Ανήμερα του θανάτου της Γεωργίας Ψαριά, όλοι όσοι τη ζήσαμε από κοντά πάθαμε αυτό το γνωστό μούδιασμα, αυτό που θέλει να παγώσεις τις σκέψεις, να κρατήσει το μυαλό ό,τι καλύτερο θυμάται και να κρατήσει την αναπνοή του μέχρι το ξεμούδιασμα.
Με τη συνάδελφο και φίλη Γεωργία περάσαμε μια εικοσαετία μαζί στον Πολίτη.
-Ποιος είναι βάρδια απόψε;
- Η Γεωργία!
-Πάλι;..
Τι να γράψεις για πρόσωπα αγαπημένα που δέθηκες μαζί τους και... ξαφνικά φεύγουν από το ορατό σύμπαν της καθημερινότητάς μας;
Ο Πίνδαρος με τις τρεις αυτές λέξεις μάς παρηγορεί όσο το χρειαζόμαστε εμείς που νομίζουμε πως είμαστε ζωντανοί.
«Σκιᾶς ὄναρ ἄνθρωπος»... Σκιά ονείρου ο άνθρωπος.
Αποχαιρετήσαμε χθες τη Γεωργία. Βρεθήκαμε οι περισσότεροι παλιοί συνάδελφοι στην εκκλησία και το κοιμητήριο. Γεωργία Ψαριά, ετών 49.
Αναποδογυρίζοντας το μυαλό μας μπήκαμε στη «ζώνη» που ονομάσαμε παρελθόν και θυμηθήκαμε τις… αμέτρητες μέρες και νύχτες που πηγαινοερχόμασταν στους διαδρόμους της εφημερίδας σχολιάζοντας κάποια παλαβομάρα που νομίζαμε είδηση. Πηγαδάκια κάθε μέρα για την έκδοση που μόλις κυκλοφόρησε και ήταν πια παλιά…
Ο Πίνδαρος παρηγορεί εμάς, τους εναπομείναντες, γιατί όλα όσα γράφονται και λέγονται για τη Γεωργία είναι ένα χοντροκομμένο αστείο που μετατρέπεται σε μπούμερανγκ κι επιστρέφει σε μας για να αυτοπαρηγορηθούμε...Εστιάζοντας χθες στο «δεύτε τελευταίον ασπασμόν» βυθίστηκα στη φράση του Πίνδαρου. Σκιά ονείρου ο άνθρωπος. Και η Γεωργία που έγινε σκιά από χθες και η Μαρία του Θέμη που σήμερα μπαίνει στο δάσος των σκιών και ο καθένας από μας που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα βρεθεί στον κόσμο των ονείρων και των σκιών.
Για μας που μας βαραίνει η σκιά και το όνειρό της αδυνατούμε να συλλάβουμε, πώς γίνεται αυτή η μεταμόρφωση, αυτή η... μεταφυσική εξίσωση που κάνει την κάθε Γεωργία να μεταβαίνει σε φωτεινά μονοπάτια μακριά από βάσανα, πόνους και οδύνες.
Αδυνατώ να ερμηνεύσω τις τρεις λέξεις που έμειναν από τον Πίνδαρο στα ερείπια της αρχαίας Θήβας. Αποτελούν όμως σπινθήρα έμπνευσης που προκαλεί και τις αισθήσεις και την ορατότητα του πνεύματος μας.
Και μας παραπέμπει στον Ελύτη: «Μια λάμψη ο άνθρωπος κι αν είδες είδες…»
-Ποιος είναι βάρδια απόψε;
