Κάθε τι στο αυτοκίνητο δεν είναι τυχαία βαλμένο από τον κατασκευαστή όταν το όχημα βγαίνει από τη γραμμή παραγωγής, για αυτό η χρήση και συντήρησή του πρέπει να γίνεται με συγκεκριμένες προδιαγραφές και όχι με ό,τι πιστεύει ο κάθε «γνώστης». Από απλά πράγματα όπως είναι το νερό που θα μπει για τους υαλοκαθαριστήρες (πάντοτε απεσταγμένο για να μη βουλώνουν οι σωληνώσεις και τα μπεκ), έως τα λάδια, φίλτρα και διάφορα υγρά για την ομαλή λειτουργία του κινητήρα.
Για την εύρυθμη, ασφαλή και δίχως προβλήματα λειτουργία, ο οδηγός πρέπει σε τακτά χρονικά διαστήματα να κάνει ορισμένους βασικούς ελέγχους και να μην περιμένει πότε θα γίνει το service, γιατί τότε μπορεί να είναι αργά, αν υπάρχουν βλάβες. Αν για παράδειγμα κάποιο υγρό σε δοχείο βρίσκεται σε ελάχιστη ποσότητα ή ακόμα χειρότερα έχει αδειάσει, τότε είναι σίγουρο ότι γρήγορα θα προκληθεί δυσλειτουργία. Από το να «κολλήσει» το μοτέρ, έως να μην πιάνουν τα φρένα.
Μεταξύ των ελέγχων είναι και του υγρού του ψυγείου του αυτοκινήτου, αφού μια απλή διαρροή μπορεί να στοιχίσει πολλά χρήματα, ενώ το καλοκαίρι λόγω υψηλών θερμοκρασιών η υπερθέρμανση καραδοκεί. Είναι όμως σωστό να βάζουμε απεσταγμένο ή απιονισμένο νερό και ποιες είναι οι διαφορές τους; Κοινό τους χαρακτηριστικό είναι ότι δεν περιέχουν άλατα, όπως το νερό της βρύσης το οποίο μπορεί να χρησιμοποιείται μόνο σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, όπως όταν για παράδειγμα έχει προκληθεί διαρροή και δεν υπάρχει άλλη επιλογή. Προσοχή! Ποτέ μην αφαιρείτε την τάπα ψυκτικού ψυγείου ή το πώμα αποστράγγισης ενώ ο κινητήρας και το ψυγείο είναι ζεστά. Το ζεστό ψυκτικό και ο ατμός μπορεί να εκραγούν υπό πίεση, προκαλώντας σοβαρό τραυματισμό.
Το απιονισμένο με το απεσταγμένο νερό παρουσιάζουν πολύ σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Πιο συγκεκριμένα το απιονισμένο νερό (όπως φανερώνει άλλωστε η ονομασία του) δεν περιέχει σχεδόν καθόλου ιόντα, όπως τα άλατα μαγνησίου και ασβεστίου, τα θειικά άλατα, τα νιτρικά κ.λπ. Το απιονισμένο νερό διαβρώνει τα μέταλλα γιατί η ανάγκη για ιόντα στρέφεται εναντίον του μπλοκ του κινητήρα, αλλά και του ίδιου του ψυγείου. Ωστόσο δεν είναι απαραίτητα πιο διαβρωτικό από το νερό της βρύσης γιατί μπορεί να περιέχει αυξημένα επίπεδα διαβρωτικών ιόντων, όπως τα χλωριούχα ή τα θειικά ιόντα, που μπορούν να συμβάλουν στη διάβρωση των μεταλλικών μερών.
Στο απεσταγμένο νερό, τα δισθενή κατιόντα και ανιόντα (ασβεστίου, μαγνησίου, σιδήρου, θειικά, φωσφορικά κλπ.) αντικαθίστανται με ιόντα νατρίου και χλωρίου αντίστοιχα. Εδώ υπάρχουν κάποια ιόντα, αλλά πολύ λιγότερα από κανονικά. Αυτή η έλλειψη όμως, που προκύπτει κατόπιν χημικής διεργασίας, προκαλεί αστάθεια στα μόρια του νερού. Το απεσταγμένο νερό χρησιμοποιείται κυρίως σε κάποιες οικιακές συσκευές (π.χ. ατμοσίδερα) ή για το δοχείο των υαλοκαθαριστήρων ή και στις μπαταρίες των αυτοκινήτων, διασφαλίζοντας ότι το διάλυμα ηλεκτρολύτη παραμένει απαλλαγμένο από ακαθαρσίες για τη διατήρηση της απόδοσης της μπαταρίας.
Ορισμένοι κατασκευαστές αναφέρουν στα εγχειρίδια των αυτοκινήτων τους ότι μπορεί να μπαίνει απεσταγμένο νερό, παράλληλα όμως με το κατάλληλο αντιψυκτικό και ποτέ μόνο του. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται μαλακό νερό, δηλαδή με ελάχιστη ή καθόλου παρουσία αλάτων, γιατί σε βάθος χρόνου μόνο προβλήματα προκαλούν. Αναμφίβολα η καλύτερη λύση είναι η πλήρωση του ψυγείου με το ψυκτικό υγρό που προτείνει ο κατασκευαστής του αυτοκινήτου και όχι να γίνονται… αλχημείες, διότι εν τέλει μπορεί να κοστίσουν πολλά χρήματα στον οδηγό – κάτοχο.
autogreeknews.gr
