Ο Νίκος Χριστοδουλίδης μας έχει συνηθίσει δυστυχώς στη μη ανοχή κριτικής αντιμετώπισης του ιδίου και της κυβέρνησής του. Αλλά να κατηγορεί την αντιπολίτευση, όπως και άλλους, υπονοώντας προφανώς ΜΜΕ, ότι η πάσα κριτική που του ασκείται έχει να κάνει με την προεκλογική περίοδο των… βουλευτικών εκλογών, να μας επιτρέψει να πούμε ότι κτύπησε το κοντέρ μιας ανεύθυνης προσέγγισης.
Είτε αισθάνεται και εμμέσως παραδέχεται ότι είναι αρκούντως στρυμωγμένος, και εκτιθέμενος με αφερέγγυους χειρισμούς του ιδίου και των θεσμών που έχουν χειριστεί την υπόθεση με το επεισόδιο με πρωταγωνιστές ομάδες κυνηγών, είτε δεν έχει, και αυτό είναι ακόμη πιο ανησυχητικό, προσλαμβάνουσες παραστάσεις για το τι λέγει και πράττει ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Έτσι ή αλλιώς είναι προφανές ότι ο Νίκος Χριστοδουλίδης με τη χθεσινή του δήλωση ότι δεν έχει αντιληφθεί ακόμη το ατόπημα στο οποίο ο ίδιος περιέπεσε αλλά και οι εκπρόσωποι των διορισμένων του θεσμών στη σκανδαλώδη υπόθεση των κυνηγών με την ανοχή της Αστυνομίας, του υπουργού Δικαιοσύνης και σαφώς του ιδίου. Ο οποίος μάλιστα νομιμοποίησε την παρανομία μετατρέποντας τον αρχηγό της ομάδας των κυνηγών σε προνομιακό συνομιλητή του σε ένα απείρου κάλλους σόου μέσω της ζωντανής επικοινωνίας με τον χώρο της παρανομίας στην πρωτοφανή υπόθεση με το κλείσιμο τεσσάρων λωρίδων κυκλοφορίας στον βασικό αυτοκινητόδρομο που ενώνει τη μισή μας πατρίδα.
Ο Πρόεδρος υποστήριξε χθες ότι ο στόχος της επικοινωνίας που είχε με τους παρανομούντες κυνηγούς ήταν να λύσει το πρόβλημα γιατί ταλαιπωρείτο ο κόσμος. Δηλαδή να υποθέσουμε ότι αμέσως παραδέχεται ότι η ασύγγνωστη στάση, τόσο της Αστυνομίας όσο και του πολιτικού προϊσταμένου της, οδήγησε τα πράγματα σε οριακό σημείο; Προς τι τότε η αντίδρασή του στις ενστάσεις της αντιπολίτευσης ότι αυτοί που φέρουν την ευθύνη θα έπρεπε, είτε να είχαν την πολιτική ευθιξία επιλέγοντας τον δρόμο της παραίτησης, είτε ο ίδιος ο Πρόεδρος να ζητήσει τις παραιτήσεις τους αφού διαπίστωσε το τεράστιο πρόβλημα που είχε δημιουργηθεί για χιλιάδες Κύπριους πολίτες.
Η προεδρική προσπάθεια να καλυφθεί το όλο σκηνικό με λογικές υποτίμησης της κοινής γνώμης αλλά και της αντιπολίτευσης δεν αποδίδουν, και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο Νίκος Χριστοδουλίδης.
Έχουμε την εντύπωση πως η επιμονή του να καλύψει την ατολμία του στα ζητήματα διακυβέρνησης του τόπου τον οδηγεί με γοργούς ρυθμούς στην πλήρη απαξίωση της διακυβέρνησής του. Αυτό που επιδιώκει να αποφύγει αλλά τελικώς θα μετατραπεί σε ένα τεράστιο άγος για τον ίδιο.
