«Μετά από 53 χρόνια η οικογένεια Άσαντ δεν βρίσκεται πλέον στην εξουσία στη Συρία. Εδώ και μερικές ώρες οι αντάρτες South Operations Room(SOR) βρίσκονται εντός της πόλης της Δαμασκού με τον Μπασάρ αλ-Ασαντ να έχει φύγει από την πόλη. Το γεγονός αυτό είναι τεράστιας γεωπολιτικής σημασίας, όπως και το αποτέλεσμα αυτής της νέας φάσης του συριακού εμφυλίου», δήλωσε στο politis.com.cy ο διεθνολόγος Δρ Αλέξανδρος Ζαχαριάδης, ερευνητικός συνεργάτης του Πανεπιστημίου Κύπρου και του London School of Economics.
«Η Συρία», πρόσθεσε, «είναι μια χώρα με σύνορα με τον Λίβανο, το Ισραήλ, το Ιράκ, την Τουρκία και την Ιορδανία. Άρα οι εξελίξεις εντός της Συρίας επηρεάζουν αυτές τις χώρες άμεσα, αλλά και την ευρύτερη Μέση Ανατολή».
Πλήγμα για το Ιράν
«Το πιο σημαντικό άμεσο αποτέλεσμα», τόνισε, «είναι ένα τεράστιο πλήγμα για την ιρανική επιρροή στη Μέση Ανατολή, η οποία για δεκαετίες στηριζόταν στη συμμαχία με το καθεστώς Άσαντ, η οποία μετά και την εισβολή του Ιράκ επέτρεπε στο Ιράν να ασκεί άμεση επιρροή μέχρι και τη Μεσόγειο δια μέσου της λιβανέζικής Χεζμπολάχ, του καθεστώτος Άσαντ, αλλά και σιιτικών παραστρατιωτικών οργανώσεων στο Ιράκ».
Χεζμπολάχ
«Ο λεγόμενος "άξονας της Αντίστασης"», σημείωσε ο κ. Ζαχαριάδης, «έχει πληγεί ανεπανόρθωτα, δυσχεραίνοντας και τη δυνατότητα της Χεζμπολάχ να αναδιοργανωθεί και να παραμείνει αξιόμαχη εντός τους Λιβάνου. Η αδυναμία της Χεζμπολάχ να αντιδράσει δείχνει και το μέγεθος του πλήγματος που της επέφερε το Ισραήλ».
Ρωσία
«Σε εξαιρετικά δυσμενές σημείο», υποστήριξε, «βρίσκεται και η ρωσική επιρροή, καθώς το καθεστώς Άσαντ, αλλά και το συριακό κόμμα Μπάαθ πιο πριν, ήταν για δεκαετίες το στήριγμα της Μόσχας στη Μέση Ανατολή, το οποίο πλέον δεν υφίσταται και μένει να δούμε σε ποιο βαθμό η Ρωσία θα επιδιώξει να διατηρήσει τις ναυτικές τις βάσεις σε Ταρτούς και Λαττάκεια».
Δύο σενάρια
Το ερώτημα που πλανάται τώρα είναι το τι μέλει γενέσθαι για την Συρία. «Υπάρχουν», ανέφερε ο κ. Ζαχαριάδης, «δυο πιθανά σενάρια κατά την άποψη μου».
«Το πρώτο», όπως είπε, «είναι η συνέχιση του εμφυλίου σε μια νέα του φάση με τις ισλαμιστικές δυνάμεις είτε να αντιμάχονται μεταξύ τους είτε να έρχονται αντιμέτωπες με τις κουρδικές δυνάμεις που βρίσκονται στα ανατολικά της χώρας. Εδώ το μεγάλο στοίχημα για τον Αλ-Τζολάνι, τον ηγέτη του HTS, είναι να καταφέρει να κρατήσει συνενωμένες τις διάφορες οργανώσεις που έπαιξαν ρόλο στην προέλαση του προς τη Δαμασκό, αλλά και να παρουσιάσει εμπράκτως ότι το αφήγημα του για σεβασμό των μειονοτήτων εντός της Συρίας έχει ουσία». Επίσης, δήλωσε ο κ. Ζαχαριάδης, «σημαντικό ρόλο θα παίξει και η διεθνής πτυχή και κατά πόσον κυρίως περιφερειακοί δρώντες που ήταν αρνητικά διακείμενοι προς σαλαφιστικά ισλαμιστικά κινήματα, όπως τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία αλλά και η Ρωσία, μπορούν να τον δουν ως ένα αξιόπιστο εταίρο που θα διασφαλίζει τα συμφέροντα τους».
«Το δεύτερο σενάριο», είπε, «σαφέστατα καλύτερο για τον λαό της Συρίας, είναι να τεθεί σε ισχύ μια διπλωματική διαδικασία για την μετατροπή του κράτους σε ομοσπονδία η οποία θα προεξοφλεί τα συμφέροντα των διάφορων ομάδων. Είναι κρίσιμο καταρχάς εάν περιφερειακοί παίκτες και κυρίως η Τουρκία μπορούν να συναινέσουν στη δημιουργία ενός κουρδικού ομόσπονδου κρατιδίου εντός της Συρίας. Εν αντιθέσει, με το Ιράκ όπου η τουρκική κυβέρνηση έχει μια σχετικά καλή σχέση με το ιρακινό κουρδικό ομόσπονδο κρατίδιο και την οικογένεια Μπαρζάνι, στην περίπτωση της Συρίας οι κουρδικές δυνάμεις βρίσκονται υπό την ηγεσία των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων(SDF) στις τάξεις των οποίων εντάσσεται και το ΡΚΚ αλλά και άλλες οργανώσεις τις οποίες η Τουρκία βλέπει ως τρομοκρατικές και απειλή για την ασφάλεια της».
