Ο Πέδρο Πασκάλ είναι γνωστός στους διαδικτυακούς του fans ως «μπαμπάκας» - χωρίς κανέναν kinky υπαινιγμό, με την απολύτως τρυφερή έννοια της λέξης. Οχι επειδή έχει δικά του παιδιά -ούτε κατά διάνοια, δεν είναι καν παντρεμένος, δεν είναι καν γνωστή κάποια τρέχουσα σχέση του-, αλλά γιατί είναι τόσο υπερπροστατευτικός εντός και εκτός κάμερας με τη μικρή και τριανταφυλλένια Μπέλα Ράμσεϊ που υποδύεται την κόρη του στη μετα-αποκαλυπτική σειρά του HBO «The Last of Us». Απόδειξη ότι ο 50χρονος ηθοποιός παίρνει στα σοβαρά τους ρόλους του και κατά περίπτωση τους κουβαλάει μαζί του και όταν τελειώνουν τα γυρίσματα. «Το να είσαι μπαμπάς είναι μια πνευματική κατάσταση», είχε σχολιάσει ο ίδιος σε συνέντευξή του στο «Vanity Fair», κλείνοντας επιδοκιμαστικά το μάτι στους θαυμαστές του για την ταμπέλα που του κόλλησαν.
Στους συνεργάτες του είναι γνωστός ως «ήρεμη δύναμη» για την άνεσή του να κυριαρχεί στον φακό χωρίς να κάνει κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια, χωρίς να χρειάζεται καν να υψώσει τη φωνή του, όντας απλώς ο χαλαρός εαυτός του. Στους fashion editors είναι γνωστός ως fashion icon ή εν πάση περιπτώσει ως κάποιος που δεν φοβάται να υιοθετήσει τα πιο εξωφρενικά trends της μόδας στις κοκκινοχαλικές εμφανίσεις του -βλέπε το σετ κόκκινο παλτό, κόκκινο πουκάμισο, στενή βερμούδα και άρβυλα του Valentino στο Met Gala του 2023 ή τις δερμάτινες μπότες μέχρι ψηλά στον μηρό του Saint Laurent στην πρόσφατη πρεμιέρα του νέου κύκλου του «The Last of Us»-, παραμένοντας καθ’ όλα αρρενωπός και ανδροπρεπέστατος. Οσον αφορά μάλιστα το τολμηρό στυλ του, όλα τα εύσημα δίνονται στη στυλίστριά του Τζούλι Ραγκόλια, η οποία παίζει τις τάσεις στα δάχτυλα και έχει κερδίσει την τυφλή εμπιστοσύνη του Πασκάλ που φοράει ό,τι εκείνη του δώσει. Αδιαμαρτύρητα.
Ισως κανένας από τους παραπάνω χαρακτηρισμούς δεν θα του είχε δοθεί -πόσο μάλλον να έχει προσωπική στυλίστρια για να κεντάει την κάθε του εμφάνιση- αν δεν είχε προηγηθεί η σειρά-μαραθώνιος του HBO «Το παιχνίδι του στέμματος», και συγκεκριμένα τα επτά επεισόδια στα οποία ο Πασκάλ υποδυόταν τον φιλήδονο Ομπεριν Μαρτέλ το 2014. Και μπορεί ο ήρωάς του να έπεσε άδοξα σε μια μονομαχία και να τον έφαγαν τα μαύρα σκοτάδια της σειράς όπως τόσους και τόσους άλλους, αλλά ο Πασκάλ κέρδισε επιτέλους μια θέση κάτω από τον ήλιο της διασημότητας ακριβώς μια εικοσαετία αφότου είχε ξεκινήσει να κολλάει ένσημα ως ηθοποιός. Καιρός του ήταν.
Η προσωπική του ιστορία είναι σχεδόν τόσο ενδιαφέρουσα όσο εκείνη των ηρώων που έχει υποδυθεί κατά καιρούς. Ο Χοσέ Πέδρο Μπαλματσέντα Πασκάλ γεννήθηκε στο Σαντιάγο της Χιλής στις 2 Απριλίου του 1975, δύο χρόνια μετά την εγκαθίδρυση της στρατιωτικής χούντας του Πινοσέτ. Οι γονείς του -γιατρός γονιμότητας ο πατέρας, παιδοψυχολόγος η μητέρα, αμφότεροι χαρακτηρισμένοι «εχθροί του κράτους»- κατάφεραν με τα χίλια ζόρια να διαφύγουν στη Δανία όταν ο Πέδρο ήταν 9 μηνών και αργότερα να εγκατασταθούν στις ΗΠΑ. Ο Πασκάλ πέρασε τα παιδικά χρόνια του στο Σαν Αντόνιο του Τέξας και την εφηβεία του στο Οραντζ Κάουντι της Καλιφόρνιας μιλώντας αγγλικά και ισπανικά σε ισόποσες δόσεις.
