Κολόνια και προσευχή

Πόσο ακόμα θα διαρκέσει αυτός ο εφιάλτης; Κανείς δεν ξέρει. Κανένας μας. Καλά, πόσο θα αντέξουμε στην κατ’ οίκον φυλακή; Και αυτό άγνωστο είναι. Σίγουρα μέχρι να περάσει ο κίνδυνος. Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε άλλωστε ενόσω συνεχίζεται ο κίνδυνος μόλυνσης και διάδοσης; Είδα ένα βίντεο. Ένας δρόμος στην Ιταλία. Στην Ιταλία όπου κάνει θραύση ο ιός. Ένας σωματώδης άνδρας που δεν εφαρμόζει την απαγόρευση κυκλοφορίας στους δρόμους. Σχεδόν προκαλεί μπροστά στον αστυνομικό που τον προειδοποιεί. Ξαφνικά έρχεται ένα αστυνομικό όχημα. Βγαίνει από μέσα ένας αστυνομικός. Βαδίζει με αποφασιστικά βήματα προς τον άνδρα που έκανε τον μάγκα. Του ρίχνει μιαν κλοτσιά στα πόδια. Ο άνδρας σωριάζεται στο έδαφος. Μπρούμυτα. Τον πλησιάζουν γρήγορα και του περνούν χειροπέδες.

Δηλαδή είναι τόσο σοβαρό το να κυκλοφορείς στον δρόμο. Πριν την επιβολή απαγόρευσης εδώ σε εμάς, υπήρχαν κάποιοι που δεν αντιλαμβάνονταν τη σοβαρότητα της υπόθεσης. Έκοβαν βόλτες. Μάλιστα υπήρχαν και κάποιοι που έτρωγαν σπόρια στην πλατεία Σαραγιού. Γι’ αυτό επιβλήθηκε απαγόρευση. Η αστυνομία συνέλαβε ενενήντα άτομα μέσα σε δύο μέρες. Καταχώρισε αγωγές. Επιπλέον, προέκυψε ότι ένα νυκτερινό κέντρο δούλευε ακόμα και μετά την επιβολή της απαγόρευσης. Οι Κύπριοι είναι υπάκουοι και φρόνιμοι άνθρωποι. Ξέρουν να ενεργούν με κοινωνική συνείδηση μπροστά σε μια κοινή κοινωνική συμφορά. Το είδαμε αυτό κατά τη δεκαετία του 1960. Είναι αλήθεια πως υπήρχαν κάποιοι ανωτάτου επιπέδου σάπιοι, όμως γενικά επικρατούσε ενότητα και ομοψυχία. Ήξεραν και οι προηγούμενοι αποικιοκράτες μας, δηλαδή οι Άγγλοι, ότι οι Κύπριοι είναι υπάκουοι και φρόνιμοι. Πάντα το σημείωναν αυτό οι κυβερνήτες και οι ύπατοι αρμοστές που έρχονταν. Αλλά νά. Μας έκαψε αυτή η πολυπολιτισμικότητα για την οποία καυχιούνται τόσο πολύ κάποιοι. Μόλις η διοίκηση ανακοινώσει απαγόρευση κυκλοφορίας, μήπως κάθονται Κύπριοι στο Σαράι και τρώνε σπόρια; Και όταν τα γράφεις αυτά, σε λένε και ρατσιστή. Δεν διστάζουν καθόλου να χαρακτηρίζουν έτσι κάποιους που ποτέ στον κόσμο δεν θα γίνονταν ρατσιστές. Όμως, ιδού, είναι και αυτή μια πικρή αλήθεια μας. Όσο και αν το αρνούμαστε, οι φυλακές μας είναι γεμάτες με αυτούς. Είναι οι κύριοι πρωταγωνιστές του κόσμου των εγκληματιών μας. Αν ήμασταν μόνοι μας σε αυτό τον εφιάλτη του κορωνοϊού, μήπως δεν θα προσέχαμε περισσότερο; Κοιτάξτε τους διαμένοντες στην Τουρκία. Δεν δίδουν σημασία στον ιό και σε άλλα παρόμοια. Τον Αλλάχ κοιτάνε. Λένε ότι είναι έργο του Αλλάχ. Δεν αντιλαμβάνονται καν ότι αυτός ιός έκλεισε ακόμα και την Κάαμπα, που δεν είχε κλείσει ποτέ στην ιστορία. Ο άνθρωπος πηγαίνει στο τζαμί. Βλέπει πως είναι κλειστό. Κοτζάμ κλειδωνιά πάνω στην πόρτα. Του λένε πως είναι κλειστό λόγω κορωνοϊού. Δεν καταλαβαίνει ο άνθρωπος. «Εγώ δεν λαμβάνω υπόψη κορωνοϊό και άλλα παρόμοια, θα προσευχηθώ», φωνάζει. Επιχειρεί να σπάσει την κλειδωνιά. Ε, μήπως είναι εύκολο να νικηθεί ο ιός σε μια τέτοια κοινωνία; Όμως τι να κάνει η καημένη, έτσι συμβουλεύει και ο άνδρας που βρίσκεται επικεφαλής της χώρας. Μια κολόνια. Μια προσευχή. Και είναι εντάξει! Πάρε μια συνταγή για τον κορωνοϊό από τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν! Και τώρα προσεύχονται από τα τζαμιά. Μεταδίδεται στις πόλεις από τα μεγάφωνα των τζαμιών. Η προσευχή για τον κορωνοϊό! Τη διαβάζουν και εδώ σε εμάς. Μετά τις προσευχές κατάκτησης, προσευχές για τον κορωνοϊό. Δεν έπιασαν οι προσευχές της κατάκτησης. Θα πιάσουν άραγε οι προσευχές για τον κορωνοϊό;

