Στο baggage allowance ήταν το μυστικό, Πρόεδρε;

Σήμερα, θα ήθελα να αρχίσω με μια καλή κουβέντα. Μια καλή κουβέντα για τον Πρόεδρό μας. Ω ναι!

Εκείνη την ατάκα που λέμε συχνά, το «αυτό μόνο στην Κύπρο!», την θυμάστε βέβαια. Ποιος από εμάς δεν έπιασε τον εαυτό του να το λέει αμέτρητες φορές;

Ακόμα και οι πιο μετρημένοι, οι πιο λογικοί, οι πιο ορκισμένοι πολέμιοι της υπερβολής, την οποία συναντά κανείς σε κάθε χιλιοστόγραμμο του σημαδεμένου, από τις αιμομιξίες των προγόνων μας, αίματός μας, το έχουν κάνει έστω μία φορά.

Υπερβολή κι αυτό, σαφέστατα. Τη ρήση, άλλωστε, τη συναντάει κανείς στα πλείστα των κρατών - ίσως και σε όλα δεν ξέρω. Με τη διαφορά ότι όταν λέει λ.χ. ο Νορβηγός, «αυτό μόνο στη Νορβηγία», αναφέρεται σε πράγματα όπως επί παραδείγματι η Κρίση του Βουτύρου, η οποία «έπληξε» τη χώρα τα Χριστούγεννα του 2011, στέλνοντας τις τιμές σε απίστευτα ύψη και προκαλώντας πανικό.

Με εξαίρεση το ενδεχόμενο ένας φρενοβλαβής να ζωστεί τα άρματα και να σκοτώσει κόσμο, γεγονός που συνέβη μία και μάλλον τελευταία φορά στα χρονικά της χώρας, τα προβλήματα των Νορβηγών μέχρι εκεί φτάνουν. Ίσως, να είδατε ότι πέρσι το Όσλο είχε έναν νεκρό σε δυστυχήματα με τα χιόνια και όλα τα άλλα. Έναν. Όλο το 2019.

Ενώ τα δικά μας προβλήματα... Ο λόγος, λοιπόν, που θα ήθελα να πω ένα μεγάλο μπράβο στον Προεδράρα μας είναι πως, για πρώτη φορά ίσως, κατάφερε να σηκώσει ένα βάρος από το μικρό, μισό -ας είναι και εκείνος καλά και οι άλλοι- νησί μας αντί να προσθέσει στο ασήκωτο βάρος των ημερών, το οποίο στις μέρες του έχει επίσης αυξηθεί.

Αυξηθεί; Understatement.

Διαβάζοντας την αντίδρασή του στην έκθεση του γενικού ελεγκτή (που έγινε αρνάκι) για τα αεροπλάνα και για τα ταξίδια - «δωρεές» διαφόρων «φίλων του», είμαι στην ευχάριστη θέση να τον συγχαρώ και να παρατηρήσω κάτι που ίσως σας διέφυγε, ενώ δεν θα έπρεπε.

Για πρώτη φορά ούτε και αυτό το «μόνο στην Κύπρο» δεν μπορεί να ειπωθεί. Ο Αναστασιάδης το πήρε όλο πάνω του. Αυτήν τη φορά μπορούμε να πούμε ότι «μόνο ο Αναστασιάδης» και κανείς άλλος «ακόμα και στην Κύπρο» δεν θα μπορούσε ποτέ να δηλώσει «δικαιωμένος» από αυτό το χωρίς ίχνος οίκτου έναντι της νοημοσύνης του κόσμου που τον πληρώνει, πόρισμα του Οδυσσέα, ο οποίος δείχνει να μας πέρασε για… λωτοφάγους.

Δείχνει. Διότι όσο κι αν θα ήθελα να τον συμπονέσω, διότι η συνταξιοδότηση -η επίσημη αφού ανεπίσημα είναι σαν συνταξιούχος από τότε που τον διόρισαν- του γενικού εισαγγελέα κάνει το γενικό ελεγκτή να εφευρίσκει σολωμονιτζιές, του τύπου «πολιτογράφηση Σαουδάραβα», προκειμένου να περάσουν τα υπόλοιπα -με πρώτο το ωτοστόπ στις Σεϋχέλλες- ανώδυνα, έχω να σας πω ότι ο Οδυσσέας δεν μας περνά για λωτοφάγους. Για μαλ… μας περνά.

