Με τον Κοραή στο έμβλημα και εκείνον στην ηγεσία. Λαμπρά!

Ξεκινώ κάπως… ανορθόδοξα σήμερα. Με το υστερόγραφο της προχθεσινής μου στήλης η οποία αφορούσε το ζήτημα της προσευχής στα σχολεία. Στεναχώρησα κάποιους διότι έγραψα πως αν και άθεος, θεωρώ πως η δασκάλα δεν είχε καμία θέση να πει στα παιδιά ότι δεν υπάρχει «Θεός». Όση θέση έχει ο προσηλυτισμός άλλη τόση έχει και αυτό. Δεν είναι ό,τι μας αρέσει.

Έγραψα στο υστερόγραφο: «Κύριε Φυλακτού, πώς σας λέμε, τις μέρες που κλείνετε τα σχολεία διότι δεν σας δίνουν κάποια προσαύξηση συνήθως, ποιος φροντίζει να λένε τα παιδιά το Πάτερ Ημών; Και εσείς, εκείνες τις μέρες του αγώνα, για πείτε μου: κοιτάτε το… ταβάνι στα καταστήματα που πάτε για ψώνια; Εγώ ακούω γνωστούς μου με παιδιά -στο δόξα πατρί μιλάμε, γενεές δεκατέσσερις περνάνε ΠΟΕΔ, ΟΕΛΜΕΚ και πάει λέγοντας- και χαίρομαι πάρα πολύ που είμαι άκληρος. Να μην αφήσω τα παιδιά μου στα χεράκια σας. Φρίκη, κύριε τέτοιε μου! Φρίκη».

Ανέμενα την αντίδρασή του. Άλλωστε, όπως και οι υπόλοιποι «συνδικαλιστές» του δημόσιου και του ημιδημόσιου τομέα οι οποίοι αποσπώνται στις συντεχνίες του και πληρώνονται από τους φόρους μας κανονικά για να μην δουλεύουν -ενώ μάλιστα αξιολογούνται και προάγονται ενίοτε, ενόσω απέχουν από τα καθήκοντά τους (!)- δεν έχει και κάτι άλλο να κάνει.

Ποιος άραγε τα βάζει μαζί τους;

Αυτό που δεν ανέμενα, και αφελώς μάλλον δεν το ανέμενα λόγω και του γενικότερα άξεστου της δημόσιας παρουσίας του, ήταν πως θα έκανε αυτό που έκανε τελικά, για ένα κείμενο με επιχειρήματα το οποίο μόνο σε ένα μέρος του τον αφορούσε.

Και το οποίο, κείμενο, αφορμή είχε τις δηλώσεις του και στη «Cyprus Mail». Τώρα βγάζει τρελή τη συνάδελφο και απειλεί θεούς και δαίμονες, όπως έκανε και παλαιότερα, όταν η εφημερίδα είχε κάνει μια αναφορά που τον είχε φέρει σε δύσκολη θέση, χωρίς όμως να τολμήσει να πάει στο δικαστήριο τελικά.

Ο... πολύς πρόεδρος της ΠΟΕΔ ισχυρίστηκε με ανάρτησή του στο facebook ότι εγώ έφταιγα περίπου (!) για τις δηλώσεις που τώρα υποστηρίζει ότι δεν έκανε και αφού προκάλεσε έναν οχετό σχολίων εναντίον μου στον οποίο συμμετείχε και ο ίδιος, έγραψε και το ακόλουθο ομοφοβικό έμεσμα.

«Άσε που έχουμε και ευθύνη γιατί, όπως λέει, έμεινε άκληρος για να μην κάνουμε μάθημα στα παιδιά του και του τα χαλάσουμε! Μα είναι σίγουρα αυτός ο λόγος ή κάτι άλλο συμβαίνει????». Διαστρεβλώνοντας αυτό που έγραψα και κάνοντας πλάκα με το ότι είμαι ομοφυλόφιλος.

Είμαι ομοφυλόφιλος. Δεν το έχω κρύψει ποτέ. Γιατί; Και είμαι περήφανα ομοφυλόφιλος.

Τι εννοεί όμως ο κ. Φυλακτού, μην μπορώντας να απαντήσει επί της ουσίας των όσων έγραψα; Ότι οι ομοφυλόφιλοι δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν; Να πηδήξουν; Αυτό εννοεί;

Αυτό ναι. Όμορφα! Παιδαγωγικά!

