Είναι με πόνο ψυχής που επιστρέφουμε νοερά στην πτώση της Βασιλεύουσας και η καρδιά μας ματώνει στις θύμισες του ξεκληρίσματος που άρχισε εκείνο τον Μάη του 1453 και συνεχίστηκε μέχρι τις αποφράδες εκείνες μέρες του '74. Και όμως 51 χρόνια μετά επαναλαμβάνουμε με συνέπεια τα λάθη του παρελθόντος που οδήγησαν τον ελληνισμό σε ανείπωτες συμφορές. Περιμένοντας τους βαρβάρους δεν κάνουμε τίποτα άλλο από την εκτόξευση κατηγοριών εναντίον αλλήλων εδραιώνοντας τον διχασμό που απεδείχθη διά μέσου των αιώνων σαράκι που κατατρώγει τις σάρκες της φυλής μας.
Είναι αδιανόητο στην κρίσιμη κατάσταση που βρισκόμαστε να μην γίνεται μια προσπάθεια γεφύρωσης του χάσματος ιδεών που αφορά τη λύση του Κυπριακού προβλήματος και τη γενική εξωτερική μας πολιτική που επηρεάζει την πιο πάνω λύση με μια ενιαία πολιτική που θα είναι το αποτέλεσμα σοβαρών διαβουλεύσεων από μέρους των επανενωτικών δυνάμεων, λαμβάνοντας υπόψη τις ρεαλιστικές προοπτικές που υπάρχουν χωρίς αιθεροβατισμούς και ανάκρουση ηρωικών παιάνων αλλά και χωρίς μοιρολατρία και πεσιμισμό.
Οι των διχαστικών συνδρόμων κλίκες μόλις μυριστούν λύση αρχίζουν να βαρούν τα τύμπανα της διχοτόμησης με ηρωικούς παιάνες επιμένοντας σε ανέφικτες προτάσεις που μας παραπέμπουν στο «πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θα ’ναι», δηλαδή διχοτόμηση. Ξεχνούν ή καμώνονται ότι ξεχνούν ότι το Κυπριακό πρόβλημα δεν είναι πρόβλημα εισβολής-κατοχής αλλά πραξικοπήματος-εισβολής-κατοχής με λύση σίγουρα λειτουργική αλλά με οδυνηρούς συμβιβασμούς. Είναι γι’ αυτό που πρέπει να σταθούμε «αντρόσιη» στα άνομα σχέδια των διχοτόμων τα οποία σκοπό έχουν να καταστρέψουν ό,τι έχουμε καταφέρει για την επανένωση της πατρίδας μας. Ας αποφύγουμε ακόμα ένα ολίσθημα που θα είναι μοιραίο. Ας αφήσουμε τους διχοτόμους στο περιθώριο -αρκετή ζημιά έχουν προκαλέσει- και ας προχωρήσουμε μαζί με τις επανενωτικές δυνάμεις με την πολυπόθητη λύση γιατί η διχοτόμηση καραδοκεί προς τέρψη των βολεμένων υπερπατριωτών. Οι χαμένες πατρίδες δεν είναι ένα σχήμα λόγου αλλά μια αλήθεια και ένα γεγονός που πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά και να τοποθετηθούμε υπεύθυνα αν θέλουμε να δούμε τις αλυσίδες της σκλαβιάς να σπάζουν και τη μικρή μας πατρίδα να πορεύεται στον δρόμο της επανένωσης.
Αλίμονο και τρισαλίμονο αν δεχόμαστε τα τετελεσμένα με μια νέα «Κωνσταντινούπολη» στο κατοχικό καθεστώς όπου ο Άγιος Μάμας στη Μόρφου -τη γενέτειρά μου- θα παραμείνει μουσείο κατά το πρότυπο της Αγίας Σοφίας, το οποίο δυστυχώς, έχει μετατραπεί σε τζαμί, και οι χιλιάδες Ελληνοκύπριοι θα «απολαμβάνουν» ως επισκέπτες την κατεχόμενη γη τους ψωνίζοντας φθηνά είδη εμπορίου κατά το πρότυπο των επισκέψεων των αδελφών Ελλαδιτών στην Κωνσταντινούπολη. Ας αποκαλύψουμε, λοιπόν, αυτούς τους «ραδιοφονηντζήδες», «τηλεορασιτζήδες», «δημοσιοφραφιτζήδες» που ευρίσκονται σε εντεταλμένη υπηρεσία να διχοτομήσουν την Κύπρο μην έχοντας το θάρρος να ομολογήσουν τα ανίερα σχέδια των αφεντικών τους. Το τραγικό γεγονός της Αλώσεως καίει, φορτίζει συνειδήσεις, δημιουργεί προβληματισμούς γιατί και αν έχουν περάσει τόσα χρόνια μας τοποθετούν μπροστά σε αλήθειες που μας κάνουν να ριγούμε από δέος και αγωνία. Aς προχωρήσουμε, λοιπόν, στην εφικτή λύση που θα μετατρέψει την πατρίδα μας σε παράδεισο.
*ΒΑ, ΜΑ, PhD πρώην επιθεωρητή και πρώτου λειτουργού Εκπαίδευσης, Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού
