Οι δύσκολες μέρες του Ιούλη είναι για ακόμη μία χρονιά μαζί μας. Όσο κι αν το συναίσθημα με παροτρύνει να καταγράψω την άποψή μου για το τι πήγε στραβά πριν από 50 χρόνια περίπου, όσο κι αν θα μπορούσε μια τέτοια ενέργεια να απαλύνει τον πόνο και τη θλίψη που προκαλούν οι σειρήνες που αντηχούν κάθε πρωινό της 15ης του σημαδιακού αυτού μήνα, όσο άσχημα κι αν βιώνω καθημερινά μπροστά μου μέσα στη μοιρασμένη πόλη μου τα αποτελέσματα των εγκληματικών λαθών και της διχόνοιας, αφιερώνω το σημερινό άρθρο και πάλι στον ανοιχτό δημόσιο χώρο και το αστικό πράσινο.
Γιατί πιστεύω ότι τόσα χρόνια ήταν αρκετά για να μάθουμε από τα λάθη μας και να αντιμετωπίσουμε την απώλεια. Το επαναλαμβανόμενο βίωμα κάθε χρόνο της αδικίας και του χαμού μάλλον σε κατάθλιψη και εφιάλτες μπορεί να οδηγήσει. Και έχουμε πλέον δικαίωμα να ονειρευόμαστε κάθε μέρα μια καλύτερη ζωή, έχουμε χρέος να προσφέρουμε στα παιδιά μας αυτή την προοπτική. Ότι είμαστε πολύ τυχεροί που ζούμε σε αυτόν τον τόπο και ότι πρέπει να μάθουμε να ανεχόμαστε τη διαφορετικότητα και να επιζητούμε την επίλυση των διαφορών μας μέσα από τον ελεύθερο δημόσιο διάλογο. Χωρίς αυτά, είμαι σίγουρος ότι είμαστε προορισμένοι να πέφτουμε ξανά και ξανά στην παγίδα της διχόνοιας. Η δημοκρατία είναι το αντίδοτο για την αντιμετώπιση της διχόνοιας και οι ανοιχτοί δημόσιοι χώροι είναι αυτοί που μπορούν να παρέχουν το εύφορο έδαφος για μια υγιή δημοκρατία.
Σε προηγούμενα άρθρα προσπάθησα να καταγράψω απόψεις για θέματα που έχουν άμεση σχέση με τα βασικά δικαιώματα των πεζών και των ποδηλατών, τα οποία οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε, την επιτακτικότητα σχεδιασμού και υλοποίησης ενός προσβάσιμου δικτύου πράσινων διαδρομών, την ανάγκη ύπαρξης δημόσιων, μικρών πάρκων «τσέπης» σε κάθε γειτονιά. Όλα αυτά είναι ακόμη πιο δύσκολο να υλοποιηθούν όταν το κράτος και οι τοπικές αρχές στο πλαίσιο εξεύρεσης γρήγορων και «έξυπνων» λύσεων χαράζουν λανθασμένες ή/και ανεπαρκείς πολιτικές. Δυστυχώς, η εποχή της οικονομικής κρίσης μεγέθυνε έξαφνα τις διευκολύνσεις ανάπτυξης γης, οι οποίες πολλές φορές ντύνονται με τον μανδύα του κοινού καλού εφόσον υπάρχει μια κρίση η οποία επιτάσσει την άμεση αντιμετώπισή της. Τις βλέπουμε να εξελίσσονται σήμερα, ως επί το πλείστο σαν ψηλά κτήρια και σαν φουσκωμένες επεκτάσεις ξενοδοχειακών μονάδων. Πραγματοποιούνται χωρίς να γίνονται μελέτες που να θέτουν κάτω γι' αυτό το θέμα μια εθνική στρατηγική με διαφάνεια, χωρίς να υπολογίζονται σε επίπεδο πόλης οι επιπτώσεις, χωρίς να μπαίνει στη βάσανο της δημόσιας διαβούλευσης ποιες είναι οι επιθυμητές χρήσεις υψηλής έντασης ανάπτυξης και χωρίς να προηγείται και να συντηρείται ο δημόσιος διάλογος, ειδικά για τα μέτρα που πρέπει να λαμβάνονται για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του καθενός μας.
Περισσότερα για το θέμα στην έντυπη έκδοση του «Π» και για τους συνδρομητές του ΠΟΛΙΤΗΣ PREMIUM η ψηφιακή έκδοση της εφημερίδας σε PDF ταυτόχρονα με την έντυπη κυκλοφορία της καθημερινά από τις 05.00 το πρωί.
«Η ποιότητα ζωής δεν εξαγοράζεται» του Γιώργου Μεσαρίτη
Θεμιτή και απαραίτητη η ανάπτυξη γης, όμως η αύξηση των συντελεστών δόμησης από το κράτος θα έπρεπε αυτόματα να σημαίνει και την ανάλογη αύξηση των αντισταθμιστικών οφελών που θα ανταποδίδονται από τους επενδυτές.
ΤΑ ΑΚΙΝΗΤΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ
Πολιτική Δημοσίευσης Σχολίων
Οι ιδιοκτήτες της ιστοσελίδας www.politis.com.cy διατηρούν το δικαίωμα να αφαιρούν σχόλια αναγνωστών, δυσφημιστικού και/ή υβριστικού περιεχομένου, ή/και σχόλια που μπορούν να εκληφθεί ότι υποκινούν το μίσος/τον ρατσισμό ή που παραβιάζουν οποιαδήποτε άλλη νομοθεσία. Οι συντάκτες των σχολίων αυτών ευθύνονται προσωπικά για την δημοσίευση τους. Αν κάποιος αναγνώστης/συντάκτης σχολίου, το οποίο αφαιρείται, θεωρεί ότι έχει στοιχεία που αποδεικνύουν το αληθές του περιεχομένου του, μπορεί να τα αποστείλει στην διεύθυνση της ιστοσελίδας για να διερευνηθούν. Προτρέπουμε τους αναγνώστες μας να κάνουν report / flag σχόλια που πιστεύουν ότι παραβιάζουν τους πιο πάνω κανόνες. Σχόλια που περιέχουν URL / links σε οποιαδήποτε σελίδα, δεν δημοσιεύονται αυτόματα.
