Του Θανάση Αθανασίου
Τον τελευταίο καιρό, κυκλοφορούν ισχυρισμοί ότι οι εικόνες θανάτου, πείνας και εξαθλίωσης από τη Γάζα είναι… σκηνοθετημένες. Δηλαδή, με λίγα λόγια, ότι οι Παλαιστίνιοι έχουν καταφέρει να ξεγελάσουν ολόκληρο τον πλανήτη με τις υποκριτικές τους ικανότητες. Αν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε μιλάμε για το μεγαλύτερο καλλιτεχνικό θαύμα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η Γάζα δεν θα έπρεπε να γίνει «Ριβιέρα της Μεσογείου», όπως ονειρεύονται οι ΗΠΑ, αλλά το κορυφαίο παγκόσμιο κέντρο πολιτισμού, με μια Σχολή Υποκριτικής διεθνούς κύρους. Εκεί, θα έπρεπε να περιμένουν στην ουρά υποψήφιοι ηθοποιοί από κάθε γωνιά της Γης για να εξασφαλίσουν το πιο πολύτιμο πτυχίο του πλανήτη. Στο μεταξύ, το Χόλυγουντ θα όφειλε να κατεβάσει ρολά και οι αστέρες του να σκίσουν τα διπλώματά τους.
Στα σοβαρά τώρα, όπως άλλωστε αρμόζει σε ιστορίες θανάτου. Ναι, πόλεμος είναι, και στον πόλεμο κάθε στρατόπεδο χρησιμοποιεί όλα τα μέσα που διαθέτει για να ενισχύσει το αφήγημα του. Η προπαγάνδα, η υπερβολή και η επιλογή εικόνων που εξυπηρετούν ένα αφήγημα είναι παλιά όσο και ο ίδιος ο πόλεμος. Όμως, άλλο αυτό και άλλο η αφοριστική προσέγγιση ότι «κανένας δεν πεινά, κανένας δεν υποφέρει» και ότι «όλα είναι καλά» στη Γάζα.
Η πραγματικότητα, ανεξάρτητα από τις πολιτικές πεποιθήσεις του καθενός, δεν μπορεί να αγνοήσει το γεγονός ότι η Γάζα σήμερα μοιάζει με ένα ισιωμένο οικόπεδο. Άνθρωποι, κοινωνία, υποδομές, γειτονιές, έχουν δεχθεί καταστροφικό πλήγμα.
Μέσα σε αυτό το σκηνικό ερειπίων, η ιδέα ότι πρόκειται για μια «οργανωμένη θεατρική παράσταση» είναι όχι απλώς παράδοξη, αλλά κυνικά προσβλητική.
Η αμφισβήτηση της προπαγάνδας αποτελεί μια υγιή και απαραίτητη προσέγγιση και στάση ζωής μέσα στη σύγχρονη ζούγκλα. Το να αμφισβητείς, όμως, την ίδια την ύπαρξη του ανθρώπινου πόνου απαιτεί μια εξαιρετικά «δημιουργική» αντίληψη για το τι σημαίνει "fake".
Follow me on X @AthanasiouTh