Την επιθυμία του να γίνει ηθοποιός την πιστώνει στον πατέρα του: «Λάτρευε τις ταινίες και μας πήγαινε στο σινεμά τρεις με τέσσερις φορές την εβδομάδα. Αν το όνειρό του ήταν να γίνω ηθοποιός, του το έκανα πραγματικότητα», έχει αναφέρει σε μία από τις πολυάριθμες συνεντεύξεις του. Από τα 18 του δηλώνει μόνιμος κάτοικος Νέας Υόρκης, της πόλης που ταιριάζει γάντι, όπως διατείνεται, στην ιδιοσυγκρασία του. Στη Χιλή, αντιθέτως, δεν εδέησε να ζήσει ποτέ, αν εξαιρέσουμε τα περιστασιακά ταξίδια του για να επισκέπτεται τους γονείς του -που έχουν πλέον επιστρέψει- και τους λοιπούς συγγενείς. Ωστόσο δεν απαρνήθηκε ποτέ τις ρίζες του - ίσα-ίσα, είναι ένθερμος υποστηρικτής της λατινόφωνης κοινότητας και τα τελευταία χρόνια είναι ο παγκόσμιος πρεσβευτής της Corona, που είναι μεν μεξικανική μπίρα, αλλά και το Μεξικό λατινόφωνο είναι, οπότε είναι εντός του θέματος. Την τελευταία δεκαετία, μετά το αναπάντεχο σουξέ που γνώρισε με το σύντομο πέρασμά του από το «Παιχνίδι του στέμματος», η καριέρα του σημείωσε ανοδικές τάσεις με αλματώδεις ρυθμούς. Τόσο στη μικρή οθόνη («Narcos», «The Mandalorian», «The Last of Us») όσο και -ακόμα περισσότερο- στη μεγάλη («The Equalizer 2», «Το αβάσταχτο βάρος ενός τεράστιου ταλέντου», «Μονομάχος 2»). Στις καλύτερες στιγμές του, πάντως, εκείνος αναφέρει τη συνεργασία του με τα είδωλά του Πέδρο Αλμοδόβαρ και Ιθαν Χοκ στην ταινία μικρού μήκους «Οι παράξενοι δρόμοι της ζωής», που σκηνοθέτησε ο πρώτος και συμπρωταγωνίστησε ο δεύτερος.
Στην ιντριγκαδόρικη, πάντα στα αλμοδοβαρικά πρότυπα, ιστορία ο Πασκάλ και ο Χοκ υποδύονται δύο πρώην εραστές που ξανασυναντιούνται στα χρόνια της ωριμότητάς τους. Στο πλαίσιο προώθησης της ταινίας, δε, ο Χιλιανός σταρ είχε δηλώσει εξίσου ιντριγκαδόρικα: «Δεν είναι δύσκολο να προσποιηθείς τον ερωτευμένο με τον Ιθαν. Είναι τόσο όμορφος». Κανένας δεν παρεξήγησε τη δήλωσή του και ορθώς δεν το έπραξε. Πέραν της ευτυχούς συνεργασίας με τα ινδάλματά του, όμως, η ταινία έδωσε την ευκαιρία στον Πασκάλ να κάνει και την πρώτη του περαντζάδα στην Κρουαζέτ, αφού η επίσημη πρεμιέρα της είχε γίνει στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ των Καννών.
Φέτος ήταν η δεύτερη επίσκεψή του στις Κάννες με αφορμή την πρεμιέρα της νέας του ταινίας «Eddington», όπου χάρη στις αλάνθαστες στυλιστικές επιλογές της Ραγκόλια κέρδισε τη μερίδα του λέοντος στα παπαρατσικά φλας εις βάρος των συμπρωταγωνιστών του Εμα Στόουν, Χοακίν Φίνιξ και Οστιν Μπάτλερ. Μέσα στο καλοκαίρι επίσης θα τον δούμε στην ταινία «Ταιριάζουμε;» («Materialists») με την Ντακότα Τζόνσον και τον Κρις Εβανς, ενώ στο προσεχές μέλλον θα τον χορτάσουμε ως Μίστερ Φαντάστικ σε μια σειρά ταινιών της Marvel. Ναι, ο Πέδρο Πασκάλ είναι πλέον και επισήμως σούπερ ήρωας - αν και για τους 11 εκατομμύρια ινσταγκραμικούς θαυμαστές του ήταν ήδη και χωρίς τις ευλογίες της Marvel.
Πηγή: protothema.gr
