Το ΕΛΑΜ, ελλείψει πολιτικής για την επίλυση των καθημερινών προβλημάτων αυτής της χώρας, καταφεύγει σε αναχρονισμούς που μας παραπέμπουν στις δεκαετίες του 1950 και του 1960. Ελλείψει ιδεολογίας επιχειρεί να επαναφέρει τον όρο εθνικόφρονες για τους οπαδούς του, για δύο λόγους. Πρώτον, για να διαχωρίσει τη Δεξιά σε συντηρητική -πατριωτική και φιλελεύθερη και δεύτερον, για να δημιουργήσει πόλωση διαχωρίζοντας τους πολίτες σε δεξιούς και αριστερούς. Μιλάμε για μια συνταγή που οδήγησε τη χώρα μας στην καταστροφή του 1974.
Δυστυχώς, με αυτές τις λογικές παίζει τους τελευταίους μήνες και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε μια προσπάθεια να αποδυναμώσει τον κύριο αντιπάλό του στις επερχόμενες προεδρικές, ο οποίος αναμένεται να προέλθει μέσα από τις τάξεις του ΔΗΣΥ.
Η αντίφαση για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας είναι τεράστια, αν αναλογιστεί κανείς τις θέσεις που προβάλλει υπέρ της λύσης στο Κυπριακό. Το ΕΛΑΜ τάσσεται εναντίον λύσης ομοσπονδίας. Απεναντίας, μιλά για απελευθέρωση των κατεχόμενων, δηλαδή για πόλεμο. Το λέει αυτό ενώ τα μισά στελέχη του είναι φυγόστρατοι. Την ίδια στιγμή υποστηρικτές και φίλοι του Προέδρου της Δημοκρατίας εντάσσονται τον τελευταίο καιρό στις τάξεις του ΕΛΑΜ με κύριο στόχο την ενίσχυση του ακροδεξιού αυτού κόμματος στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές το 2026. Με την ελπίδα εκ μέρους του Προέδρου ότι ένα ενισχυμένο ΕΛΑΜ θα τον υποστηρίξει στις προεδρικές εκλογές του 2028 από τον πρώτο γύρο.
Πού εδράζεται η πολιτική του ΕΛΑΜ; Στηρίζεται στον αγώνα του 1955-59, τον οποίο ούτως ή άλλως τιμούν όλα τα κόμματα. Στηρίζεται στον ρατσισμό και την ξενοφοβία, παρά το γεγονός ότι η οικονομία μας χωρίς επιπλέον 300.000 μετανάστες θα παραλύσει. Στηρίζεται στη λύση της διχοτόμησης της Κύπρου, αφού αποκλείοντας την πρόταση του ΟΗΕ και της ΕΕ για λύση ομοσπονδίας δεν αφήνει άλλη προοπτική.
Θεωρούμε ότι αυτές οι απαράδεκτες και αδιέξοδες πολιτικές δεν πρέπει να παρασύρουν τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, όπως τον ΔΗΣΥ και το ΔΗΚΟ, ώστε να μιμηθούν το ΕΛΑΜ. Οι φασίστες και οι ακραίοι, όπως φαίνεται και από την Ιστορία, έρχονται και παρέρχονται. Τα δημοκρατικά κόμματα τελικά επικρατούν.
