Όταν άρχισαν να συμβαίνουν όλα για όσα λέγαμε πως δεν μπορεί να συμβούν, άρχισαν να ακούγονται πιο δυνατά οι φωνές του ξεσηκωμού στην κοινότητά μας. Αυτή τη φορά ήταν πολύ περισσότερες και πιο δυνατές από ποτέ. Οι σχέσεις μας με την Τουρκία έβαλαν τη σφραγίδα τους στην επικαιρότητα κατά τη διάρκεια της βδομάδας. Ουσιαστικά παρόμοια πράγματα είχαν συμβεί και στο παρελθόν. Φαίνεται πως τώρα το ποτήρι έχει ξεχειλίσει. Αν ο Μουσταφά Ακιντζί είχε επιδείξει και κατά τη διάρκεια των τελευταίων εκλογών την τωρινή του αντίδραση στις απειλές από την Άγκυρα, τα πάντα θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά τώρα. Τότε η κοινότητα έχασε μια πολύ σημαντική ευκαιρία. Τι είδους ευκαιρία; Να σας πω. Κατά τη διάρκεια της πενταετούς θητείας του, ο Ακιντζί τόλμησε να συγκρουστεί για πρώτη φορά με την Τουρκία. Κατά τις πρώτες μέρες της εκλογής του το 2015, έλεγε «είμαι συναινετικός και όχι συγκρουσιακός». Διότι πίστευε ότι θα μπορούσε να συσταθεί μια υγιής σχέση με την Άγκυρα. Μάλιστα, σε όσους του έλεγαν πως αυτό δεν είναι δυνατόν, έλεγε το αντίθετο προσπαθώντας να το αποδείξει με παραδείγματα. Κατά τη γνώμη του, όλα θα μπορούσαν να λυθούν με διάλογο. Μπήκε στο ελληνοκυπριακό καφενείο στην Καρπασία, λέει. Εκεί ήταν αναρτημένες φωτογραφίες του Ατατούρκ και του Ντενκτάς. Είπε στους στρατιωτικούς αξιωματούχους πως αυτό δεν ήταν σωστό, λέει. Επέδειξαν κατανόηση. Αφαίρεσαν τις φωτογραφίες. Αυτή η αισιοδοξία του Ακιντζί εξαντλήθηκε στα τελευταία στάδια της θητείας του. Έφτασε σε εποχές που δεν θα μπορούσε να ήταν συναινετικός. Όταν άρχισαν να έρχονται και απειλές από την Άγκυρα, τότε κατάλαβε ότι ήταν αναπόφευκτη η σύγκρουση. Καλά, τι ευκαιρία χάθηκε; Ακριβώς αυτή. Πλέον υπήρχε απέναντί μας ένας Ακιντζί που τόλμησε τη σύγκρουση με την Άγκυρα. Αν δεν ανατρεπόταν με εκλογικό πραξικόπημα, θα άνοιγε ο δρόμος για να πάρουν πίσω τη σφετερισθείσα πολιτική τους βούληση οι Τουρκοκύπριοι. Η Τουρκία δεν θα έφερνε στο προσκήνιο αυτή την πολιτική των ίσων, κυρίαρχων κρατών. Ο Ακιντζί δεν θα την αποδεχόταν οπωσδήποτε και δεν θα εγκατέλειπε την ομοσπονδιακή λύση. Αυτό θα ήταν το πιο σημαντικό κέρδος της κοινότητας. Φυσικά, αν η Άγκυρα δεν κατέφευγε σε άλλα μέσα εναντίον του Ακιντζί που θα είχε κερδίσει τις εκλογές και δεν τον αφάνιζε διά της βίας.
Όλοι ξέρουμε τι θα μπορούσαν να κάνουν. Πιο πρόσφατα είδαμε τι έκαναν στον Φαϊζ Σουτζούογλου, ο οποίος κέρδισε την ηγεσία του UBP και αργότερα κάθισε στον θώκο του Πρωθυπουργού. Ο Αντιπρόεδρος της Τουρκίας Φουάτ Οκτάι σήκωσε το τηλέφωνο στην Άγκυρα. Στην άλλη άκρη του τηλεφώνου ήταν ο Φαϊζ Σουτζούογλου. «Δεν θέλουμε να δουλέψουμε μαζί σου, θα αποσυρθείς», του είπε ο Φουάτ Οκτάι. «Γιατί να αποσυρθώ, εκλέχθηκα», του είπε ο κ. Φαϊζ. Ο Φουάτ Οκτάι έκλεισε το τηλέφωνο. Δεν είπε τίποτε άλλο. Μετά από μερικές μέρες, ο Φαϊζ Σουτζούογλου γλύτωσε την τελευταία στιγμή από ένα σοβαρό τροχαίο δυστύχημα καθώς ταξίδευε με το αυτοκίνητό μαζί με την οικογένειά του στην περιοχή της Κερύνειας. Λίγο έλειψε να τους συνέθλιβε ένα φορτηγό. Ήταν φανερό πως επρόκειτο για μια προειδοποίηση.
Έχουμε πολλά παραδείγματα από το παρελθόν. Απειλήθηκε με θάνατο και απέσυρε την υποψηφιότητά του δύο μέρες πριν από τις εκλογές ο Αχμέτ Μιτχάτ Μπερμπέρογλου, που ήταν υποψήφιος για την αντιπροεδρία το 1973 απέναντι στον Ντενκτάς. Είχε αναγκαστεί να αποσύρει την υποψηφιότητά του και ο δικαστής Ζεκιά Μπέη που ήταν υποψήφιος απέναντι στον δρα Κιουτσιούκ το 1968. Απέσυρε την υποψηφιότητά του κατόπιν πιέσεων και ο Ντερβίς Έρογλου, ο οποίος ήταν υποψήφιος στις προεδρικές εκλογές του 2000 απέναντι στον Ντενκτάς και πέρασε στον δεύτερο γύρο. «Με παρακολουθούν 42 πράκτορες της ΜΙΤ», είπε τότε ο Έρογλου.
Ήρθαμε στο σήμερα τρομοκρατούμενοι με συνεχείς πιέσεις και απειλές. Και επειδή πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να κάνουν ό,τι θέλουν στην κοινότητά μας, η οποία εκφοβίστηκε και τρομοκρατήθηκε, άρχισαν να κάνουν τα πιο θρασέα βήματα. Προχώρησαν τόσο πολύ την υπόθεση ώστε να μας δικάζουν ερήμην στην Άγκυρα και να αποφασίζουν τη σύλληψή μας. Όμως, αυτή τη φορά πρόσκρουσαν σε έναν σκληρό βράχο που δεν ανέμεναν. Αυτή τη φορά δεν βρήκαν μπροστά τους μια κοινότητα φοβισμένη. Σε αυτό προστέθηκαν και οι αντιδράσεις που προήλθαν από την Κυπριακή Δημοκρατία. Ο κυπριακός λαός έγινε σχεδόν μια γροθιά. Ιδού, αυτή είναι ελπίδα για το μέλλον. Η Βουλή της Κυπριακής Δημοκρατίας έλαβε ομόφωνα απόφαση προστασίας μας. Ιδού, αυτή είναι και η δημοκρατία που θα μας ενώσει ως Κύπριους!
