Να αφεθούν να πεθάνουν στην ψάθα οι 100 χιλιάδες ηλικιωμένοι που διαβιούν με συντάξεις από 415-1000 ευρώ τον μήνα, όπως λένε τα στοιχεία της Ένωσης Κυπρίων Συνταξιούχων (ΕΚΥΣΥ); Οι κρατικοί αξιωματούχοι και το πολιτικό προσωπικό που έχει εξασφαλίσει μια καλή ποιότητα ζωής για τα συντάξιμά του χρόνια αποφάσισε να αφήσει το ζήτημα να το λύσει ο χρόνος;
Πότε πραγματικά θα αποφασίσουμε για ολιστική για μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού και ολική ένταξη του χρηματοοικονομικού αλφαβητισμού; Και μέχρι πότε θα επιλέγουμε σιωπηρά τη λύση να τη δίνει ο χρόνος και ο θάνατος;
Μέχρι να λειτουργήσουν τα αντανακλαστικά του κράτους, θα έρθουν οι επόμενοι και οι μεθεπομενοι χαμηλοσυνταξιούχοι; Κάπως έτσι δεν έγινε και με τους πρόσφυγες που ήταν να πάνε όλοι πίσω στα σπίτια τους;
Παλιά καλή συνταγή που σερβίρεται σιωπηλά, την ώρα μάλιστα που δημόσια συζητούν ακόμη για το πώς από τις πολλαπλές συντάξεις θα πάμε σε εφάπαξ καταβολή των συντάξεων. Δηλαδή, τι; Να μην είναι μηνιαία η πρόκληση ή να εξασφαλίσεις πως ο αξιωματούχος τα πήρε τα χρήματα και δεν μπορείς να του τα πάρεις πίσω; Πιο πολύ συζητήσαμε για τους προνομιούχους παρά για το πώς το κράτος και η κοινωνία στηρίζει τους χαμηλοσυνταξιούχους (χωρίς μεγάλη περιουσία) και πώς δημιουργούμε εργαλεία και επιμορφώνουμε τις επόμενες στρατιές χαμηλοσυνταξιούχων που έρχονται. Και ποιος πραγματικά θα δείξει τέτοια ενσυναίσθηση όταν όσοι έχουν πρόσβαση στην αίθουσα αποφάσεων έχουν το θέμα της συνταξιοδότησής τους;
Τι κι αν φωνάζουν διαδοχικά Δημοσιονομικά Συμβούλια και Συμβούλια Οικονομίας και Ανταγωνιστικότητας για την ανάγκη δημιουργίας ταμείων προνοίας; Τι κι αν μάλλιασε η γλώσσα των ακαδημαϊκών που ασχολούνται με χρηματοοικονομικό αλφαβητισμό και για την ανάγκη ενημέρωσης; Τι κι αν οι ίδιοι οι σύνδεσμοι χαμηλοσυνταξιούχων προβάλλουν το θέμα; Ποιος, επιτέλους, θα αναθέσει σε ειδικούς να προτείνουν μια ολοκληρωμένη μεταρρύθμιση στο συνταξιοδοτικό, όπως έγινε με επιτυχία με τη φορολογική μεταρρύθμιση από το Κέντρο Οικονομικών Μελετών του Πανεπιστημίου Κύπρου; Μια μεταρρύθμιση που θα ρυθμίζει και τα υπερπρονόμια αλλά και τις κατάφωρες ανισότητες. Που θα λαμβάνει υπόψη τις απαιτήσεις για ποιότητα ζωής αλλά και τις νέες δημογραφικές πραγματικότητες. Ότι δηλαδή είμαστε μια γερασμένη κοινωνία που ζει περισσότερο και ο ρυθμός γεννήσεων είναι από τους πιο μικρούς στην Ευρώπη.
Για πόσα χρόνια ακόμη οι χαμηλοσυνταξιούχοι θα πρέπει να λένε ευχαριστώ στην εκάστοτε κυβέρνηση για το «δώρο» των Χριστουγέννων και του Πάσχα; Πόσο εξευτελιστικό είναι πράγματι αυτό σαν προσέγγιση για τους ανθρώπους μας; Ήταν δική τους ευθύνη και μόνο οι χαμηλές συντάξεις; Έπρεπε και αυτοί να έχουν ψάξει θέση στη δημόσια υπηρεσία ή αξίωμα με εγγυημενα συνταξιοδοτικά ωφελήματα; Πότε θα γίνει μια πραγματική και ανεξάρτητη μελέτη για τη στόχευση τού ποιοι θα εξαιρεθούν από τη μείωση 12% των συντάξεων, όπως υποσχέθηκαν κυβέρνηση και Βουλή;
Ακροατής της εκπομπής «Show me the Money» στον «Π 107.6» επιβεβαίωσε πως αναγκάζεται να ζητήσει σύνταξη στα 63 του γιατί κλείνει η επιχείρηση στην οποία εργάζεται και κανείς δεν πρόκειται να τον εργοδοτήσει. Ήταν δηλαδή ανάμεσα σε σύνταξη και ανεργία. Διανοείται κανείς από τους τεχνοκράτες ή αξιωματούχους τι σημαίνει ανεργία στα 63; Και αν ναι, τι προτίθεται να κάνει για αυτό; Θα αφήσουν το χρόνο να κάνει τη δουλεία του; Θα μετακυλίσουν όλη την ευθύνη στον πολίτη;
Και τι γίνεται με όλους αυτούς τους συνταξιούχους που συνεχίζουν και εργάζονται γιατί τα εισοδήματά τους δεν αρκούν για διατηρήσουν το επίπεδο ζωής τους. Ποια στοχευμένα κίνητρα τους δίνουν για παραμείνουν ενεργοί και πώς διασφαλίζουν την υγεία τους; Πώς αξιοποιεί το κράτος τα σημερινά έσοδα του Ταμείου Κοινωνικών Ασφαλίσεων για να διασφαλίσει τη μελλοντική του βιωσιμότητα; Όλα αυτά πρέπει να απαντηθούν χθες. Είναι ήδη αργά για τους σημερινούς ηλικιωμένους. Για όσους ακολουθούν, θα είναι τραγικά. Εκεί θα το αφήσουμε να φτάσει;
