κάνουν μερικές τούμπες μπροστά σου, που όλοι λένε «ακόμα και οι γκιαούρηδες δεν μας τα έκαναν αυτά», που οι παραλίες της έχουν οικοπεδοποιηθεί, που καταστρέφεται, που μετατράπηκε σε κόλαση-μπετόν και που ζουν σε αυτήν κάποιοι που γιορτάζουν ακόμα την ημέρα που τα προκάλεσε όλα αυτά. Αυτή η πατρίδα δεν είναι δική σου. Είναι δική μου!
Δεν καλωσόρισες στην πατρίδα μου, που αμφιβάλλεις για την τουρκικότητά μας όταν λέμε είμαστε Κύπριοι, που θεωρείς ελλιπή τη θρησκεία μας επειδή δεν πάμε να κάνουμε ναμάζι πέντε φορές, που όσους από εμάς δεν σου αρέσουν τους αποκαλείς προδότες, που με ένα σου νεύμα έστειλες στην πόρτα μας τους φανατικούς σου για να μας λιντσάρουν, που δεν σου άρεσαν οι αποφάσεις των δικαστηρίων μας και καταχώρισες τις ίδιες αγωγές εναντίον μας στην Άγκυρα, που οι πιο μεγάλοι πλαστογράφοι μας τυλίγονται τις μεγαλύτερες σημαίες, που πάρα πολλοί από εμάς ακόμα πιστεύουν ότι σώθηκαν πριν 51 χρόνια, που οι νέοι μας φεύγουν και πάνε σε άλλες χώρες, που κανείς δεν είναι σίγουρος για το μέλλον του, που τα καλοκαίρια στήνει τραπέζια με καρπούζι και χαλλούμι, που ακόμα ζουν κάποιοι που ξεραίνουν δυόσμο και φτιάχνουν βραχιόλια από γιασεμιά και που μας πλένουν και μας θάβουν νεκροθάφτες που έρχονται από τη χώρα σου! Αυτή η πατρίδα δεν είναι δική σου. Είναι δική μου!
Δεν καλωσόρισες στην πατρίδα μου, που κανείς δεν τολμά να σε ρωτήσει «μήπως δεν είσαι εσύ ο πρώτος οπαδός του ΦΕΤΟ και κυνηγάς οπαδούς του ΦΕΤΟ εδώ», που δεν υπάρχει έστω και ένα κόμμα μας να ρωτήσει πώς ο Αλλάχ συγχώρησε εσένα και γιατί δεν συγχωρά εκείνους, που εκλέγεις όποιον θέλεις, που δεν αφήνεις να εκλεγεί όποιον δεν θέλεις, που αν αντισταθεί κάποιος τον απειλείς, που δεν ξέρεις καθόλου την ιστορία μας, που καυχιέσαι πως άνοιξες για τουριστικούς περιπάτους το ωραίο Βαρώσι αφότου το είχες προσφέρει στα φίδια για πολλά χρόνια, που είσαι περήφανος λέγοντας «δεν δώσαμε έστω και μια πέτρα, δεν αποσύραμε έστω και έναν στρατιώτη», που μετατράπηκε σε ένα τεράστιο στρατόπεδο από το Ριζοκάρπασο μέχρι τον Λιμνίτη και που τώρα πετούν στους ουρανούς της μη επανδρωμένα αεροπλάνα! Αυτή η πατρίδα δεν είναι δική σου. Είναι δική μου!
Δεν καλωσόρισες σε αυτά τα χώματα που λες πως τα κατέκτησες και όχι πως τα κατέχεις, σε αυτό τον τόπο που πρωί βράδυ σου εκφράζουν ευγνωμοσύνη εκείνοι που ζαλίστηκαν από το πλιάτσικο, στην πατρίδα μου που αναρτώνται τεράστιες έγχρωμες φωτογραφίες σου στους φτωχούς τοίχους που έπεσε ο σουβάς τους στην εντός των τειχών περιοχή, που μερικοί οι οποίοι λένε την αλήθεια στην Άγκυρα την αποκαλούν «χοντρό έντερο» ή «πίσω αυλή», που ζουν έστω και λίγοι θαρραλέοι αδελφοί μας, οι οποίοι σου λένε «κάτω τα χέρια σου από πάνω μας, που είναι η φωνή της συνείδησης εκείνοι που μοιράζονται τον πόνο που έζησαν το 1974 οι Ελληνοκύπριοι αδελφοί μας και δεν ξεχνούν τον πόνο του 1963, που όλοι μαζί χορεύουν τον σκοπό της Τηλλυρκώτισσας και που όλοι μαζί τραγουδούν τραγούδια στα τουρκικά και στα ελληνικά! Αυτή η πατρίδα δεν είναι δική σου. Είναι δική μου!
Δεν καλωσόρισες στην πατρίδα μου στην 51η επέτειο της εισβολής και της κατοχής, που λες πως ό,τι υπάρχει στην Τουρκία θα υπάρχει και εδώ, που αποκαλείς ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος παρά το γεγονός ότι είναι αποικία σου, που νομίζεις ότι θα την κατέχεις αιώνια, που υπάρχουν γραφεία αξιωματούχων με δύο σημαίες, που δεν υπάρχει σημαία της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε εκείνα τα γραφεία παρά το γεγονός ότι είναι μέλος της ΕΕ, που ζει μια κοινότητα η οποία έχασε τη βούλησή της κάτω από το βάρος του πληθυσμού τον οποίο έστειλες και που όλοι καταλαβαίνουν πως ζουν στην Κύπρο μόλις περάσουν στον νότο. Εγώ είμαι Κύπριος. Εσύ δεν είσαι Κύπριος. Αυτή η πατρίδα δεν είναι δική σου. Είναι δική μου!