Υπάρχουν κάποιοι που ανησυχούν ότι δεν θα ανοίξουν ξανά τα σημεία διέλευσης που έκλεισαν στην Κύπρο. Όχι. Θα ανοίξουν. Αλλά είναι άγνωστο πότε. Διότι αυτό δεν εξαρτάται από εμάς. Εξαρτάται από τον ιό! Σίγουρα θα ανοίξουν όποτε τελειώσει αυτός ο εφιάλτης. Και δεν είναι καθόλου γνωστό πότε θα απαλλαγούμε από αυτό τον εφιάλτη. Όταν απαλλαγούμε από αυτόν πρέπει να είμαστε βέβαιοι ότι έχουμε απαλλαγεί. Δεν μπορούμε να θέσουμε τον εαυτό μας σε κίνδυνο. Οπωσδήποτε δεν θα είναι αρκετό το χρονικό διάστημα που δόθηκε για την απαγόρευση της κυκλοφορίας αυτή τη στιγμή. Και θα παραταθεί. Είναι μια πολύ δύσκολη κατάσταση ειδικά για όσους ζουν με το μεροκάματο. Μετά από αυτό τον εφιάλτη, μας περιμένει όλους ένας νέος εφιάλτης. Κανείς δεν θα μπορεί να πληρώσει ενοίκιο. Δεν θα μπορεί να πληρώσει δόσεις. Δεν θα μπορεί να πληρώσει χρέη. Δεν θα μπορεί να πληρώσει σχολικά δίδακτρα. Δεν θα μπορεί να πληρώσει τα φάρμακά του. Πολλοί χώροι εργασίας θα κλείσουν, θα χρεωκοπήσουν.

Όμως, τώρα δεν είναι η ώρα να τα σκεφτόμαστε αυτά. Τώρα είναι η ώρα του κορωνοϊού. Και πρέπει πρώτα απ’ όλα να απαλλαγούμε από αυτή την αρρώστια. Να σωθούμε με όσο το δυνατό λιγότερες απώλειες. Είναι η μεγαλύτερη πανδημία που εμφανίστηκε στον κόσμο μετά από αιώνες. Και αυτή έλαχε σε εμάς. Το κακότυχο νησί. Το νησί μας. Δεν υπέφερε από τίποτε άλλο στον κόσμο τόσο όσο υπέφερε από τους αποικιοκράτες και τους κακοήθεις ιούς…