Έναν απρόσμενο σύμμαχο στον αγώνα για τη διατήρηση της θερμοκρασίας της Ανταρκτικής σε χαμηλά επίπεδα, ενάντια στην κλιματική αλλαγή, επισημαίνει μια νέα μελέτη: τα περιττώματα των πιγκουίνων.
Σύμφωνα με το Science Alert, ο Matthew Boyer, επιστήμονας της ατμόσφαιρας στο Πανεπιστήμιο του Ελσίνκι και κύριος συγγραφέας της μελέτης, δήλωσε ότι εργαστηριακές μελέτες έχουν από καιρό δείξει ότι η αμμωνία σε αέρια μορφή μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία νεφών. Ωστόσο, «δεν είχε γίνει ακόμη ποσοτικοποίηση αυτής της διαδικασίας και δεν είχε διαπιστωθεί η επίδρασή της στην Ανταρκτική», πρόσθεσε.
Πώς σχηματίζουν σύννεφα
Η Ανταρκτική είναι ένα ιδανικό φυσικό εργαστήριο. Με μηδενική ανθρώπινη ρύπανση και ελάχιστη βλάστηση – δύο εναλλακτικές πηγές αερίων που συμβάλλουν στη δημιουργία νεφών – οι αποικίες πιγκουίνων κυριαρχούν ως πηγές εκπομπής αμμωνίας.
Μαζί με άλλα θαλάσσια πτηνά, όπως οι αυτοκρατορικοί κορμοράνοι, οι πιγκουίνοι εκκρίνουν μεγάλες ποσότητες αμμωνίας μέσω των περιττωμάτων τους, ενός πικρού μείγματος κοπράνων και ούρων που εκκρίνεται μέσω των πολυλειτουργικών κλοακών τους.
Όταν αυτή η αμμωνία αναμιγνύεται με αέρια που περιέχουν θείο από το φυτοπλαγκτόν – τα μικροσκοπικά φύκια που ανθίζουν στον περιβάλλοντα ωκεανό – ενισχύει το σχηματισμό μικροσκοπικών σωματιδίων αερολύματος που αναπτύσσονται σε σύννεφα.
Για να καταγράψουν το φαινόμενο, ο Boyer και οι συνεργάτες του εγκατέστησαν όργανα στην βάση Μαράμπιο της Αργεντινής, στο νησί Σέιμουρ, στα βόρεια της Ανταρκτικής Χερσονήσου.
Κατά τη διάρκεια τριών καλοκαιρινών μηνών – όταν οι αποικίες των πιγκουίνων είναι γεμάτες ζωή και η φωτοσύνθεση του φυτοπλαγκτού βρίσκεται στο αποκορύφωμά της – παρακολούθησαν την κατεύθυνση του ανέμου, τα επίπεδα αμμωνίας και τα νεοσχηματισμένα αερολύματα.
Όταν ο άνεμος φύσηξε από μια αποικία 60.000 πιγκουίνων της Αδελίας σε απόσταση οκτώ χιλιομέτρων, η αμμωνία στην ατμόσφαιρα αυξήθηκε περίπου χίλιες φορές, στα 13,5 μέρη ανά δισεκατομμύριο.
Για πάνω από ένα μήνα μετά την αναχώρηση των πτηνών για την ετήσια μετανάστευσή τους, οι συγκεντρώσεις παρέμειναν περίπου 100 φορές υψηλότερες, με το έδαφος που ήταν εμποτισμένο με γκουανό (το μείγμα αποσυντεθειμένων περιττωμάτων και πτωμάτων θαλάσσιων πουλιών) να λειτουργεί ως λίπασμα αργής αποδέσμευσης.
Οι μετρητές σωματιδίων έδειξαν το ίδιο: τα αερολύματα που δημιουργούν σύννεφα αυξάνονταν κάθε φορά που έφταναν μάζες αέρα από την αποικία, μερικές φορές τόσο πυκνές ώστε να δημιουργούν ομίχλη. Τα χημικά αποτυπώματα στα σωματίδια οδηγούσαν στην αμμωνία που προέρχονταν από τους πιγκουίνους.
«Πρόκειται για ένα ακόμη παράδειγμα της βαθιάς σύνδεσης μεταξύ του οικοσυστήματος και των ατμοσφαιρικών διεργασιών, και του γιατί πρέπει να νοιαζόμαστε για τη βιοποικιλότητα και τη διατήρηση», δήλωσε ο Boyer.
Πηγή: cnn.gr
