Η Άντρεα Γεωργίου Παπακυριακού έπιασε ρακέτα για πρώτη φορά όταν ήταν μόλις τεσσάρων ετών, προπονούμενη από τη μητέρα της σε διάφορα μικρά γήπεδα της Λεμεσού. «Ήμουν μωρό τότε», θυμάται. «Δεν καταλάβαινα πολλά-πολλά, απλά μου άρεσε. Ξεκινήσαμε με τη μαμά, μετά με άλλα παιδιά, και σιγά-σιγά ήθελα ακόμη περισσότερη προπόνηση. Γύρω στα δέκα κατάλαβα ότι ήμουν καλύτερη από τα περισσότερα κορίτσια της ηλικίας μου. Εκεί συνειδητοποίησα ότι υπάρχει λόγος να ονειρεύομαι». Στα επτά της πέρασε σε άλλους προπονητές «για το καλό μου», όπως λέει, αναζητώντας κάτι πιο επαγγελματικό.
Σήμερα, στα 15 της, φοιτά σε αθλητικό σχολείο. Τρεις φορές την εβδομάδα προπονείται σε μεγάλα γκρουπ με τους σχολικούς προπονητές και το απόγευμα συνεχίζει στη σχολή της, από τις έξι μέχρι τις οκτώ. «Είμαστε πάρα πολλά παιδιά σε λίγα γήπεδα με έναν προπονητή», λέει. «Είναι δύσκολο να γίνει καλή προπόνηση έτσι. Οι προπονητές κάνουν πολλά, αλλά δεν μπορούν να αφιερωθούν πάνω μου, να δουν τα λάθη μου και πώς να βελτιωθώ. Περισσότερα μαθήματα μόνο με μένα θα έκαναν τεράστια διαφορά». Το πρόβλημα, λέει, είναι δομικό. «Στην Κύπρο απλά δεν υπάρχει αυτή η επιλογή. Ούτε η ομοσπονδία την προσφέρει».
Κάλεσμα από το εξωτερικό
Παρά τα εμπόδια, η Άντρεα έχει ήδη τραβήξει το διεθνές ενδιαφέρον. Ο Γάλλος προπονητής, Geoffroy Dupuis, την είδε πρώτη φορά στο Les Petits As το 2024 και ξανά, έξι μήνες αργότερα, όταν κέρδισε το Small States Championships στο Λουξεμβούργο. Παρακολούθησε τα αποτελέσματά της και βίντεο από αγώνες της τα τελευταία τρία χρόνια.
«Είδα μια ολοκληρωμένη παίκτρια, ικανή τόσο σε indoor hard όσο και σε clay», λέει στον «Π». «Ένας καλός παίκτης λύνει προβλήματα συνεχώς. Αυτό είδα στην Άντρεα. Όλοι χάνουν σετ, αλλά εκείνη χάνει με σωστή στάση. Πολλά παιδιά εκνευρίζονται ή τα παρατούν. Η Άντρεα έχει μια αξιοσημείωτη συναισθηματική σταθερότητα». Τονίζει επίσης ότι όλα αυτά τα πέτυχε με κανονικό σχολικό πρόγραμμα και προπονήσεις σε μεγάλα γκρουπ, κάτι που κάνει την επίδοσή της ακόμη πιο εντυπωσιακή.
Ο πρώτος τίτλος ITF
Η Άντρεα έχει ήδη αγωνιστεί σε Πολωνία, Ρουμανία και Ιταλία, καθώς και με την Εθνική ομάδα. Εκτός από τα ταξίδια της Εθνικής, όλα τα έξοδα πέφτουν στην οικογένεια. Η πιο δυνατή στιγμή της μέχρι σήμερα ήταν πριν έναν μήνα στη Λεμεσό, όταν κέρδισε τον πρώτο της τίτλο ITF (Διεθνής Ομοσπονδία Τένις). «Εκείνη τη μέρα ένιωσα ‘ναι, αυτό είναι κάτι’».
Στην Κύπρο, πλέον, δεν βρίσκει πολλές παίκτριες της ηλικίας της που να την πιέζουν. «Γι’ αυτό θέλω να φύγω έξω», λέει. «Χρειάζομαι παίκτριες στο επίπεδό μου ή πιο δυνατές. Και επειδή κάνω πολλές προπονήσεις σε hard court, με βολεύει και σαν επιφάνεια».
Όπως πολλοί νεαροί τενίστες, έχει μάθει να διαχειρίζεται μόνη της την πίεση. «Το άγχος θα υπάρχει πάντα, όσο κι αν προσπαθείς να το ελέγξεις», λέει. «Οι προπονητές μου δεν δούλεψαν ιδιαίτερα αυτό το κομμάτι. Το έμαθα μέσα από εμπειρία». Η δύναμή της έρχεται από στόχους που έθεσε από πολύ μικρή. «Σκέφτομαι τι έβλεπα τότε και πού θέλω να φτάσω. Αυτό με κρατάει»...
