Και οι δύο τελευταίες δημοσκοπήσεις για τις βουλευτικές εκλογές του ερχόμενου Μαίου, (ΡΙΚ και Reporter), δείχνουν ότι βρισκόμαστε μπροστά στο ενδεχόμενο μίας σοβαρής και ανατρεπτικής αναδιάταξης του πολιτικού σκηνικού, με αισθητά αποδυναμωμένα τα λεγόμενα παραδοσιακά κόμματα, εδραίωση και ισχυροποίηση του ακροδεξιού και ρατσιστικού ΕΛΑΜ και είσοδο στη Βουλή των νεοφανών, έντονα λαϊκίστικων και άκρως προσωποκεντρικών εγχειρημάτων (γιατί περί τέτοιων πρόκειται και όχι κομμάτων), πρώην Γενικού Ελεγκτή Οδυσσέα Μιχαηλίδη και του ευρωβουλευτή Φειδία Παναγιώτου.
Αν και υπάρχουν ακόμα έξι μήνες μέχρι την ώρα της κάλπης και σε αυτό το διάστημα πολλά μπορούν να διαφοροποιηθούν, η τάση αυτή δεν μπορεί να αγνοηθεί και επιβεβαιώνει έναν φόβο που διατυπώσαμε παλαιότερα. Ότι η νέα Βουλή θα είναι το πιθανότερο πολύ διαφορετική από αυτές που γνωρίζαμε μέχρι τώρα, αλλά αυτή η αλλαγή δεν θα είναι προς το καλύτερο, αλλά προς το πολύ χειρότερο.
Αν η αποδυνάμωση και εξασθένιση των παραδοσιακών κομμάτων – για την οποία ευθύνονται αποκλειστικά και μόνο τα ίδια και κανένας άλλος – έφερνε στη Βουλή νέα κόμματα και σχήματα, με φρέσκες ιδέες, προτάσεις, προγράμματα και πολιτικές, θα ήμασταν οι πρώτοι που θα το επικροτούσαμε γιατί αυτό θα ήταν μία πραγματική ελπίδα για τον τόπο.
Το ότι η πολιτική και κομματική ζωή μας χρειάζονται ανανέωση και προσαρμογή στις σημερινές συνθήκες, ανάγκες και απαιτήσεις της κοινωνίας, δεν υπάρχει αμφιβολία. Όπως δεν υπάρχει επίσης αμφιβολία ότι τα λεγόμενα παραδοσιακά κόμματα, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλουν, δεν φαίνεται να καταφέρνουν να εναρμονιστούν με τη σημερινή κοινωνία.
Το κενό όμως που υπάρχει και η ανάγκη για κάτι νέο και διαφορετικό από αυτό που κούρασε και απογοήτευσε τους πολίτες, δεν μπορεί να αφεθεί να το καλύψει, ούτε η ακροδεξιά εθνικιστική και ρατσιστική συνταγή και πρόταση του ΕΛΑΜ, ούτε απολίτικα κατασκευάσματα της συγκυρίας που στήθηκαν ή για εκδικητικούς κυρίως λόγους και για να καλύψουν προσωπικές φιλοδοξίες, όπως η περίπτωση του πρώην Γενικού Ελεγκτή, ή για πλάκα και εκφυλισμό της πολιτικής, όπως η περίπτωση του Φειδία.
Είναι προφανές ότι η λαϊκίστικη ρητορική και του ΕΛΑΜ και του πρώην Γενικού Ελεγκτή και του Φειδία, βρίσκει -όπως τουλάχιστον καταγράφεται και δημοσκοπικά- απήχηση αυτή τη στιγμή στους πολίτες, και αυτό είναι ένα απαισιόδοξο σημάδι ότι οδηγούμαστε προς επικίνδυνους πειραματισμούς.
Η ψήφος είναι η μεγάλη δύναμη του πολίτη για να διορθώσει τα κακώς έχοντα και όχι για να φέρει χειρότερα, και αυτό οι πολίτες οφείλουν να το σκεφτούν και ζυγίσουν καλά προτού βρεθούν μπροστά στην κάλπη σε περίπου έξι μήνες από σήμερα. Οι δημοσκοπήσεις ας ηχήσουν σαν καμπανάκι.
