Κι εκεί που μετρούσαμε προσθετικά για να ολοκληρώσουμε τον μισό αιώνα κατοχής, νά και πάλι που μετράμε ανάποδα για να υπολογίσουμε πόσες μέρες ή ώρες μας έμειναν μέχρι ο Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος να ξεκινήσει από τη γειτονιά μας.
Διότι, αυτό θα συμβεί όπως και να μετράμε. Μια ματιά στον χάρτη είναι αρκετή για να αποδείξει πως αν η μη ύπαρξη πολέμου οφείλεται σε λεπτές ισορροπίες, το ξέσπασμα πολέμου θα οφείλεται στην παραβίασή τους.
Ο μεγάλος Χ της νέας κατάστασης είναι ο Ερντογάν… Με φωνή με ακρόαση. Κάτι αναμένει σίγουρα. Ούτε και ο ίδιος μπορεί να γνωρίζει τι ακριβώς επιθυμεί ή τι τον συμφέρει. Τη στιγμή που όλος ο πλανήτης είναι σίγουρος πως το Ισραήλ θα ανταποδώσει, η Τουρκία μάλλον αναμένει να δει την έκβαση της αναμέτρησης. Πόσο καιρό περιμένει αυτήν τη συγκυρία; Δεκαετίες σίγουρα! Διαβάζω από το protagon.gr. «Μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάλυση για τις νέες συμμαχίες που φαίνεται να «ψήνονται».
Από τη μαζική αεροπορική επίθεση που εξαπέλυσε το Ιράν κατά του Ισραήλ θα μπορούσε να προκύψει ένα νέο όραμα για τη Μέση Ανατολή αλλά και ένα νέο πρότυπο όσον αφορά την παγκόσμια ασφάλεια που θα μπορούσε να επεκταθεί έως και την Ευρώπη. Τουλάχιστον αυτό υποστηρίζει ο Τζανλούκα ντι Φέο της La Repubblica σε ανάλυσή του, σημειώνοντας ότι το Ισραήλ κατάφερε να μείνει αλώβητο από την ιρανική επίθεση, όχι μόνο χάρη στην αποτελεσματικότητα του αντιαεροπορικού του θόλου: η άκρως επιτυχημένη αναχαίτιση των πυραύλων και των drones των αγιατολάδων οφείλεται «κυρίως» -σύμφωνα με τον Ιταλό αναλυτή- στη συμμαχία του Ισραήλ με τα σουνιτικά κράτη, με τη μεσολάβηση και την καθοδήγηση, φυσικά, των ΗΠΑ. «Στον απόηχο των Συμφωνιών του Αβραάμ, πλέκεται ο ιστός μιας άλλης συμφωνίας, πολύ πιο εμπιστευτικής και επιχειρησιακής, ονόματι Middle East Air Defence (MEAD). Πρόκειται για ένα άκρως απόρρητο σύμφωνο με στόχο την κοινή συλλογή πληροφοριών ραδιοεντοπισμού, καθώς και τον συντονισμό επιχειρήσεων μαχητικών αεροσκαφών και πυραυλικών συστημάτων εδάφους-αέρος πολλών αραβικών εθνών τα οποία συνδέονται με το εβραϊκό κράτος από την επιθυμία να τερματιστεί η πυραυλική ισχύς της Τεχεράνης», σημειώνει ο Ντι Φέο. Το πόσο συνέβαλε αυτή η συνεργασία στην αναχαίτιση της ιρανικής επίθεσης το επισήμανε ο ίδιος ο υπουργός Άμυνας του Ισραήλ, Γιόαβ Γκάλαντ: «Ο κόσμος είδε την ισχύ ενός συνασπισμού, είδε πώς το Ισραήλ, μαζί με τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλα κράτη, απέκρουσαν αυτήν την επίθεση με πρωτοφανή τρόπο. Ποια είναι τα άλλα κράτη που σχηματίζουν αυτήν τη «νέα συμμαχία»; Σαουδική Αραβία και Ιορδανία κυρίως και με αρκετά άλλα «μικρά» κράτη στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ.
Νά ένας τρόπος επιστροφής των ΗΠΑ στην περιοχή μετά τα χαστούκια σε Ιράκ, Αφγανιστάν και Συρία…
Όσο μετράμε εμείς ανάποδα για το αναπόφευκτο τα σχέδια είναι επί χάρτου και θα εφαρμοστούν επί εδάφους. Η μοίρα ή το πεπρωμένο των λαών της περιοχής πιστεύω πως δεν ενδιαφέρει κανέναν σε βαθμό που στη ζυγαριά να μετρήσει το βάρος τους. Οπότε; Η νέα Μέση Ανατολή σχεδιάστηκε και απομένει να υλοποιηθεί το… project. H Τουρκία; Η Ρωσία;
Έχουν να δουν πολλά τα μάτια μας…
