Το ότι με τον ανασχηματισμό του της Παρασκευής ο Πρόεδρος Χριστοδουλίδης θέλησε να δώσει, ενόψει βουλευτικών εκλογών, μια προεκλογική ώθηση στα δύο συνεργαζόμενα με αυτόν κόμματα, ΔΗΚΟ και ΔΗΠΑ, είναι έκδηλο και δεν αμφισβητείται από κανένα, ως πολιτικό συμπέρασμα και ερμηνεία. Να του θυμίσουμε όμως ότι εξελέγη με τη δέσμευση ότι θα είναι ένας ανεξάρτητος και υπερκομματικός Πρόεδρος που θα λειτουργεί χωρίς κομματικά βαρίδια και σκοπιμότητες και αυτό βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τα όσα βλέπουμε στην πράξη κάθε φορά που προχωρεί σε κάποιους διορισμούς.
Στην αρχή έδωσε προτεραιότητα στους δικούς του ανθρώπους, συγγενείς και φίλους αλλά και στους συναγερμικούς αποστάτες που στήριξαν την υποψηφιότητά του και τώρα μοιράζει στα κόμματα της συγκυβέρνησης υπουργεία, απλά και μόνο για να τα ενισχύσει προεκλογικά και να τα βοηθήσει να αποφύγουν τη διαφαινόμενη εκλογική πανωλεθρία. Αυτή είναι φυσικά η πρώτη πολιτική ανάγνωση του ανασχηματισμού της Παρασκευής. Η δεύτερη ανάγνωση, η οποία με εξαίρεση ίσως τον «Π», πέρασε για τους πολλούς στα ψιλά, είναι ο συνεχής εναγκαλισμός του Προέδρου με την άκρα δεξιά και το ΕΛΑΜ, στην έκδηλη προσπάθειά του να στήσει γέφυρες συνεργασίας στις προεδρικές του 2028.
Μετά την υπουργοποίηση προηγουμένως του πολιτικά κινούμενου στα πέριξ του ΕΛΑΜ υφυπουργού Μετανάστευσης, παρέδωσε τώρα ακόμα δύο χαρτοφυλάκια σε πρόσωπα με τις ίδιες ιδέες και πολιτικά χαρακτηριστικά, το Υπουργείο Δικαιοσύνης και Δημόσιας Τάξης και το Υφυπουργείο Πρόνοιας. Έτσι έστω και άτυπα, το τάχατες αντισυστημικό ΕΛΑΜ, συμμετέχει πλέον στην κυβέρνηση Χριστοδουλίδη με τρία πολύ σημαντικά υπουργεία-υφυπουργεία, τα οποία κατά μια «διαβολική» μάλιστα σύμπτωση έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με τομείς που το ακροδεξιό κόμμα, επικεντρώνει τη λαϊκίστικη δράση του, (μετανάστευση, δημόσια τάξη και πρόνοια).
Και ο Νίκος Χριστοδουλίδης θα γραφτεί στην ιστορία, ως ο Πρόεδρος που εξάγνισε πολιτικά τους υποστηρικτές και θαυμαστές του κυπριακού παραρτήματος της Χρυσής Αυγής και τους έδωσε ρόλο και λόγο στη διακυβέρνηση του τόπου. Η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη χρειαζόταν εδώ και πολύ καιρό ανασχηματισμό, όχι όμως αυτόν που είδαμε την Παρασκευή. Χρειαζόταν έναν μεγαλύτερο σε εύρος αλλά κυρίως σε ποιοτικά χαρακτηριστικά ανασχηματισμό. Χρειαζόταν νέα υπερκομματικά και κοινής αναγνώρισης και αποδοχής πρόσωπα, με γνώσεις και εμπειρίες στο αντικείμενό τους και όχι κομματικά πρόσωπα, για να κάνουν ρουσφέτια προς όφελος των κομμάτων τους ή πρόσωπα που εκφράζουν και πρεσβεύουν ξενοφοβικές, ρατσιστικές και αντιδημοκρατικές απόψεις. Ο Πρόεδρος είχε μία τελευταία ευκαιρία για να κάνει ένα πραγματικό restart για εκείνον και τη διακυβέρνησή του και την έχασε και αυτό θα το βρει μπροστά του σε δύο χρόνια, όταν θα επιδιώξει επανεκλογή.
