Στο πίσω μέρος της αυλής του Αρρεναγωγείου Αγίου Κασσιανού, ήταν οι παράγκες του συσσιτίου, στο οποίο οι άποροι μαθητές τρώγανε δωρεάν το μεσημέρι.
Κάποιος που δεν ήξερε τι θα πει Τακτακαλίτης θα διερωτάται πού βρέθηκαν τόσοι άποροι στον Άγιο Κασσιανό. Καλά οι Αϊλουκατίτες, καλά η περιοχή του Λουτρού του Τταντή (οδός Αττίλα). Αλλά ο Άγιος Κασσιανός, ο Άγιος Ιάκωβος και προπαντός η Χρυσαλινιώτισσα;
Τότε οι πλούσιοι ήταν λίγοι και οι φτωχοί πολλοί. Κι όλοι θέλαμε να ’μαστε με τους πολλούς. Γι’ αυτό και σχεδόν όλοι δηλώναμε άποροι για να μπορούμε να τρώμε στο συσσίτιο.
Πρώτη, λοιπόν, μέρα του συσσιτίου. Το μενού: φασολάδα γιαχνί με σαρδέλες και κρεμμύδι (καημένε δάσκαλε κ. Δημητράκη, τι έχεις να υποφέρεις το απόγευμα στο μάθημα της μουσικής).
Ο δάσκαλός μας, ο κ. Βάσος, πανταχού παρών. Κάνουμε πρώτα την προσευχή μας και μετά ο κ. Βάσος μάς εξηγεί ότι με το αριστερό χέρι κρατάμε το πιρούνι και με το δεξί το μαχαίρι. Ο συμμαθητής μου ο Ανδρέας, ο Αϊλουκατίτης, ρωτά τον κ. Βάσο: «Και το ψωμί με το οποίο θα σπρώχνουμε το φαΐ στο κουτάλι, με ποιο χέρι θα το κρατούμε»; Ο κ. Βάσος γέλασε με κατανόηση (εγώ διέκρινα και ένα δάγκωμα των χειλιών του σαν να έλεγε «να δω ακόμη πόσο θα σε αντέξω») και του εξήγησε ότι οι καλοί τρόποι -κάτι είπε που είχε σχέση με σαβουάρ, ή κάτι τέτοιο, θα ρωτήσω το απόγευμα τη γιαγιά μου- δεν επιτρέπουν να σπρώχνουμε το φαγητό μας με το ψωμί. «Αυτό μόνο οι χωριάτες το κάνουν. Κι εσείς προέρχεστε από τον ομφαλό της Λευκωσίας».
Φαίνεται ότι η πλειοψηφία από μας δεν συμμεριζόταν τα περί ομφαλού του κ. Βάσου, γι’ αυτό και μόλις μας γύριζε την πλάτη, όλοι αρπάζαμε το πιρούνι με το δεξί, και με ένα μεγάλο κομμάτι ψωμί σπρώχναμε τα φασόλια στο πιρούνι και τα καταβροχθίζαμε προτού μας δει ο κ. Βάσος.
Όμως το μοιραίο δεν άργησε να συμβεί. Κάποια στιγμή ακούουμε τη φωνή του κ. Βάσου: «Αντρέα». Κοιτάζουμε προς την πλευρά του Αντρέα και τι βλέπουμε. Ο Αντρέας είχε κόψει ένα φύλλο από το κρεμμύδι, το κάρφωσε στο πιρούνι, το οποίο μετέτρεψε έτσι σε ένα μεγάλο κουτάλι, και κρατώντας το με το δεξί, έσπρωχνε -με το αριστερό- με ένα τεράστιο κομμάτι ψωμί, τα φασόλια στο κρεμμυδοκούταλο. Αφού κατάπιε την μπουκιά του, ο Αντρέας, απάντησε δειλά αλλά και με κάποιο παράπονο: «Εμείς κ. Βάσο στο σπίτι μας τα φασόλια τα τρώμε με το κουτάλι στο δεξί και το ψωμί στο αριστερό. Θέλετε να μείνω νηστικός;».
Ο κ. Βάσος τον άφησε να συνεχίσει αλλά για τιμωρία του τον επέλεξε να συμμετάσχει στην ομάδα που θα έπαιρνε τα καζάνια για πλύσιμο στο Γυμνάσιο Αγίου Ιωάννου, πίσω από την Αρχιεπισκοπή.
*Από το βιβλίο μου «Οδός Αυτοκρατείρας Θεοδώρας» (εξαντλημένο) πρώτο βραβείο Ελληνικού Πνευματικού Ομίλου Κύπρου, για παιδικό νεανικό πεζογράφημα, 1995
