Όταν διάβασα τον Μικρό Πρίγκιπα δεν μπορούσα να υπολογίσω την ηλικία μου! Τα είχα μπερδέψει. Δεν αντιλαμβανόμουνα αν ήμουν ο μικρός πρίγκιπας, ο πιλότος ή ακόμα και η αλεπού με τις ατελείωτες απορίες…
Θυμάμαι πριν πολλά χρόνια κάναμε μια διημερίδα με το κινητό πλανητάριο Starlab αφιερωμένη στον Μικρό Πρίγκιπα. Ήταν μια δικοινοτική συνεργασία που έγινε στο ίδρυμα Γκαίτε. Ήρθαν 700 μαθητές από τις ελεύθερες περιοχές και καμιά τρακοσαριά μαθητές από τα κατεχόμενα.
Η επιτυχία ήταν τεράστια. Δεχθήκαμε σκληρή κριτική από αρκετούς φίλους του Πλανηταρίου Βέγας. Εγώ δεν ήθελα να εμπλακώ σε μια συζήτηση που δεν θα οδηγούσε πουθενά. Απαντούσα με μια «ατάκα» από το βιβλίο που με υπερκάλυπτε: ««Οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν τίποτα από μόνοι τους και είναι κουραστικό για τα παιδιά να προσπαθούν πάντα και συνέχεια να τους εξηγούν τα πράγματα».
Η ιστορία του μικρού πρίγκιπα είναι ένα μαγικό παραμύθι, γραμμένο για μικρούς και μεγάλους.
Είναι ένα παραμύθι διαχρονικό, αφού εδώ και δεκάδες χρόνια αφήνει με τον ίδιο τρόπο άφωνους από συγκίνηση όσους το διαβάζουν.
Ένας πιλότος, που, κουρασμένος από τη σχέση του με τους ανθρώπους, ζει αποτραβηγμένος από αυτούς, σε μια από τις πτήσεις του αναγκάζεται να προσγειωθεί στην έρημο της Σαχάρας, γιατί το αεροπλάνο του παθαίνει βλάβη. Βρίσκεται στη μέση του πουθενά, με προμήθειες νερού ίσα ίσα για οχτώ μέρες. Εκεί συναντάει τον μικρό πρίγκιπα, ένα χρυσαφένιο παιδί, φερμένο από έναν άγνωστο πλανήτη, μεγάλο όσο ένα σπίτι. Ο μικρός πρίγκιπας ταξιδεύει εδώ κι έναν χρόνο, επισκέπτεται καινούργιους πλανήτες, θέλει να δει και να μάθει. Είναι όμορφος κι ευαίσθητος, αμείλικτος και διάφανος, περίεργος κι απρόβλεπτος, όπως μονάχα τα παιδιά μπορούν να είναι. Ο πιλότος, την ώρα που αγωνίζεται να επισκευάσει το χαλασμένο αεροπλάνο του κι ανησυχεί για την επιβίωσή του, αναγκάζεται ν' αντιμετωπίσει ένα παραμυθένιο πλάσμα, που είναι ερωτευμένο μ' ένα τριαντάφυλλο, που παρηγορεί τη μοναξιά του με ηλιοβασιλέματα, που έχει όλα κι όλα τρία μικροσκοπικά ηφαίστεια και λαχταράει ν' αποκτήσει ένα αρνάκι ¬έστω κι αν αυτό είναι σε ζωγραφιά και δεν φαίνεται, γιατί είναι κλεισμένο σ' ένα κασόνι.
Ο μικρός πρίγκιπας, μέσα από τις δροσερές αναμνήσεις του ταξιδιού του, ξετυλίγει μπροστά στα μάτια του πιλότου όλη την επιπολαιότητα, την υπεροψία, τη μιζέρια, τη δίψα για εξουσία και λεφτά, τη μοναξιά των ανθρώπων. [...]
Από το σημείωμα της μεταφράστριας: «Έτσι έζησα μόνος, χωρίς κανέναν που να μπορώ να του μιλάω αληθινά, μέχρι που έπαθα μια βλάβη στη Σαχάρα πριν από έξι χρόνια. Κάτι είχε σπάσει μέσα στον κινητήρα μου. Κι όπως δεν είχα μαζί μου ούτε μηχανικό ούτε επιβάτες, ετοιμαζόμουν να δοκιμάσω μόνος μου μια δύσκολη επισκευή. Ήταν για μένα ζήτημα ζωής και θανάτου. Είχα νερό το πολύ για οχτώ μέρες....Ήμουν πιο απομονωμένος κι από ναυαγό σε σχεδία στη μέση του ωκεανού. Φαντάζεστε λοιπόν την έκπληξή μου τα ξημερώματα, όταν με ξύπνησε μια περίεργη φωνούλα...»
Βλέπεις μόνο με την καρδιά!
«Πήγαινε να δεις τα τριαντάφυλλα», είπε η αλεπού... Ο μικρός πρίγκιπας έφυγε να δει ακόμη μια φορά τα τριαντάφυλλα. «Δεν μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλο», είπε... «Είστε όμορφα αλλά κενά... Αν κάποιος τυχαίος περαστικός έβλεπε το τριαντάφυλλό μου θα νόμιζε ότι σάς μοιάζει. Εκείνο όμως είναι πολύ πιο σημαντικό από όλα σας, γιατί είναι το τριαντάφυλλο που έχω εγώ ποτίσει. Γιατί είναι το λουλούδι που προστάτεψα. Γιατί έχω σκοτώσει τα σκουλήκια του, γιατί είναι το τριαντάφυλλο που έχω ακούσει να παραπονιέται, να καμαρώνει ή να σιωπά. Γιατί είναι το τριαντάφυλλό μου το καλύτερο απ' όλα. «Βλέπεις μόνο με την καρδιά», είπε η αλεπού...
Αποφθέγματα:
- «Μου αρέσουν πολύ τα ηλιοβασιλέματα. Έλα, πάμε να δούμε ένα ηλιοβασίλεμα τώρα».
- «Αυτό είναι το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό. Μόνο με την καρδιά μπορεί κάποιος να δει σωστά -αυτά που είναι πραγματικά σημαντικά δεν μπορούν να τα δουν τα μάτια».
- «Οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν τίποτα από μόνοι τους και είναι κουραστικό για τα παιδιά να προσπαθούν πάντα και συνέχεια να τους εξηγούν τα πράγματα».
- «Είσαι υπεύθυνος, για πάντα, για αυτό που ημέρεψες».
- «Μόνο τα παιδιά ξέρουν τι ψάχνουν να βρουν».
