ΤOY ΑΝΤΡΕΑ ΠΑΠΑΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ
Στις 5 Μαΐου 2025 ένας φίλος είχε την καλοσύνη και την πρωτοβουλία να μου δωρίσει το βιβλίο του πρώην συναγωνιστή Ανδρέα Βίκτωρα Παπαχαραλάμπους με τίτλο «Καθαρά και Γαλανά». Τον ευχαριστώ για τη χειρονομία αυτή και εύχομαι το πόνημα αυτό να είναι καλοτάξιδο. Το βιβλίο το διάβασα ως όφειλα για πολλούς λόγους. Τον συγγραφέα τον γνωρίζω χρόνια, και θεώρησα καθήκον μου να γνωρίσω και τη γραφή του.
Ήμουν και είμαι υπέρ των νέων και περισσότερο των νέων που ήθελαν και θέλουν ν’ ασχοληθούν με την πολιτική. Παραμένω λάτρης του πολιτισμού στην πολιτική, του ήθους και της αξιοπρέπειας. Αυτός ο τόπος δεν χρειάζεται άλλους να υποχρεώνονται να γράψουν βιβλίο για ν’ απαντήσουν σε κάποιον που τους αποκάλεσε απατεώνες. Όσοι και αν με αποκαλέσουν απατεώνα αν πράγματι είμαι δεν χρειάζομαι βιβλία για υπεράσπιση. Η υπεράσπισή μου είναι ο κοσμάκης, οι πλατείες των χωριών, οι αυλές των σχολείων και εκκλησιών, τα καθιστικά των νοικοκυριών και οι χώροι συνεδριάσεων.
Αγαπητέ Ανδρέα, διαβάζοντας το βιβλίο σου το οποίο δεν παύει να είναι μια προσπάθεια να δικαιολογήσεις τ’ αδικαιολόγητα και γιατί πρόδωσες την παράταξη. Επέτρεψέ μου να αναφερθώ στη σελίδα σαράντα του βιβλίου σου.
«Η επίσκεψη του Προέδρου Χριστοδουλίδη στον Λευκό Οίκο τον Οκτώβριο του 2024, σπάζοντας ένα ανεπίσημο «εμπάργκο» τριών δεκαετιών, αποτελεί το επιστέγασμα των σχέσεων των δύο χωρών και απόδειξη του συνεχούς διευρυνόμενου διπλωματικού αποτυπώματος της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Η ενότητα του ελληνισμού είναι όμως η πηγή της δύναμής μας. Οι συντονισμένες προσπάθειες Λευκωσίας και Αθηνών σε ό,τι αφορά το Κυπριακό, η διαχρονική συμπόρευσή μας στο κορυφαίο εθνικό ζήτημα, αλλά και της Κύπρου σε όλους τους τομείς, ευθυγραμμίζουν τις κοινές εθνικές μας επιδιώξεις. Εξυπακούεται ότι η κοινή μας πορεία για το Κυπριακό, τα ελληνοτουρκικά, τα ευρωτουρκικά είναι, και πρέπει να είναι, άμεση και διαρκής. Συνεπώς, ως κυπριακός και μητροπολιτικός ελληνισμός οφείλουμε να προχωρήσουμε ενωμένοι, γιατί ξέρουμε ποιους έχουμε απέναντί μας.
Ψημένοι στο καμίνι των εθνικών δοκιμασιών, έχουμε ωριμάσει. Επικαιροποιημένη σήμερα η διεκδίκησή μας, με στόχους στη μορφή παραλλαγμένους, αλλά πάντα με την ίδια ουσία. Μαζί με τη μητέρα πατρίδα, την Ελλάδα μας, μπορούμε να ζωντανέψουμε ξανά την ελπίδα και να ατενίσουμε το μέλλον με αισιοδοξία. Ένα μέλλον όπου η Κύπρος μας θα είναι επιτέλους ελεύθερη».
Ήθελα να δω στο βιβλίο σου την πραγματική αλήθεια για την πορεία σου στον Δημοκρατικό Συναγερμό. Αυτή η παράταξη ιδρύθηκε το 1976 και ένα από τα πρώτα συνθήματά μας ήταν και το ακόλουθο: «Γίνατε μέλη της παράταξης όχι για να πάρετε αλλά για να δώσετε». Είναι πολύ πρόωρο Ανδρέα να θριαμβολογείς για τον Χριστοδουλίδη, ο οποίος με τη βλακίστικη βοήθεια του Νίκου Χρυσάνθου Αναστασιάδη πρόδωσαν τον τόπο και την παράταξη.
