Της Θεανώς Β. Καλαβανά
Το πέρασμα ή η διάβαση, στα εβραϊκά «Πεσάχ». Η ελληνοποιημένη απόδοση της εβραϊκής Πεσάχ είναι Πάσχα! Πεσάχ είναι η μεγάλη γιορτή του Ιουδαϊσμού. Γιορτή για την έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο. Την έξοδό τους, κυρίως από τη δουλεία των Φαραώ αλλά και από το «πέρασμα», «τη διάβασή» τους από την Ερυθρά Θάλασσα προς τη Γη της Επαγγελίας.
Ποιο είναι το δικό σας «πέρασμα» φέτος; Ποια είναι η δική σας Γη της Επαγγελίας που θα θέλατε να φτάσετε; Ποια είναι η Ερυθρά Θάλασσα που θα πρέπει να διασχίσετε για να φτάσετε στη δική σας Γη της Επαγγελίας; Και τι προτίθεστε να κάνετε για αυτό; Κανένα «πέρασμα», καμιά αλλαγή, είτε μικρή είτε μεγάλη, δεν έρχεται χωρίς να ξεβολευτεί κανείς. Δεν είναι τυχαίο που οι επιστήμες που μελετούν την ανθρώπινη συμπεριφορά αναφέρουν ότι οι άνθρωποι αναπτύσσονται όταν βγουν από τη ζώνη άνεσής τους.
Ποιο είναι το «πέρασμα» που θέλουμε για τη χώρα μας; Ποια είναι η ανάπτυξη και το όραμα που έχουμε για ετούτο τον τόπο; Κάθε Πάσχα ακούμε να ξεστομίζονται μεγάλα λόγια που αφορούν την ειρήνη, την επανένωση, την απελευθέρωση του νησιού. Μεγάλα λόγια, κυρίως, από στόματα που δεν εννοούν ούτε λέξη από αυτά που λένε. Αυτό είναι το 51ο Πάσχα από τότε που έγινε η εισβολή. Δυστυχώς, τα «περάσματα» φαίνεται ότι στένεψαν πολύ! Οι πληγές του Φαραώ δεν είναι 10, αλλά αμέτρητες. Η κοινωνία πίστεψε κατά καιρούς σε διάφορα παραμύθια. Παραμύθια που στόχο είχαν και έχουν τη συντήρηση του status quo και όχι την προοπτική και την ανάπτυξη. Από το «όλοι οι πρόσφυγες στα σπίτια τους» και «τα σύνορά μας είναι στην Κερύνεια», δεκαετίες μετά την εισβολή φτάσαμε σήμερα στο «τι μας νοιάζει εμάς η κατεχόμενη γη μας;» Χάθηκαν πολλές δεκαετίες μέχρι να αντιληφθούμε ότι πίσω από τα μεγάλα συνθήματα κρύβονταν μεγάλα «ΕΓΩ» με τεράστιες προσωπικές φιλοδοξίες σε μισή χώρα.
Τι μας κοστίζει η στασιμότητα; Ποιες είναι οι συνέπειες αυτής της στασιμότητας; Ας μου επιτραπεί να παρομοιάσω αυτή τη στασιμότητα με τα στάσιμα λιμνάζοντα νερά. Δυσωδία, βρομιά, μολύνσεις! Ένα κράτος βουτηγμένο στη διαφθορά, με κυβερνήσεις και Προέδρους με υπερεξουσίες χωρίς κανέναν απολύτως έλεγχο. Έναν λαό που λειτουργεί μέσα σε μια «ανώμαλη συνθήκη». Γιατί το να ζεις και να λειτουργείς σε μισή χώρα η οποία δεν αναπτύσσεται με τους ρυθμούς που θα της άρμοζε εξαιτίας ενός άλυτου προβλήματος δεν είναι φυσιολογικό! Πώς μπορείς να φτιάξεις ένα σοβαρό και υποσχόμενο πλάνο για τους πολίτες σε μισή χώρα; Πώς μπορούν οι πολίτες να λειτουργούν με την ψευδαίσθηση ότι είναι ασφαλείς;
Το άλυτο Κυπριακό θα είναι πάντα ένα μεγάλο εμπόδιο για οποιοδήποτε «πέρασμα» θέλει να κάνει η Κύπρος. Είμαστε πλέον κοντά στο χείλος του γκρεμού. Παρακολουθούμε καθημερινά πώς η Δικαιοσύνη είναι α λα καρτ, ενισχύει την αδιαφάνεια και προστατεύει τους εκάστοτε κυβερνώντες αντί τους πολίτες της χώρας (βλέπε την πρόσφατη απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου για τη νομοθεσία που ψήφισε η Βουλή και που αφορούσε τη δημοσιοποίηση των εισφορών στον Φορέα Κοινωνικής Στήριξης).
Παρακολουθούμε πώς χάνεται η μια ευκαιρία μετά την άλλη όσον αφορά την ηλεκτροδότηση της χώρας. Χρόνια ολόκληρα επιλέγουμε «λύσεις» με ανυπέρβλητα εμπόδια. Το θέμα εξόρυξης αερίου έκανε φτερά. Ο αείμνηστος Γλαύκος Κληρίδης είχε πει τότε στον Νίκο Ρολάνδη, να κλειδώσει τους χάρτες με τα τεμάχια στο συρτάρι, γιατί όσο το Κυπριακό είναι άλυτο, αέριο δεν θα δούμε, και τελικά είχε απόλυτο δίκαιο! Η δε ευκαιρία για το ηλεκτρικό καλώδιο καταποντίστηκε! Πριν 4 χρόνια έγιναν κάποια διαβήματα για ηλεκτρικό καλώδιο που θα συνέδεε Τουρκία-Κύπρο-Κρήτη και η χρηματοδότηση θα γινόταν από το European Network of Transmission System Operators for Electricity (ENTSO-e). Αρνηθήκαμε αυτή τη συνεργασία! Επιλέξαμε τις κυρώσεις και τις καταγγελίες σε διεθνή φόρα αντί να δούμε τι θα ωφελούσε τη χώρα και τι θα μας έφερνε ακόμη πιο κοντά στην επίλυση του Κυπριακού. Παρόμοια ευκαιρία είχαμε και με τον αγωγό νερού από την Τουρκία, ένα έργο ειρήνης και ανάπτυξης όπως το αποκάλεσε ο Ερντογάν το 2015. Το αρνηθήκαμε και αυτό!
Έχουμε ένα τεράστιο ιστορικό να μην επιλέγουμε «περάσματα» για το καλό του τόπου! Όταν φέρνεις όμως τη χώρα στο χείλος του γκρεμού «τα περάσματα» στενεύουν και δεν είναι, ίσως, αυτά που θα μας άξιζαν. Είναι όμως αναγκαία αν αγαπούμε αυτό τον τόπο και θέλουμε να τον κάνουμε καλύτερο για τις επόμενες γενιές!
Καλό Πάσχα!
