Κρυφάκουσα στο καφέ μια συζήτηση μεταξύ μητερών -οι δημοσιογράφοι τα κάνουν κάτι τέτοια– που προσπαθούσαν να αποφασίσουν τι να αγοράσουν στα παιδιά για τα Χριστούγεννα. «Τα έχουν όλα», ήταν η επαναλαμβανόμενη φράση με αναστεναγμό. Και όντως, τα έχουν όλα! Ένα επαγγελματικό ποδήλατο αξίας χιλιάδων ευρώ. Τα ποδοσφαιρικά παπούτσια ίδια με εκείνα του Ρονάλντο. Η μια έλεγε ότι το βλαστάρι της αρνήθηκε να φύγει από το κατάστημα χωρίς το ζευγάρι των 300 ευρώ. Smartphones αξίας πάνω από χίλια ευρώ, smartwatches, ασύρματα ακουστικά, κονσόλες παιχνιδιών, VR headset, tablets, ολόκληρος ο κατάλογος της τελευταίας τεχνολογίας, που τα παιδιά πλέον «αυτά θέλουν, χρυσή μου».
Και δεν είναι μόνο οι εύπορες οικογένειες που μπορούν να τα αγοράσουν. Ακόμη και εκείνοι με περιορισμένα μέσα συχνά ξεπερνούν τις δυνατότητές τους, προσφέροντας πολύ περισσότερα από όσα μπορεί να σηκώσει η τσάντα του νοικοκυριού. Έχει γίνει ατελείωτο. Θυμάσαι που έπαιρνες κάτι καινούργιο τα Χριστούγεννα και το Πάσχα; Ε, πλέον συμβαίνει ολόχρονα: διαδικτυακές αγορές, online gaming, online όλα και καταστήματα που έχουν χιλιάδες επιλογές ντυμένες ως επιτεύγματα. Οι γονείς εργάζονται όσο πιο σκληρά γίνεται, δίνουν περισσότερα, αγοράζουν περισσότερα, προσπαθώντας να ακολουθήσουν προσδοκίες και απαιτήσεις, που μεγαλώνουν πιο γρήγορα από τα ίδια τα παιδιά.
Καθώς απομακρυνόμουν από τη συζήτηση, το ραδιόφωνο με έπιασε με μια ανατριχιαστική είδηση: εννιάχρονος ποδηλάτης χτυπήθηκε από αυτοκίνητο που οδηγούσε 19χρονη και «νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση». Και ξαφνικά, ο κόσμος καταρρέει. Υπάρχει μεγαλύτερος φόβος για τους γονείς; Όχι. Τα παιδιά και χιλιάδες νέοι που εργάζονται ως διανομείς, με τις μητέρες τους να ανησυχούν από πολύ μακριά, κινούνται στους δρόμους με ποδήλατα και σκούτερ, σε μια Κύπρο όπου η οδική ασφάλεια είναι ο αδύναμος κρίκος.
Αγοράζουμε τα πάντα για αυτά αλλά δεν μπορούμε να εγγυηθούμε το πιο σημαντικό: την ασφάλειά τους. Επενδύουμε στα παιδιά αλλά όχι στον κόσμο γύρω τους. Η πίεση και η φροντίδα δεν επεκτείνονται στο περιβάλλον τους. Δεν υπάρχει χρόνος.
Λοιπόν, τι αξία έχουν όλα αυτά τα πράγματα, μόνο και μόνο επειδή μπορούμε να τους τα δώσουμε; Οι γιορτές είναι για το πνεύμα, τη σύνδεση και την ευγνωμοσύνη, όχι για τη συσσώρευση. Οτιδήποτε μπορεί να καταρρεύσει μέσα σε μια στιγμή. Ο καθένας από εμάς μπορεί να χάσει τα πάντα σε μια στιγμή.
Ίσως το καλύτερο δώρο φέτος να μην είναι το τελευταίο γκάτζετ, που μόλις σπάσει ή χάσει τα βάφουμε όλοι μαύρα. Είναι η παρουσία. Να πάμε να δούμε μαζί τα παππούδια μας, που εκτιμούν πια κάθε λεπτό, να τους μιλήσουμε χωρίς να σκρολάρουμε.
Για τα παιδιά που «τα έχουν όλα», το πιο σημαντικό δώρο δεν βρίσκεται κάτω από το δέντρο αλλά γύρω του. Στιγμές και αναμνήσεις που διαμορφώνουν το ποιοι είναι, όχι το τι έχουν.