Grand Slam και κορυφή
Η Ανδρέα δεν το κρύβει. «Θέλω να κερδίσω Grand Slam, ειδικά το US Open. Και να φτάσω στην κορυφή, όπως η Iga Swiatek». Παρακολουθεί την Aryna Sabalenka και τον Carlos Alcaraz, αναλύει αγώνες και προετοιμάζει το μέλλον της στο εξωτερικό. Η οικογένεια στοχεύει στο 2026, αν και το 2027 δείχνει πιο ρεαλιστικό. Θα της λείψουν σχολείο, φίλοι, καθημερινότητα; «Όχι ιδιαίτερα», απαντά. «Είναι το όνειρό μου. Ξέρω αθλητές που έφυγαν μικροί και τους κόστισε. Εμένα, επειδή ήδη ταξιδεύω πολύ, δεν νομίζω να με επηρεάσει τόσο».
Ο Geoffroy Dupuis εξηγεί ότι η Γαλλία θα της δώσει ένα πλήρες και εξελιγμένο σύστημα, χωρίς να κόψει τους δεσμούς της με την Κύπρο. «Στη Γαλλία θα έχει πιο ολοκληρωμένη, πιο εξατομικευμένη προπόνηση, πιο κοντά στην πραγματικότητα του top-level tennis», λέει.
Η πρόσφατη παραμονή της εκεί έφερε ήδη δύο ITF τίτλους και άνοδο άνω των 300 θέσεων στο ranking. Το πλάνο για το 2026 περιλαμβάνει ITF Juniors, κορυφαία Tennis Europe U16 και τα πρώτα επαγγελματικά βήματα. «Από δω και πέρα κάθε λεπτομέρεια μετράει», υπογραμμίζει. «Έχουμε ήδη ξεκινήσει. Είναι ένα σταθερό project, με ξεκάθαρους στόχους. Το να δουλεύεις έξυπνα είναι εξίσου σημαντικό με το να δουλεύεις σκληρά».
Το κόστος του ονείρου
Το εμπόδιο είναι οικονομικό. Η οικογένειά της καλύπτει τα περισσότερα έξοδα, αλλά η μετάβαση σε υψηλού επιπέδου προπονητική βάση στην Ευρώπη, είναι πολύ πιο δύσκολο.
«Το οικονομικό βάρος είναι τεράστιο», λέει ο Geoffroy. «Καμία οικογένεια δεν μπορεί μόνη της». Αναφέρει τα 100.000 ευρώ που υπολογίζει ο Dominic Thiem για μια σεζόν στο top επίπεδο και σημειώνει ότι το project της Άντρεας μπορεί να γίνει με περίπου 60.000 ευρώ, με αυστηρή διαχείριση. Η Άντρεα το ξέρει: «Ελπίζω κάποιος να με βοηθήσει, αλλά δεν θα γίνει μόνο του. Πρέπει να πάω εγώ να το ζητήσω, να εξηγήσω τους στόχους μου».
Μέχρι στιγμής δεν έχει δει στην Κύπρο μηχανισμό που να αναγνωρίζει αθλητές σαν κι εκείνη και να τους στηρίζει ουσιαστικά. Όταν ο «Π» ρώτησε την Ομοσπονδία Τένις πώς μια αθλήτρια όπως η Άντρεα μπορεί να μπει σε διοργανώσεις όπως το European Youth Olympic Festival ή οι Youth Olympic Games, η απάντηση περιορίστηκε σε «ranking, αποτελέσματα και διεθνείς εισηγήσεις» μέσω της Ολυμπιακής Επιτροπής, χωρίς σαφή διαδρομή για μια αθλήτρια αυτού του επιπέδου.
Αυτό που θέλουν τώρα παίκτρια και προπονητής είναι ορατότητα. Η Άντρεα θέλει η χώρα της να δει την αξία της και να επενδύσει σε αυτήν, είτε δημόσια, είτε μέσω χορηγών, είτε με περισσότερα διεθνή τουρνουά στην Κύπρο. «Ακόμη κι όταν έρθει στη Γαλλία, θα χρειάζεται την Κύπρο», λέει ο Dupuis. «Είναι περήφανη Κύπρια. Όλοι έχετε ρόλο στην ανάδειξη μιας πρωταθλήτριας».
«Η Άντρεα έχει μια τεράστια προοπτική», συνεχίζει. «Αντιπροσωπεύει τη χώρα της με ήθος, προσπάθεια, επιμονή. Χρειάζεται στήριξη τώρα, για να φτάσει σε Grand Slam ή ολυμπιακό μετάλλιο».
Προς το παρόν, η Άντρεα συνεχίζει να δουλεύει στα γεμάτα γήπεδα της Λεμεσού, να πηγαίνει σχολείο και να ονειρεύεται το US Open...