Όπως έγραψα και χθες σε μια πρώτη αντίδραση στο FB, ανέμενα πως ο περί ου ο λόγος «συνδικαλιστής», εν έτει 2019 και σε μια κάποια ηλικία, θα είχε ξεπεράσει τουλάχιστον την εφηβική αντίληψη άλλων εποχών για τη... μαγκιά του κατορθώματος της συνουσίας των στρέιτ κοπελλιών. Είναι κοινός τόπος -στους πλείστους αν μη τι άλλο- ότι στη φύση και ο τελευταίος ράθυμος όνος, λέμε τώρα, μπορεί να το κάνει. Δεν είναι δα και κάποιο κατόρθωμα.

Βεβαίως, δεν ξέρω ποιες δυσκολίες μπορεί να αντιμετώπισε ο ίδιος αλλά, εάν ισχύει αυτό, έχει την ειλικρινή συμπάθειά μου και τα θερμά μου συγχαρητήρια που το κατόρθωσε. Δικαίως είναι περήφανος αλλά όπως και η προσευχή και πολλά άλλα, είναι προσωπική υπόθεση, όσο και εάν θέλει ίσως να το φωνάζει στον κόσμο. Φαντάζομαι ότι ο κ. Φυλακτού αυτό το αντιλαμβάνεται επαρκώς. Το ελπίζω τουλάχιστον...

Γνωρίζω πολλούς εκπαιδευτικούς και εκτιμώ τη δουλειά τους αλλά και τις προσπάθειές τους κόντρα σε ένα κατεστημένο εθνικιστών, ρατσιστών, θρησκόληπτων και άλλων. Ό,τι χειρότερο υπάρχει σ’ αυτόν τον τόπο, με τα αποτελέσματα που βλέπουμε όλοι για τα παιδιά και το μέλλον.

Αλλά από πέρσι που είχα παρακολουθήσει όλο το ατυχές εκείνο θέατρο, όπως αποδείχθηκε και λυπάμαι που το στήριξα σε κάποιες στιγμές, το «Προασπιζόμαστε το δημόσιο σχολείο» (ίμισιη μου), είμαι πλέον πεπεισμένος ότι δεν υπάρχει κανένα μέλλον σ’ αυτή την εκπαίδευση.

Όταν η εκπαίδευσή μας, βρίσκεται στα χέρια τέτοιων ανθρώπων, ικανών να βγάλουν τους πάντες τρελούς, να διαστρεβλώσουν αναφορές και μην μπορώντας να επιχειρηματολογήσουν να καταλήγουν σε ομοφοβικά σχόλια πεζοδρομίου και να κάνουν πλάκα με σχόλια άλλων που αποκαλούν άρρωστα τα ΛΟΑΤΙ άτομα κ.λπ., δεν μπορεί να έχει.

Θα συνεχίσω να λέω όμως την άποψή μου. Δίκαια. Και φυσικά με αφορά το τι γίνεται στα σχολεία, εκτός και εάν ο τύπος αυτός θεωρεί ότι του τα χαρίσαμε. Προσέξτε: «Το τι θα κάνουμε εμείς στα σχολεία και ιδιαίτερα στα παιδιά μας, ΚΑΘΟΛΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΦΟΡΑ!». Επειδή, δηλαδή, είμαι gay και δεν έχω παιδιά, όπως αυτοί, δεν έχω και λόγο. Πρέπει να πληρώνω φόρους, να είμαι δημοσιογράφος αλλά δεν δικαούμαι να έχω γνώμη.

Εάν οι δάσκαλοι εκφράζονται από το ήθος του και τον χρειάζονται για πρόεδρο, τότε να τον χαίρονται. Μάλλον τους αξίζει.

Υστερόγραφο: Ενδεικτικό του καταντήματός του ήταν σχόλιό του στο FB ότι ξέρει τους γονείς μου, τάχα. Δεν τους ξέρει. Οι γονείς του τους γνωρίζουν, όχι ο ίδιος. Μια φορά τους είδε μόνο στον γάμο του, όπως μου είπε χθες η μάνα μου, όπου πήγαν από εκτίμηση στους δικούς του. Ακόμη και εδώ ψεύδεται. Όπως και να έχει, τον παρακαλώ θερμά να μην τους ξαναπιάσει στο στόμα του. Οι γονείς μου έχουν συνηθίσει σε χώρους στοιχειωδώς καθαρούς.