Ο αλγόριθμος των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης μπορεί να σου βγάλει οτιδήποτε σχετίζεται με αυτά που βλέπεις. Δηλαδή έτυχε να δεις ένα βιντεάκι με κάποιον που έφτιαχνε jenga με sushi. Αυτό ήταν. Θα περάσει ολόκληρη η Ιαπωνία από μπροστά σου με ωμά φαγητά και όχι, με διάφορες τεχνικές, ανθρώπους που θα πηδάνε από το ένα σημείο στο άλλο, χωρίς βοήθεια, ανθρώπους που θα προσπαθούν να κάνουν τα πιο επικίνδυνα πράγματα. Αν δεις έστω έναν τίτλο clickbait πως ο Ανδρέας Θεμιστοκλέους επιτέλους εξέφρασε μια άποψη υπέρ της διαφορετικότητας, τότε πάει το ’χασες το παιχνίδι. Δεν γλυτώνεις από τον Αντρίκο ό,τι και να γίνει. Και τους ομοίους του. Αυτή έχει γίνει πλέον η νέα μας κανονικότητα. Αυτή είναι η νέα μας πραγματικότητα. Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι να μπορεί ο μέσος πολίτης να έχει κρίση και να καταφέρνει να ξεχωρίζει αν αυτό που βλέπει σκρολάροντας και χαλαρώνοντας αν είναι αλήθεια ή είναι μια ψευδαίσθηση του διαδικτύου. Είναι όλο το σύστημα σε μια νηπιακή ηλικία και μέχρι να θεσπιστούν κανόνες, θα πρέπει οι πολίτες να είναι περισσότερο προσεκτικοί.
Όπως π.χ. ήταν εκείνος ο YouTuber, ο οποίος έγινε γνωστός για τα βίντεο mukbang που έκανε, όπου και έτρωγε τεράστιες ποσότητες junk food on camera και τελικά αποκάλυψε πως είναι πολύς καιρός τώρα που έχασε τα κιλά, αλλά συνέχιζε να ανεβάζει βίντεο, επειδή τα είχε δημιουργήσει προηγουμένως. Ο ίδιος αυτή την απάτη την ονόμασε κοινωνικό πείραμα. Μέχρι να αποκαλύψει εκείνο το κοινωνικό του πείραμα, αναφέρει βρετανικό δημοσίευμα, πως υπήρχαν 50 περίπου παιδιά τα οποία προσπάθησαν να γίνουν διάσημα βλέποντάς τον και αντιγράφοντας τις πρακτικές του.
Ωστόσο, στη μετά Τραμπ εποχή όλα έχουν γίνει περαιτέρω επικίνδυνα και μία νέα τάση που θέλει τους πολιτικούς να μην ενδιαφέρονται, να μην νοιάζονται, να θεωρούν πως έτσι είναι αν έτσι νομίζεται, διεμβολίζει τον σκεπτόμενο πολίτη. Και αυτή η απόλυτη εποχή της ελευθερίας και του viral έχει καταστήσει ακόμη και τις επικίνδυνες απόψεις ως κανονικές. Στη νέα τάση του διαδικτύου, τα podcasts, για να μπορέσουν να γίνουν viral κάποιες συνεντεύξεις καλούν αυτούς που ξέρουν πως έχουν τις απόψεις που είναι εθνικιστικές, είναι ρατσιστικές και πολλές από αυτές μη εφαρμόσιμες. Απέναντι σε νέους ανθρώπους που έχουν τη χαρά πως φιλοξενούν τον έναν ή τον άλλον βουλευτή, και χωρίς να έχουν την απαραίτητη προεργασία, οι απόψεις θα περάσουν ως κανονικές. Και μάλιστα χωρίς αντίλογο. Και με το πλήθος των μηνυμάτων να τον χειροκροτούν για τις απόψεις του.
Πλέον δεν μιλάμε απλώς για fake news, με αναπαραγωγή ψευδών ειδήσεων. Ούτε που θα γνωρίζουμε τι είναι αλήθεια και τι ψέματα. Και κάπως έτσι οδηγούμαστε σε άλλα καθεστώτα. Συνεπώς, αντί τα κόμματα να αναλογίζονται πού είναι τα ποσοστά τους και ποιοι είναι οι υποψήφιοι, ίσως πρέπει να ορίσουν πρώτα το πλαίσιο και να θεσπίσουν κανόνες, πριν να είναι αργά.
