Οι δυναμικές κινητοποιήσεις αρκετών χιλιάδων Τουρκοκυπρίων που διαμαρτύρονταν ενάντια στην άφιξη του Τούρκου Προέδρου, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, και κατά του εξισλαμισμού στα κατεχόμενα επαναφέρουν το θέμα του ρόλου που μπορούν να διαδραματίσουν στη διευθέτηση του Κυπριακού. Οι εκδηλώσεις διοργανώθηκαν από τα τ/κ συνδικάτα και άλλους κοινωνικούς φορείς. Και μόνο το γεγονός ότι πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση, δεδομένων των συνθηκών αστυνόμευσης και περιορισμών στο ψευδοκράτος, καταδεικνύει την έντονη δυσαρέσκεια και καταπίεση που βιώνουν οι Τ/Κ.
Αφορμή για τα γεγονότα έδωσε η επιβολή της μαντίλας αλλά η αντίδραση αφορά τον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας στα κατεχόμενα. Ήδη υπάρχει πλήρης εξάρτηση στον πολιτικό τομέα, στην οικονομία, στον πολιτισμό, στο υδατικό, στον ηλεκτρισμό. Οι Τ/Κ εξέφρασαν την αντίθεσή τους στην προσπάθεια της Άγκυρας να τους μεταβάλει σε μια φανατική θρησκευτική κοινότητα μέσω της εισαγωγής του Ισλάμ στο εκπαιδευτικό τους σύστημα. Αντιδρούν στις ενέργειες της Τουρκίας να διαβρώσει τις κοσμικές τους ρίζες, να αλλάξει τις συνήθειές και τον τρόπο ζωής τους, να αλλοιώσει την πολιτισμική τους ταυτότητα. Τα πλακάτ των διαδηλωτών έγραφαν: «Η Κύπρος θα παραμείνει κοσμική», «Κάτω τα χέρια από την κοινωνία μας».
Πώς εμείς αξιοποιούμε αυτές τις υγιείς δημοκρατικές δυνάμεις των Τ/Κ; Τι έχουμε κάνει για να τους προσεγγίσουμε; Πώς εκδήλωσαν οι οργανώσεις των καθηγητών (ΟΕΛΜΕΚ) και των δασκάλων (ΠΟΕΔ) την αλληλεγγύη τους προς τις αντίστοιχες προοδευτικές οργανώσεις των συναδέλφων τους Τ/Κ; Η δυστοκία που παρατηρείται στην εφαρμογή των ΜΟΕ και στη διάνοιξη άλλων οδοφραγμάτων είναι όχι απλά ένδειξη αλλά απόδειξη της απροθυμίας για επαναπροσέγγιση και κατ’ επέκταση έλλειψη βούλησης για λύση.
Όλες οι συζητήσεις, αναλύσεις και επιχειρηματολογία των απορριπτικών αναφορικά με το τι δέον γενέσθαι για το μέλλον του τόπου μας καταλήγουν στην επωδό ότι «τίποτε δεν μπορεί να γίνει αφού για τα πάντα αποφασίζει η Τουρκία». Υποστηρίζουν ότι η εκάστοτε τ/κ ηγεσία είναι ο Δούρειος Ίππος της Τουρκίας, ότι όλοι οι Τ/Κ ηγέτες είναι μαριονέτες στα χέρια της Άγκυρας και συνεπώς όσο και να θέλουμε όσο και να προσπαθούμε τίποτε δεν θα πετύχουμε. Δεν βλέπετε, λένε με μια υπολανθάνουσα ικανοποίηση για την αυτοδικαίωσή τους, ότι οι Τούρκοι διαχρονικά συμπεριφέρονται ως επεκτατική δύναμη;
Και όμως, οι Τ/Κ μπορούν να διαδραματίσουν τον δικό τους ρόλο στο Κυπριακό, που δεν συμβαδίζει με εκείνον της Τουρκίας. Τούτο καταδεικνύεται από μια σειρά υπαρκτών γεγονότων τα οποία οι αντιδραστικοί στην πλευρά μας θέλουν να αγνοούν. Τέτοια γεγονότα είναι μεταξύ πολλών άλλων: Οι μαζικές και δυναμικές κινητοποιήσεις ενάντια στον Ντενκτάς το 2003, που διεκδικούσαν ειρηνική συμβίωση. Το δημοψήφισμα του 2004 που η πλειοψηφία τους ψήφισε υπέρ της επανένωσης σε μια ΔΔΟ. Ηγέτες τους όπως οι Ταλάτ και Ακιντζί, που εξελέγησαν δημοκρατικά και συνεπώς τους εκφράζουν, προχώρησαν σε ουσιαστικά βήματα που οδήγησαν σε σημαντικότατες συγκλίσεις. Το ίδιο το γεγονός ότι διεξάγονται συνομιλίες αποτελεί μιαν έκφραση της επιθυμίας των δύο κοινοτήτων για αρμονική συμβίωση. Οι εκατοντάδες δικοινοτικές εκδηλώσεις κάθε μορφής, που οργανώνονται αυθόρμητα και ελεύθερα από τη βάση του κόσμου, είναι αποτέλεσμα μιας δυναμικής που πηγάζει από τον λαό και δεν μπορούν τα κατεστημένα να κάνουν πως δεν τη βλέπουν. Προβάλλεται από τους αρνητές της λύσης ότι και αν οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων κατέληγαν σε συμφωνία η Τουρκία δεν θα την αποδεχόταν. Αλλά και αν η Τουρκία διαφωνήσει θα έχουμε ήδη ένα κεκτημένο που θα δημιουργεί προοπτικές.
Με άλυτο το Κυπριακό η Τουρκία θα είναι ένας συνεχής δυνητικός κίνδυνος ο οποίος καθίσταται όλο και μεγαλύτερος. Ούτε ο GSI ούτε ο EastMed θα υλοποιηθούν ούτε το φυσικό μας αέριο θα μπορέσουμε να εκμεταλλευθούμε. Να συνομολογηθεί μια συμφωνία που να προνοεί αποχώρηση του κατοχικού στρατού και κατάργηση των εγγυήσεων και επεμβατικών δικαιωμάτων. Οι λυσηφοβικοί διερωτώνται κατά πόσον η Τουρκία θα τηρήσει μιαν τέτοια συμφωνία. Η ερώτηση αυτή θα αιωρείται πάντοτε ό,τι και να κάνουμε, ό,τι και να υπογράψουμε. Κανένας δεν μπορεί να απαντήσει με σιγουριά. Είμαστε όμως υποχρεωμένοι να δοκιμάσουμε αφού δεν υπάρχει άλλος δρόμος.