Δεν έχει άδικο, βέβαια. Αλλά, ούτε και τα προσχήματα πια; Κατάμουτρα; Τι λέω, όμως; Εδώ ο Πρόεδρος βγήκε και μας είπε ότι δικαιώθηκε, αντί να σκάσει τουλάχιστον. Αλλού, η παραίτηση θεωρείται μονόδρομος ακόμα κι αν δεν υπάρχει η ελάχιστη σύγκρουση. Και αυτός, ανεβάζοντας την κατάπτωση σε πρωτόγνωρα ύψη, με όσα συνέβησαν, αισθάνθηκε και «δικαιωμένος» (sic).

Μια εξυπηρέτηση ήταν στο κάτω-κάτω. Δωρεά, λέει. Οι δωρεές βέβαια γίνονται σε κράτη, οργανισμούς κ.τλ. Σε ανθρώπους αλλιώς ονομάζονται, αλλά εδώ θα κολλήσουμε; Άστε που χρειάστηκε να πάνε και... stand by οι άνθρωποι!

Πήγαινε λέει το αεροπλάνο Σεϋχέλλες -από την Κύπρο στις Σεϋχέλλες γιατί, απόρησε κανείς Οδυσσέα;- και τους έβαλε λέει όλους μέσα -Πρόεδρο, την κυρία Άντρη, τις κόρες μετά συζύγων και τέκνων- και πήγαν στο Μαχέ.

Πάλι καλά που δεν πήγαινε καμιά Μομπάσα απέναντι δηλαδή, να κατέβει η κυρία Άντρη στολισμένη στα λεοπάρ και τα animal print που της αρέσουν και να την κάνουν κατάσχεση οι Κενυάτες. Να έχουμε να κάνουμε και "Free Andri !" petitions. Μα σκεφτήκατε;

Βεβαίως, οφείλω να είμαι δίκαιος. Ακούγεται ότι αν και stand by (κατά τα λεγόμενα του Οδυσσέα πάντα) δεν ταξίδεψαν καθόλου light. Είχαν, μαθαίνω, πάρα πολλές βαλίτσες μαζί τους. Τι είχαν μέσα δεν μπορώ να το ξέρω.

Ήταν και κάτι μήνες μετά τις Προεδρικές, βλέπετε. Ίσως, η πίεση του αγώνα για επανεκλογή (και λευτεριά στην μαρτυρική μας πατρίδα) να τους οδήγησε σε παραξενιές. Ξέρετε, θέλουμε να αλλάζουμε συνέχεια κ.τλ.

Δεν μπορώ να ξέρω, ειλικρινά, τι ακριβώς είχαν μέσα οι βαλίτσες, πόσες ήταν ακριβώς και εάν τις έφεραν πίσω όλες ή εάν αποφάσισαν να αφήσουν -τόσα που έχουν- και κάτι εκεί. Κάτι σαν: «Μας τον στείλατε πίσω τον Μακάριο αλλά εμείς σας αγαπάμε. Οικογένεια Αναστασιάδη».

Τολμώ να υποθέσω μάλιστα ότι είναι πολύ πιθανόν κάτι τέτοιο να συνέβη και, εάν αυτή είναι η περίπτωση, τότε άλλο ένα μεγάλο μπράβο στον Πρόεδρό μας.

Ό,τι κι αν μας κάνετε χαλάλι μας! Χαλάλι εάν, όντως, βοηθάτε κόσμο που έχει λιγότερα ακόμα κι από εσάς με τα αμπέλια που σας άφησε ο παππούς σας, Πρόεδρε.

Και λίγα μας κάνετε, ακούστε που σας λέω.

Υστερόγραφο: Για σκοπούς πληρότητας και καταγραφής. Δεν ήταν οι πρώτες διακοπές του Προέδρου μας στις Σεϋχέλλες. Είχε πάει και το 2015. Αθόρυβα τότε. Πώς, με ποιους, τζάμπα πάλι ή όχι, δεν το ξέρω. Σίγουρα, όμως, θα του άρεσε πολύ!