Με αφορμή αυτή τη φορά το θέμα που προέκυψε με τους χειρισμούς του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα στην υπόθεση του βιασμού με κατηγορούμενο πολιτικό πρόσωπο, βλέπουμε τις τελευταίες μέρες μία εντελώς εκτός ορίων αλλά και λογικής πολιτική αντιπαράθεση ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα, με χαρακτηρισμούς, αλληλοκατηγορίες και μπόλικη παρελθοντολογία, που όχι μόνο δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την ουσία και το αντικείμενο της υπόθεσης, αλλά και ευτελίζουν την πολιτική.
Την ώρα που οι πολίτες περιμένουν να ακούσουν θέσεις και προτάσεις για τα σοβαρά θεσμικά ζητήματα που εγείρονται και τα τεράστια ελλείμματα στην απονομή της Δικαιοσύνης που ανέδειξε η καταδίκη μας από το ΕΔΔΑ, αυτοί «κοκορομαχούν» για «παλιά ξινά σταφύλια». Για τη διάκυβερνηση Χριστόφια και το Μαρί, τη διακυβέρνηση Αναστασιάδη και τους διορισμούς του, το υποθετικό φλέρτ ΑΚΕΛ - Οδυσσέα Μιχαηλίδη και ΔΗΣΥ-Νίκου Χριστοδουλίδη και ό,τι άλλο θυμηθούν ή ανασύρουν από τους «φακέλους» που διατηρούν στα αρχεία τους ο ένας για τον άλλο. Περιέργως δεν θυμήθηκαν ακόμα το πραξικόπημα, τον Γρίβα και τον Μακάριο, αλλά μέρες που έρχονται, περιμένουμε να το ξαναδούμε και αυτό.
Ανάλογα φαινόμενα είδαμε και προσφάτως, στην περίπτωση της παύσης της δικαστού Βαρωσιώτου, των σχέσεών μας με το Ισραήλ, αλλά και λίγο παλαιότερα λόγω της παύσης του Οδυσσέα Μιχαηλίδη.
Είναι προφανές ότι τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν ήδη πάρει θέσεις μάχης ενόψει και των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών του 2026 αλλά και των προεδρικών του 2028 και θεωρούν ότι με αυτό τον πολωτικό τρόπο μπορούν να συσπειρώσουν οπαδούς και να ανακόψουν τη φυλλοροή ψηφοφόρων που αντιμετωπίζουν.
Εκείνο που δεν αντιλαμβάνονται είναι ότι όσο δεν παράγουν πολιτική, προτάσεις και λύσεις για τα προβλήματα και ζητούμενα των πολιτών και απλά «χοντρένουν» τις μεταξύ τους κόντρες, αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια, απομακρύνουν από κοντά τους ακόμη περισσότερους ψηφοφόρους. Η «αιώνια αντιπαλότητα» μεταξύ των δύο, είναι ένα μπαγιάτικο φαγητό που έστω και αν το ξαναζεστάνουν κάθε φορά, δεν συγκινεί πλέον κανένα, πέρα από έναν μικρό πυρήνα σκληροπυρηνικών και στα δύο κόμματα, που έτσι και αλλιώς αυτοί είναι αμετακίνητοι.
Επίσης, τα δύο κόμματα δείχνουν να μην έχουν αντιληφθεί το πιο ουσιαστικό. Ότι πλέον δεν «παίζουν», όπως παλιά, μόνα τους. Η εδραίωση του ακροδεξιού και λαϊκίστικου ΕΛΑΜ από τη μία και η εμφάνιση του «προοδευτικού», αλλά επίσης λαϊκίστικου, κόμματος του Οδυσσέα Μιχαηλίδη από την άλλη, έχει δημιουργήσει νέα δεδομένα και η μαζική διαρροή ψηφοφόρων των δύο μεγάλων κομμάτων προς αυτά, δεν είναι πλέον υποθετική και θεωρητική απειλή.
Και όσο τα δύο μεγάλα κόμματα συνεχίζουν να απαξιώνουν την πολιτική πολιτευόμενα και κυρίως κονταροχτυπούμενα με τις παλιές συνταγές τους που έχουν προ πολλού κουράσει και απηυδήσει τους πολίτες, τόσο θα χάνουν ψηφοφόρους, είτε προς την αποχή, είτε ακόμη χειρότερα προς τους λαϊκιστές.