Ο «Μεγάλος» άνοιξε τον δρόμο των δύο κρατών και της διχοτόμησης και ο «Μικρός» στον οποίο πίστεψες, μας οδηγεί μαθηματικά εκεί που δεν θα έχει επιστροφή. Ανδρέα μου, το μόνο κοινό που έχεις με τον «Νυν» και τον «Πρώην» είναι η προδοσία, η αποστασία και η πολιτική ανωμαλία. Προδώσατε μία παράταξη, έναν κόσμο με αρετές και αξίες και ψάχνετε ψύλλους στ’ άχυρα και να είσαι σίγουρος στο τέλος δεν θα υπάρχουν ούτε ψύλλοι, ούτε άχυρα.
Δεν θέλω να μιλήσω για ολόκληρο το περιεχόμενο του βιβλίου σου. Δυστυχώς δεν είσαι ειλικρινής με τον αναγνώστη ενώ περίμενα το αντίθετο. Ανδρέα, η καλύτερη δικαιολογία είναι η αλήθεια. Δεν μας ρώτησαν ούτε και θα μας ρωτήσουν για τη διχοτόμηση ή για τα δύο κράτη ή για την ενσωμάτωση. Μέχρι σήμερα και εννοώ από το 1955, οι Τούρκοι και Τουρκοκύπριοι χωρίς να ιδρώσουν πέτυχαν την de facto διχοτόμηση και είναι θέμα χρόνου να πετύχουν την de jure.
Η παράταξη είναι συλλογικό όργανο. Λειτουργεί στη βάση καταστατικού και πάνω απ’ όλα στη βάση αρχών. Προτού ο αλέκτωρ λαλήσει δημιούργησες ρήγμα στο κόμμα για καθαρά δικούς σου λόγους και με υψηλό φρόνημα του εγωισμού και της εκδίκησης. Τάχτηκες στο πλευρό του αποστάτη Νίκου Χριστοδουλίδη και από της θέσεώς σου προωθούσες την υποψηφιότητά του. Συνέχεια ακούω άτομα όπως εσύ να προσπαθούν να δικαιολογήσουν την αποστασία τους από την παράταξη κάτω από παράπονο, το οποίο παράπονο έχει άμεση σχέση στο τι κατά την άποψή τους, τους στέρησε η παράταξη. Καλή ώρα, δεν σε στήριξε Ανδρέα για τη δημαρχία Στροβόλου. Δεν άκουσα κανένα απ’ όλους εσάς τους αποστάτες να αναφερθεί στο τι δώσατε στην παράταξη. Τι έδωσε φίλε Ανδρέα στην παράταξη; Ξίδι, πίκρα και απογοήτευση.
Πραγματικά τι ήθελες; Για έναν ολόκληρο χρόνο εσκίζεσου να εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας ο αποστάτης Νίκος Χριστοδουλίδης τον οποίο έκτιζε ο μεγαλοαποστάτης Νίκος Χρυσάνθου Αναστασιάδης. Πραγματικά το θεωρούσα και το θεωρώ ασέβεια να ανέμενες στήριξη από τον Συναγερμό. Ο καθένας μας «όπως στρώνει κοιμάται».
Τελειώνω με την ακόλουθο ρήση: «Λέων μεν όνυξι, κρατεί, κέρασι δε βους, άνθρωπος δε νω». Το λιοντάρι στηρίζει τη δύναμη του στα νύχια, το βόδι στα κέρατα και ο άνθρωπος στον νου. Κάποτε φίλε Ανδρέα, ο άνθρωπος κυριαρχούσε με τη μυϊκή του δύναμη. Σήμερα όμως, μονάχα η σωστή και γόνιμη σκέψη προδιαγράφει την επιτυχία και τη δύναμη. Η ρήση αυτή είναι ανάλογη με τη «γνώμη φρενός κρείσσον εστίν η ρώμη χειρών», που σημαίνει ότι η σκέψη του μυαλού είναι καλύτερη από τη δύναμη των χεριών.
Ο Κωστής Παλαμάς για την πτώχευση του 1897 έγραψε:
Δεν έχεις, Όλυμπε Θεούς,
Μηδέ λεβέντες η Όσσα
Ραγιάδες έχεις μάνα γη
Σκυφτούς για το χαράτσι
Των Ευρωπαίων περίγελοι
Και των αρχαίων παλιάτσοι!!
