«Δεν είναι η ώρα για απόδοση ευθυνών», έλεγε ο Χαρτσιώτης, ερωτώμενος κατά πόσον υπάρχουν ευθύνες για τις τεράστιες καταστροφές από τις πυρκαγιές. «Τώρα προέχει να τεθεί η φωτιά υπό έλεγχο». Ενώ την επόμενη, αφού χαρακτήριζε ατυχές περιστατικό τους δύο θανάτους, εξηγούσε ότι η διαχείριση της κρίσης άγγιξε σχεδόν το τέλειο. «Έγινε εκκένωση με τον καλύτερο δυνατό τρόπο υπό τις περιστάσεις, εξού και δεν θρηνήσαμε ούτε ένα θύμα εντός σπιτιού», αναγγέλοντας και την επιτυχή αντιμετώπιση της καταστροφής: «Παρά τις δυσκολίες τα καταφέραμε». Στη συνέχεια πέρασε και στην αντεπίθεση: «Δεν μπορώ να ανεχτώ οποιονδήποτε να μιλά για ανεπάρκεια, για αδυναμία», χαρακτηρίζοντας τέτοιες πρoσεγγίσεις ως λαϊκισμό και χρεώνοντάς τις στο γεγονός ότι σε κάποιους μήνες έχουμε εκλογές. Εκεί που δεν ήταν η ώρα για απόδοση ευθυνών, ανέλαβε ο ίδιος να μοιράσει και τα συγχαρίκια.
Πότε όμως είναι η ώρα για απόδοση και ανάληψη ευθυνών, όταν η χώρα βιώνει την απόλυτη καταστροφή, για μια ακόμα φορά, ως αποτέλεσμα ενός παντελώς ανίκανου κράτους; Όταν μάλιστα αυτή η ανικανότητα συνοδεύεται και από τον θάνατο δύο ανθρώπων (έστω και εκτός σπιτιού τους); Πώς μπορεί να χαρακτηρίζεται ως επιτυχία μια διαχείριση που άφησε 124 τετραγωνικά χιλιόμετρα καμένης γης, χιλιάδες κατεστραμμένα σπίτια, τραυματίες, άστεγους και νεκρούς; Στα πόσα θύματα, στις πόσες καταστροφές θεωρείται αποτυχία; Και μπορεί σ’ ένα ευνομούμενο κράτος να μην υπάρχει ευθύνη σε τέτοιου μεγέθους καταστροφές;
Αρχές Ιουνίου, η κυβέρνηση ανακοίνωνε ένα ακόμα τεράστιο επίτευγμά της. Μέσω του κυβερνητικού εκπροσώπου, ενημέρωνε ότι η φετινή περίοδος έβρισκε τη χώρα πιο προετοιμασμένη και πιο ενισχυμένη από ποτέ. Το κράτος, επισήμαινε, έχει στην κατοχή του τον μεγαλύτερο αριθμό δασοπυροσβεστών, τον ισχυρότερο στόλο επίγειων μέσων δασοπυρόσβεσης και τον πληρέστερο στόλο εναέριων μέσων, ενώ διαβεβαίωνε ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε πλήρη επιχειρησιακή ετοιμότητα. Λιγότερο από δύο μήνες αργότερα, οι πραγματικότητες ξεγύμνωναν την εικονική πραγματικότητα που εδώ και δύο χρόνια προσπαθεί να επιβάλει αυτή η κυβέρνηση, κάνοντας το πιο προετοιμασμένο και ενισχυμένο από ποτέ κράτος, περισσότερο να μοιάζει μ’ ένα κράτος στον αυτόματο πιλότο. Ανήμπορο να οργανωθεί, να καθοδηγήσει και να λειτουργήσει. Πόσω μάλλον να ηγηθεί. Αφήνοντας την πρωτοβουλία των κινήσεων και τις αποφάσεις στους εθελοντές και τον κόσμο. Και επιβεβαιώνοντας πως πρόκειται για μια κυβέρνηση που μιλάει πολύ και κάνει ελάχιστα. Που έχει συνηθίσει να περνά κάτω από τον πήχη των προσδοκιών, όχι επειδή τον έθεσε ψηλά όπως κάποιοι αρέσκονταν να λένε στην αρχή της θητείας της (άλλωστε η ίδια η εικόνα της αυτά τα δύο χρόνια τον κατέβασε στον πάτο), αλλά επειδή απλά δείχνει να μην μπορεί.
Είναι γι’ αυτό που τώρα είναι η ώρα η κυβέρνηση και τα στελέχη της να σωπάσουν για λίγο. Να εγκύψουν στα προβλήματα της κοινωνίας, να αφήσουν την οικογένεια των θυμάτων να θρηνήσει, την κοινωνία να διαχειριστεί τις τεράστιες απώλειες από τις καταστροφές. Να γίνει, έστω και για λίγο, κομμάτι της.
Όπως είναι και η ώρα για τον ίδιο τον Πρόεδρο να κάνει ένα βήμα πίσω και να δει πού οδηγεί όλη αυτή η προσήλωση στην εικόνα, την οποία αγκάλιασε ακόμα και την περίοδο των καταστροφών. Όλες εκείνες οι ανακοινώσεις περί επιτυχιών που έχουν επιτευχθεί και που έρχονται. Αν μπορεί, τελικά, να λειτουργήσει πέραν της εικόνας και πέραν των δημοσίων σχέσεων. Να δοκιμάσει να κυβερνήσει. Να αδειάσει τα πόστα από οπαδούς που δεν μπορούν. Λειτουργούν- όπως και ο ίδιος- ως βαρίδι για τη χώρα. Και να διαμορφώσει μια κυβέρνηση που θα επιχειρήσει τουλάχιστον να κάνει τα επόμενα τρία χρόνια τα βασικά.
Και ναι, παρά το τι λένε τα στελέχη της, αυτή είναι η ώρα για απόδοση ευθυνών. Και ανάληψή τους. Η οποία αυτή τη φορά θα συνοδευτεί και από παραιτήσεις. Έστω για το θεαθήναι. Ακόμα κι αν δεν αντιλαμβάνονται το βάρος της ευθύνης που κουβαλά η διακυβέρνηση της χώρας. Για να ξεγελάσουν τον κόσμο, να τον πείσουν, ότι το αντιλαμβάνονται. Αν μη τι άλλο για να δείξει αυτό το κράτος στον πολίτη ότι- εκτός από περιορισμένων ικανοτήτων- δεν είναι και περιορισμένης ευθύνης. Ότι στις μεγάλες αποτυχίες μετρά και τις ευθύνες. Και ενίοτε τις αναλαμβάνει.
Για να μπορέσει κάποια στιγμή αυτή η χώρα να δείξει ότι δεν βρίσκεται υπό διάλυση. Και να μπορέσει και αυτή η κυβέρνηση επιτέλους να γυρίσει σελίδα. Κάνοντας το πρώτο βήμα για αποκατάσταση της εμπιστοσύνης της κοινωνίας προς τους θεσμούς και το κράτος. Διότι, δεν ξέρω αν το αντιλαμβάνονται, αλλά δύσκολα θα επιβιώσουν ακόμα τρία χρόνια αν δεν αλλάξουν κατεύθυνση, ρητορική και στοχεύσεις. Ακόμα πιο δύσκολα θα επιβιώσει η χώρα.
https://x.com/AntonisPolydoro
