Ομάδα γιατρών, απέστειλαν επιστολή προς τον ΟΚΥπΥ με την οποία γνωστοποιούν ότι λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων αρνούνται να συμμετέχουν στη διαδικασία της άμβλωσης. Από τη μια είναι δικαίωμά τους αλλά το ζήτημα που προκύπτει στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν αφορά τόσο την άρνηση των γιατρών όσο τους λόγους που κρύβονται πίσω από αυτή. To γεγονός ότι ακόμη και σήμερα υπάρχουν απλοί πολίτες αλλά και γιατροί που δεν αποδέχονται ότι είναι δικαίωμα της κάθε γυναίκας το να επιλέξει εάν θα συνεχίσει μια εγκυμοσύνη, δείχνει πόσο πίσω είμαστε ως κοινωνία. Επίσης το γεγονός ότι ασχολούμαστε με τους γιατρούς που αρνούνται και γενικότερα με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που επιλέγουν την άμβλωση δείχνει ότι έχουμε χάσει την ουσία.
Προτού φτάσουμε στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες που επιλέγουν την άμβλωση, θα πρέπει να δούμε τους λόγους που συμβαίνει αυτό. Για να δούμε τους λόγους θα πρέπει πρώτα από όλα να έχουμε τα δεδομένα των εκτρώσεων στην Κύπρο. Και όταν λέω τα δεδομένα, δεν εννοώ μόνο τους αριθμούς του τύπου έγιναν τόσες αμβλώσεις φέτος, αλλά τα στοιχεία για το κάθε περιστατικό. Το προφίλ της γυναίκας που επέλεξε να τερματίσει την εγκυμοσύνη της, τους λόγους που το έκανε. Αν για παράδειγμα οι περισσότερες αμβλώσεις γίνονται επειδή η εγκυμοσύνη ήταν ανεπιθύμητη ή λόγω του νεαρού της ηλικίας της μέλλουσας μαμάς, τότε αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να επενδύσουμε στο θέμα της εκπαίδευσης και της ενίσχυσης της σεξουαλικής αγωγής στα σχολεία. Ξέρει κανείς να μας πει πόσες ανήλικες προχώρησαν σε άμβλωση τον τελευταίο χρόνο; Για να μην μιλήσω για εκείνες που χρειάστηκε να καταφύγουν στα κατεχόμενα ή σε άλλες μεθόδους για να αποβάλουν. Όσες και αν είναι, σίγουρα θα ήταν λιγότερες αν το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής και της αντισύλληψης στα σχολεία δεν γινόταν μόνο δύο φορές τον χρόνο στην Γ' λυκείου.
Εκτός από τον παράγοντα ηλικία είναι και το οικονομικό. Αρκετές γυναίκες επιλέγουν την έκτρωση διότι δεν έχουν την οικονομική ευχέρεια να μεγαλώσουν ένα παιδί. Πρόκειται για γυναίκες, οι οποίες αν είχαν την οικονομική στήριξη δεν θα προχωρούσαν στην άμβλωση. Και κάπου εδώ απορεί κανείς, γιατί αφού η Εκκλησία μας θεωρεί ότι η άμβλωση είναι φόνος, γιατί δεν στηρίζει οικονομικά τις μέλλουσες μητέρες ούτως ώστε να αποφύγουν αυτή την πρακτική. Και δεν είναι μόνο δουλειά της Εκκλησίας αλλά και του κράτους, και κυρίως όσων κρίνουν μια γυναίκα που επιλέγει την άμβλωση. Για να αντιληφθεί κανείς τους λόγους για τους οποίους μια γυναίκα επιθυμεί να προχωρήσει σε άμβλωση πρέπει πρώτα να την ακούσει και καλό θα ήταν να κοιτάξουμε και λίγο το θέμα της ψυχικής υγείας των γυναικών αυτών. Είναι απαράδεκτο εν έτει 2022 να μην ενδιαφέρεται κανείς για την ψυχική υγεία μιας γυναίκας πριν αλλά και μετά την άμβλωση. Και επειδή έχουμε ΓεΣΥ απορεί κανείς γιατί οι γυναίκες αυτές δεν έχουν εκτός από το δικαίωμα δωρεάν ψυχολογικής υποστήριξης.
Μετά από όλα αυτά το ερώτημα που τίθεται είναι το εξής: Νοιάζεται άραγε κανείς γι' αυτές τις γυναίκες;
