- Έλα κουμπάρε Χασάν. Τι κάμνεις, ούλλα καλά;
- Ωωω, κουμπάρε Τζιόν. Ναι, μια χαρά, εσείς; Η οικογένεια, η επιχείρηση;
- Ούλλα ρολόιν, ρε Χασάν μου. Να 'σαι καλά που αρωτάς. Ξέρεις γιατί σε παίρνω; Εννά πρέπει να σύρω θκυο, τρεις πόμπες πας στες εγκαταστάσεις σου που είπαμεν πως εν θα έπρεπε να 'σιεις.
- Ε ρε κουμπάρε Τζιόν, αν το κάμεις τούτον εννά πρέπει να απαντήσω με πέντε, έξι πυραύλους όμως. Εν τζαι να υπάρξει πρόβλημαν έννεν;
- Οϊ, οϊ, κανένα, φτάνει μόνο να μεν έχουμεν σοβαρές ζημιές.
- Ε πε τζαι του άλλου του κουμπάρου που μας σύρνει συνέχειαν σιηπεθκιές να κάμει παμόν όμως α;
- Μεν έσιεις έννοιαν κουμπάρε μου. Άης το πάνω μου. Άτε, σιαιρετίσματα στην κουμέρα τζαι ξαναμιλούμεν.
- Να τα δώκω κουμπάρε. Υγείαν.
Δεν ξέρω για σας αλλά κάθε φορά που ακούω πως πριν γίνει επίθεση υπήρξε λέει προειδοποίηση για την προστασία των πολιτών, κάτι έτσι διαλόγοι έρκουνται στον νουν μου. Για αποφυγή τάχα μου απωλειών στον άμαχο πληθυσμό. Ό,τι να 'ναι πραγματικά. Λες τζαι οι στρατιώτες γεννιούνται πας τα δεντρά τζαι δεν έχουν μάναν ή τζύρην να τους κλάψει ή τα κτήρια που έρκουνται κάτω δεν έχουν μέσα εργαζόμενους που επήαν άνεννοιας δουλειάν που το πρωίν. Ούτε πως οι περιουσίες που διαλύονται ανήκουν ως επί το πλείστον στον άμαχο πληθυσμό. Συν του ότι τζαι οι επίμαχοι στόχοι έν' με τα λεφτά των πολιτών που ανεγέρθηκαν τζαι θα πρέπει να ξαναπληρώσουν για να τα ξαναχτίσουν. Για που εγώ έχω μεγάλον πρόβλημα, για που ζούμε σε εποχές που όπως είπαμε πολλές φορές δεν έχουμε τη νοητική ικανότητα πλέον για να ανταπεξέλθουμε σ’ αυτές.
Δημιουργήσαμε οργανισμούς διεθνείς που τζαι καλά ούλλοι εσυμφωνήσαν πως θα υπακούουν σε συλλογικές αποφάσεις τζαι θα συνεργάζονται αλλά στα ποτέθκια τους ούλλους που γυρόν. Ο ένας το μακρύν τζαι ο άλλος το κοντόν του. Αν όντως εθέλαμεν ειρήνη, θα την είχαμεν. Δεν είναι ανάγκη να κάμνουμεν πολέμους λες τζαι είμαστεν στον Μεσαίωνα για να μεν πω τζαι πολλά πιο πριν. Υπάρχει πάντα το εμπάργκο τζαι οι κυρώσεις για όποιον θέλει να κάμνει της κελλές του. Αλλά πολλοί τη δόξα εμίσησαν, το χρήμα ουδείς. Τζαι τούτον έν' το μιαλύττερόν μας πρόβλημα. Πάμεν τζαι θκιαλέουμεν διεφθερμένους τζαι μετά έχουμεν πρόβλημα που μόνο το προσωπικό τους συμφέρον τους νοιάζει.
Φυσικά ουδείς άμοιρος ευθυνών. Όπου το πιο σκοτεινό μας ένστικτο το κάμνουμεν projection πάνω σε διάφορους «σωτήρες» οι οποίοι πασπαλίζουν με χρυσόσκονη τα λόγια τους για να ακούγονται ως προστάτες είτε της ηθικής, είτε της κουλτούρας, είτε της θρησκείας, είτε ακόμα τζαι των οικονομικών μας συμφερόντων. Βαθκιά μέσα μας ξέρουμεν όμως πως πρώτα-πρώτα έν' το μίσος μας για τους άλλους τζαι το προσωπικό μας συμφέρον που μας καθοδηγεί. Αλλά εν μπορούμε να το πούμεν ξεκάθαρα τζαι φακκούμεν γυρόν του μπάκαρη. Να μεν κατηγορηθούμεν τζιόλας ως ακραίοι διότι ακραίοι έν' μόνον οι άλλοι. Εμείς εξάλλου είμαστεν η εμπροσθοφυλακή. Θυσιαζόμεθα δια το γενικόν καλό. Λαμπρόν να μας κάψει.
Αν η στήλη απευθυνόταν σε λόγιους θα έπρεπε να αναλύουμεν την κατάσταση μέσα που κάποια φιλοσοφικο-πολιτικο-οικονομικά πρίσματα για να έβρουμεν τις πταίει. Αμμά είμαστεν νάκκον αμόρφωτοι για έτσι επιπέδου συζητήσεις τζαι απλά θα εξάγουμε τα συμπεράσματά μας με ό,τι εργαλεία κατέχουμε. Λοιπόν αγαπητοί μου, ας παραδεχτούμεν για ακόμα μια φορά πως το πρόβλημάν μας ως δίποδα ανθρωποειδή είναι η ηλιθιότητά μας. Δεν θα καταφέρουμεν ποττέ, μα ποττέ να ζήσουμε σε συνθήκες απόλυτης ειρήνης διότι ποττέ μα ποττέ δεν θα παραδεχτούμεν πως κάμνουμεν λάθος, πως πολλές «αρχές και ηθικοί μας κώδικες» έν' απλά ο φερετζές του μίσους τζαι της απληστίας μας. Έτσι ο κάθε κλόουν κερδοσκόπος θα ηγείται του τσίρκου που ονομάζουμεν κοινωνία πολιτών.
- Ε κουμπάρε Τζιόν, ετελειώσαν οι πόμπες; Διότι έχουμεν τζαι χτηνά να ταΐσουμεν.
