Η δημοσιογραφία «που χρειάζεται η Κύπρος»

«Η Κύπρος χρειάζεται δημοσιογραφία που ελέγχει τα κατεστημένα, κρίνει την πολιτική και οικονομική εξουσία, αναδεικνύει τα πραγματικά προβλήματα του λαού μας και διατυπώνει με παρρησία την άποψή της», γράφει στην ανακοίνωσή του για την υπόθεση Ανδρέα Παράσχου το ΑΚΕΛ.

Και συμπληρώνει πως «μια τέτοια δημοσιογραφία είναι διπλά αναγκαία σήμερα, γιατί ο τόπος κυβερνάται από μια κυβέρνηση που έχει σπάσει όλα τα ρεκόρ στον αυταρχισμό, την αλαζονεία, καθώς και στη διαπλοκή με τα ΜΜΕ». Επί της ουσίας δεν νομίζω να διαφωνεί κανείς, ειδικά όσοι επιλέξαμε αυτή τη δημοσιογραφία.

Όμως, οφείλω να πω πως η νοημοσύνη μας προκαλείται εδώ από το ΑΚΕΛ. Και προκαλείται βάναυσα. Είναι το κόμμα από το οποίο ξεκίνησε αυτή η ιστορία, αλλά και να μην ήταν έτσι τα πράγματα, που είναι, ο γ.γ. του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού είναι με βάση τα λεγόμενα του Ανδρέα ο ένας από τους τρεις που γνωρίζουν.

Την ώρα λοιπόν που ο Αλέξης Τσίπρας διαψεύδει και είναι απίθανο είτε ο επίσης εμπλεκόμενος στην υπόθεση των διαβατηρίων διά του οικογενειακού τους γραφείου Νικόλας είτε ο Αβέρωφ Νεοφύτου να στηρίξουν δημόσια τον Ανδρέα Παράσχο, το βρίσκω αδιανόητο το ΑΚΕΛ αντί να απαντήσει διά του γενικού του γραμματέα ξεκάθαρα να παραδίδει μαθήματα για τη δημοσιογραφία που χρειάζεται η Κύπρος.

Όταν είναι ολοφάνερο πως ούτε εκείνο, όσο σιωπά, ανταποκρίνεται στην πολιτική που χρειάζεται η Κύπρος.

Θα διερωτηθεί κανείς εάν, μέσα σε όλον αυτόν τον κυκεώνα, το πρόβλημα είναι το ΑΚΕΛ. Θα απαντούσα καταφατικά. Είναι για τους δύο λόγους που ανέπτυξα πιο πάνω και διότι παραμένει η μοναδική ευκαιρία για να λάμψει η αλήθεια. Εκτός και εάν κάποιοι έχουν ψευδαισθήσεις ότι ο Αβέρωφ θα καρφώσει τον Πρόεδρο ή ότι ο Νικόλας θα σώσει τον άνθρωπο ο οποίος τόλμησε δημόσια και στην κρατική ραδιοτηλεόραση να μιλήσει για τις σακούλες με τα λεφτά του Μιλόσεβιτς και τον ρόλο του Τάσσου Παπαδόπουλου στην υπόθεση.

Διαβάστε περισσότερα στο ΠΟΛΙΤΗΣ PREMIUM