Έγινε πολύς λόγος για τους …αχθοφόρους ονομάτων αυτές τις μέρες. Καλύτερα, πάντως, αχθοφόρος ενός ονόματος παρά να ντρέπεσαι για το όνομα που κουβαλάς…
Αχθοφόροι ή μη, όλοι νιώθουμε τιμή για το όνομα που φέρουμε. Και το στοίχημα για όλους είναι να το υπερασπιζόμαστε όπως του αξίζει και αρμόζει. Κάποιοι θα λένε το όνομά τους και στο μυαλό του άλλου θα έρχονται οι λέξεις διαπλοκή και διαφθορά και κάποιοι άλλοι θα λένε το όνομά τους και στον καφενέ θα σηκώνονται να τους δίνουν καρέκλα να καθίσουν. Και ο νοών νοείτο. Α, και κάτι ακόμα. Ο Αναστασιάδης θα μείνει στην ιστορία για το πιο σύντομο ανέκδοτο: «Δεσμεύομαι», διαπλοκή, διαφθορά. Και ο Γλαύκος Κληρίδης για το «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστίν η πατρίς…».
Μαρ.Φρα.
