Γράφει ο Νίκος Νικολαΐδης*
Τα τελευταία χρόνια η ΕΔΕΚ ακολουθεί μια πορεία καταστροφικής εσωστρέφειας και λαθών, με αλλεπάλληλα κύματα στελεχών της να τίθενται εκτός κόμματος και με την αξιοπιστία της να φτάνει στο ναδίρ. Σήμερα η ΕΔΕΚ βρίσκεται στο έσχατο σημείο της ιστορίας της με ορατό τον κίνδυνο ενός αρνητικού αποτελέσματος στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές, εξέλιξη που θα την έθετε εκτός βουλής και ενδεχομένως εκτός ύπαρξης.
Τίθενται δύο ερωτήματα: Το πρώτο είναι κατά πόσον μια τέτοια εξέλιξη θα ήταν αρνητική για τη χώρα μας, και το δεύτερο κατά πόσο θα μπορούσε αυτή να αποσοβηθεί.
Η απάντηση στο πρώτο ερώτημα είναι σαφής και κατηγορηματική: Μόνο αρνητική θα ήταν η εξέλιξη να σιγήσει μια αγωνιστική, πατριωτική έπαλξη, η οποία σε καιρούς χαλεπούς να μπορεί να δώσει παλμό και κατεύθυνση στο λαό μας, όπως έκανε στις τραγικές μέρες του 1974 και όχι μόνο. Πέραν αυτού, σε μια σύγχρονη Ευρωπαϊκή χώρα όπως η Κύπρος, δεν θα μπορούσε να μην υπάρχει στον πολιτικό της χάρτη ένα κόμμα της Σοσιαλδημοκρατίας, της δεύτερης (κάποτε ήταν πρώτη) πιο μεγάλης πολιτικής οικογένειας στην Ευρώπη. Παρόλον ότι η ΕΔΕΚ, για πολλούς λόγους, δεν μπόρεσε να αποκτήσει την ανάλογη δυναμική όπως άλλα Ευρωπαϊκά Σοσιαλδημοκρατικά κόμματα, κανένα άλλο κόμμα από τα υφιστάμενα σήμερα στην Κύπρο, παλιότερα ή νεότερα, δεν έχει την απαιτούμενη ιδεολογική και ιστορική νομιμοποίηση για να διαδραματίσει αυτό το ρόλο.
Υπάρχουν σήμερα οι δυνατότητες να διασωθεί η ΕΔΕΚ και να μπει πάνω σε μια νέα τροχιά; Η πρώτη και εκ των ουκ άνευ προϋπόθεση είναι η επιστροφή των εκατοντάδων στελεχών και μελών της ΕΔΕΚ που βρέθηκαν τα τελευταία χρόνια εκτός κόμματος, χωρίς τη δική τους θέληση, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων επιθυμούν να επιστρέψουν και περιμένουν να αρθούν τα εμπόδια που υπάρχουν και να δημιουργηθούν προοπτικές για την αποκατάσταση της ενότητας στο κόμμα.
Σήμερα υπάρχει μια νέα ηγεσία, ένας νέος Πρόεδρος ο οποίος επέδειξε εντιμότητα και καλές προθέσεις. Έγιναν δηλώσεις που διαμόρφωσαν μια ελπιδοφόρα προοπτική. Υπολείπεται όμως να γίνει και το ουσιαστικό βήμα: η επίσημη, συλλογική απόφαση του κόμματος, η οποία θα έχει και την απαιτούμενη νομιμοποίηση και το ανάλογο πολιτικό βάρος, μια απόφαση που να ακυρώνει όλες τις διαγραφές μελών που έγιναν τα τελευταία χρόνια και θα επαναφέρει τα μέλη αυτά σε συνθήκες πλήρους ισοτιμίας. Μόνο κάτω από αυτές τις συνθήκες θα μπορούσε να διασφαλιστεί η δημοκρατική λειτουργία του κόμματος. Η δρομολόγηση αυτής της απόφασης είναι η ύψιστη ευθύνη του νέου Προέδρου του κόμματος, αλλά και όσων αποτελούν σήμερα τα ηγετικά όργανα της ΕΔΕΚ. Μόνο με αυτές τις προϋποθέσεις υπάρχει ελπίδα για μια νέα, δυναμική, μαζική αρχή στο συνέδριο/ συνδιάσκεψη στις 9 του Νιόβρη.
Όσοι αγαπούν ακόμα την ΕΔΕΚ και τιμούν την μνήμη του Βάσου Λυσσαρίδη, όσοι ασπάζονται την πολιτική φιλοσοφία του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού έχουν υποχρέωση να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε μια ύστατη προσπάθεια σωτηρίας και αναγέννησης της ΕΔΕΚ. Με ειλικρίνεια και πνεύμα ενότητας, χωρίς διάθεση αλληλοεπίρρηψης ευθυνών και προσωπικής δικαίωσης, ο καθένας πρέπει να πει το mea culpa που του αναλογεί. Και πάνω απ’ όλα ο καθένας πρέπει να αναλογιστεί όχι τι μπορεί να του προσφέρει η ΕΔΕΚ, αλλά τι μπορεί αυτός να προσφέρει στην ΕΔΕΚ σε αυτή την ώρα της υπέρτατης της ανάγκης.
Σήμερα ο λαός μας ζει σε ακραίες συνθήκες, με τις κοινωνικές ανισότητες και την οικονομική πίεση πάνω στις μη προνομιούχες ομάδες του πληθυσμού να διευρύνονται, με την οριζόντια και κάθετη διαπλοκή και διαφθορά του πολιτικού μας συστήματος, με την αδυναμία των πολιτικών δυνάμεων να δώσουν βιώσιμες λύσεις στα πολλά αδιέξοδα. Μέσα σε αυτά τα δεδομένα η ανάγκη για ένα πατριωτικό, αξιόπιστο, δυνατό, καθαρό πολιτικό φορέα είναι κάτι περισσότερο από εμφανής. Ένα πολιτικό φορέα που να είναι σε θέση να προωθήσει σοβαρές και τεκμηριωμένες πολιτικές που να εξυπηρετούν τους πολλούς και όχι τους λίγους και να ενισχύουν την κοινωνική συνοχή και να προστατεύουν τους ευάλωτους, ένα φορέα που να αντιταχθεί σθεναρά στην διαπλοκή και στην ασυδοσία, να εφαρμόσει εκσυγχρονιστικές πολιτικές που να ευνοούν τους πολίτες και όχι τα οργανωμένα συμφέροντα, να μπορεί να αξιοποιεί προς όφελος της Κύπρου Ευρωπαϊκές πολιτικές και συνεργασίες.
Αυτό το ρόλο μόνο ένα κόμμα με ιδεολογικό και ιστορικό βάθος θα μπορούσε να διαδραματίσει. Και η ΕΔΕΚ διαθέτει και την ιστορία και την ιδεολογία για να αναλάβει ένα τέτοιο βάρος. Η ΕΔΕΚ θα μπορούσε να γίνει αυτό που Κύπρος σήμερα έχει απόλυτη ανάγκη: ένα αναγεννημένο, δυναμικό, αξιόπιστο Σοσιαλιστικό Κίνημα, ένα κόμμα που να μπορεί να δώσει ελπίδα και προοπτική στο λαό μας.
*τέως Δημάρχου Λεμεσού
