Οι ηγέτες με αντιληπτική διαταραχή, ναρκισσισμό και μεγάλα Εγώ επιστρέφουν σταδιακά τα τελευταία χρόνια ως μια επανάληψη της φάρσας που βίωσε η ανθρωπότητα κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ώς τη δεκαετία του '60 περίπου με τους δικτάτορες.
Ο Στίβεν Λεβίτσκι, ακαδημαϊκός του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, λέει στο Time ότι η προσέγγιση του Τραμπ στην εξουσία μοιάζει με αυτήν ξένων ηγετών όπως ο Βίκτορ Όρμπαν της Ουγγαρίας και ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν της Τουρκίας. Οι οποίοι κέρδισαν νόμιμες εκλογές, αλλά στη συνέχεια χειραγώγησαν τους δημοκρατικούς θεσμούς προς όφελός τους, ανταμείβοντας συμμάχους, τιμωρώντας αντιπάλους, αποδυναμώνοντας τα ΜΜΕ και την κοινωνία των πολιτών και μετατρέποντας το κράτος σε εργαλείο της δικής τους ατζέντας και πολιτικής επιβίωσης. Κάτι παρόμοιο που κάνει εδώ και δυο χρόνια ο Νίκος Χριστοδουλίδης, με τον διορισμό «των δικών του», κουμπάρων, συγγενών και φίλων, με τις εχθρικές μεταθέσεις όσων δεν τον υποστήριξαν ή υποστηρίζουν, με παύσεις, διορισμούς σε θεσμούς και δίνοντας εξουσίες σε χέρια ανθρώπων που μπορεί ο ίδιος να ελέγχει.
Οι πρώτες 100 μέρες της Προεδρίας του Τραμπ λέγεται ότι είναι οι χειρότερες που είχε στην ιστορία της η Αμερική! Ο Τζέιμς Πεθοκούκης, ανώτερος εταίρος στο American Enterprise Institute, είπε τα εξής για τον Τραμπ: «Έχετε έναν Πρόεδρο που υποσχέθηκε μια χρυσή εποχή. Αλλά όλα όσα υποτίθεται ότι έπρεπε να ανεβαίνουν πέφτουν, και όλα όσα έπρεπε να πέφτουν ανεβαίνουν». Σε δημοσκόπηση του Reuters, η αποδοχή του Τραμπ στην οικονομία πέφτει στο 37%, με όλο αυτό το φιάσκο με τους δασμούς των αγαθών και όχι μόνο.
Ο Τραμπ με τις αποφάσεις και τις πρακτικές του πλήττει τις δημοκρατικές διαδικασίες και τους θεσμούς, και οδηγεί την Αμερική, δυστυχώς, σε μια μαύρη αντί χρυσή εποχή. Προτίθεται να βουλιάξει στο σκοτάδι ολόκληρο τον κόσμο και αυτό το ονομάζει «επίλυση ζητημάτων». αι δεν του φτάνει η κατρακύλα της χώρας του, ξεκίνησε να επιβάλει τη δική του τάξη πραγμάτων όπως την έχει διαμορφώσει και καθορίσει αυτός μέσα στο κεφάλι του και στα διάφορα ζητήματα που ταλανίζουν την ανθρωπότητα. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το Reuters, ο Τραμπ προτείνει μια άμεση «ειρηνευτική» συμφωνία στον πόλεμο Ουκρανίας-Ρωσίας. Μια συμφωνία που εδραιώνει τα τετελεσμένα της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, ανταμείβοντας τη ρωσική επιθετικότητα και αποδυναμώνοντας το διεθνές δίκαιο. Παραθέτω τις προτάσεις του για αυτή τη συμφωνία, και σας προσκαλώ να σκεφτείτε ποιες θα είναι οι προτάσεις του όταν φθάσει σε αυτή την πλευρά της Μεσογείου και στο κυπριακό ζήτημα! Γιατί, να είστε βέβαιοι, ότι θα φτάσει σε αυτή την πλευρά του κόσμου, εξαιτίας και των γεωπολιτικών ανακατατάξεων στην Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή. Επομένως, σας παροτρύνω όπου αναφέρει «ρωσική κυριαρχία» στις πιο κάτω προτάσεις να την αντικαταστήσετε με την «τουρκική κυριαρχία». Και όπου αναφέρεται σε «εδάφη της Ουκρανίας» αντικαταστήστε τα με τα «κυπριακά εδάφη υπό κατοχή» για να πάρετε μια γεύση σε τι σκοτεινά μονοπάτια θα βρεθεί η Κύπρος τα επόμενα χρόνια εξαιτίας των εξελίξεων στην περιοχή, της καλής σχέσης Τουρκίας-Αμερικής και της συνεργασίας Τουρκίας-Ισραήλ στη Συρία! Προτείνει τα εξής ο Τραμπ για την «ειρηνευτική συμφωνία» Ουκρανίας-Ρωσίας:
1. Αναγνώριση της ρωσικής κυριαρχίας σε περιοχές που η Ρωσία ήδη ελέγχει, όπως η Κριμαία και τμήματα της ανατολικής και νότιας Ουκρανίας.
2. Άρση κυρώσεων που επιβλήθηκαν μετά την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014, σε αντάλλαγμα για παύση των εχθροπραξιών.
3. Επιτάχυνση των διαπραγματεύσεων, ακόμη και χωρίς τη συναίνεση όλων των Ευρωπαίων συμμάχων, εάν χρειαστεί.
4. Πίεση στην ουκρανική κυβέρνηση να δεχτεί μια λύση που να «τερματίζει άμεσα την αιματοχυσία», ακόμα κι αν δεν είναι ιδανική για το Κίεβο.
Σκεφτείτε λοιπόν τι μας περιμένει, όταν ο Τραμπ αρχίσει να επιβάλλει αποφάσεις σε αυτή την πλευρά του πλανήτη, αγνοώντας την ΕΕ και τη συναίνεσή της σε μια τέτοια συμφωνία, την ίδια ώρα που εμείς εδώ, σε κάθε προσπάθεια επίλυσης του Κυπριακού απαιτούμε από την ΕΕ να είναι στο πλευρό μας. Ένα κράτος όπως την Κύπρο, τόσο εύθραυστο εξαιτίας της απουσίας σταθερότητας και ειρήνης εσωτερικά, δεν θα παραμείνει ανεπηρέαστο από τις εξελίξεις. Οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην περιοχή μάς υποχρεώνουν να δράσουμε άμεσα και με τρόπο προληπτικό για να διασφαλίσουμε ότι δεν θα χάσουμε την άλλη μισή μας πατρίδα. Μπορεί ο Τραμπ να δέχεται πιέσεις για την οικονομία και να «παίζει και να ξι-παίζει», αλλά καμία σχέση δεν έχει με το πώς θα λειτουργήσει με τους συμμάχους του σε αυτό το νέο γεωπολιτικό σκηνικό. Επομένως, καλές οι δημόσιες σχέσεις του Νίκου Χριστοδουλίδη και οι αναρτήσεις που περιγράφουν «την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» αλλά είναι η ώρα ουσιαστικών πρωτοβουλιών, υπεύθυνων και τολμηρών πράξεων που θα δρομολογήσουν άμεσα μία Κύπρο και ενωμένη, αντί διαλυμένη, με ή χωρίς νερό και ρεύμα!
