Είστε ένοχοι, κύριοι, και μάλιστα πολύ ένοχοι, όμως δεν λέτε έστω και μία συγγνώμη! Η χώρα κάηκε, η Κύπρος κάηκε, όμως εσείς ακόμα προσπαθείτε να προστατεύσετε τις καρέκλες σας. Βρίσκετε χίλιες δυο δικαιολογίες για να δείξετε πως έχουν άδικο όσοι φωνάζουν με πόνο και σας κατηγορούν. Ομολογήστε, μην φοβάστε. Πείτε «ήμασταν ανέτοιμοι». Πείτε «δεν μπορέσαμε να επέμβουμε αμέσως». Η γραφειοκρατία είναι αργοκίνητη. Σαν να στρογγυλοκάθισαν σε εκείνα τα αξιώματα για να γίνουν κάτι, όχι για να κάνουν κάτι. Κενές ομιλίες. Κενές συναντήσεις. Κενές διασκέψεις. Ξέχασαν ότι έχουμε χειρότερα προβλήματα και από την κατοχή σε αυτό το νησί. Οι πυρκαγιές είναι ο κύριος μπελάς αυτής της χώρας. Όμως, είναι το θέμα που συζητείται πιο λίγο και στο οποίο δίδεται η λιγότερη έμφαση. Σαν να έχει αφεθεί στον Θεό.
Αν δεν το εμποδίσει ο Θεός, θα καούν. Άνθρωποι. Ζώα. Σπαρτά. Αφέθηκαν στο έλεος του Θεού! Δεν σας πέρασε καθόλου από το μυαλό να αγοράσετε πυροσβεστικά αεροπλάνα, αντί όπλα; Σε αυτό το νησί χρειάζεται επιστράτευση για τις πυρκαγιές, όχι για τον στρατό. Πηγαίνετε μέχρι τη Νέα Υόρκη. Γιατί δεν τα συζητάτε αυτά; Θα συστήσουν επιτροπή νεολαίας, λέει, θα επιδιορθώσουν τα κοιμητήρια, λέει, θα ανοίξουν οδοφράγματα, λέει. Όλο μας το ντέρτι είναι τα οδοφράγματα; Βάζετε νέα τούβλα στα δύο ίσα, κυρίαρχα κράτη; Κάηκε η χώρα ρε, κάηκε. Κάηκαν άνθρωποι. Κάηκαν ζώα. Κάηκαν σπίτια που ήταν οι κόποι μιας ζωής. Έγιναν στάχτη αμπέλια, κήποι, δέντρα. Πώς περνάμε τώρα απ’ εκεί δακρύζοντας από μέσα μας; Πώς κοιτάμε εκείνο το κατάμαυρο κάρβουνο;
Αργοκίνητη, αδιάφορη γραφειοκρατία. Μήπως δεν μπορεί να εμποδιστεί μια φωτιά από το να μεγαλώσει και να εξαπλωθεί με μια γρήγορη και άμεση επέμβαση; Όμως, κοιτάξτε τι λένε οι κάτοικοι της Μαλλιάς. Η επέμβαση ήρθε μόνο μετά από τέσσερις ώρες. Κρίμα που δεν λειτουργεί και η γραμμή προειδοποίησης. Και εκείνη είναι πολύ αργοκίνητη. Άλλωστε μήπως είναι εύκολο σε αυτή τη χώρα να επικοινωνήσεις τηλεφωνικώς με έναν κρατικό οργανισμό; Παντού υπάρχει και ένας αυτόματος τηλεφωνητής.
Πάτησε το τάδε κουμπί, πάτησε το άλλο κουμπί. Και ξαφνικά κλείνει! Μήπως υπάρχει κάποιος που θα ακούσει την κραυγή για βοήθεια και να τρέξει αμέσως για βοήθεια; Για τον λόγο αυτόν, δεν τηλεφωνώ σε κανέναν σε κυβερνητικά γραφεία. Τελευταία φορά είχα τηλεφωνήσει πριν εφτά χρόνια. Την ώρα που μας ρίχνονταν πέτρες. Έπαιξε το τηλέφωνο της Γενικής Αστυνομικής Διεύθυνσης. Μίλησα με τη γραμματέα του. Ζήτησα τον γενικό διευθυντή. «Θα κοιτάξω και θα σας πω», είπε. «Είναι σε σύσκεψη», είπε μετά από λίγο. Εμείς εδώ δολοφονούμαστε, όμως ο γενικός διευθυντής της Αστυνομίας δεν βγαίνει καν στο τηλέφωνο.
Είστε ένοχοι, κύριοι, και μάλιστα πολύ ένοχοι, όμως δεν λέτε έστω και μία συγγνώμη! Μετά από αυτή την κόλαση, δεν γίνεται να κάθεται κάποιος άνετα σε εκείνες τις καρέκλες. Όσο έτοιμη είναι για πόλεμο μια χώρα, πρέπει να είναι άλλο τόσο έτοιμη και απέναντι σε φυσικές καταστροφές. Όμως, αυτός δεν είναι σεισμός. Δεν είναι πλημμύρα. Είναι πυρκαγιά. Ίσως να μην μπορείτε να εμποδίσετε τον σεισμό και την πλημμύρα, όμως είναι δυνατόν να εμποδιστεί μια πυρκαγιά. Τώρα εργάζεστε για διαπίστωση των καταστροφών;
Να το κάνετε φυσικά. Υποχρεούστε να δώσετε τα πάντα σε εκείνους τους ανθρώπους που έχασαν όλα όσα είχαν. Υπάρχουν πολλά κενά για να περιορίσετε τα έξοδά σας. Πρώτα αρχίστε από εκείνους που παίρνουν και σύνταξη, και μισθό. Δεν ξέρω τι είδους πολιτική ηθική είναι αυτή. Μισθός από δύο ταμεία! Ντρέπεται ο άνθρωπος, μωρέ. Επιπλέον, όσο και αν αποζημιώσετε τους πληγέντες, δεν μπορείτε να φέρετε πίσω έτσι εύκολα τη μυρωδιά εκείνων των χωριών. Τουλάχιστον, κοιτάξτε τι θα γίνει στο εξής. Δείτε πού έχετε κάνει λάθη και σφάλματα. Δείτε τη βραδυκινησία!
Σε μια τέτοια τραγωδία, ντρέπεται ο άνθρωπος επειδή κάθεται σε εκείνα τα αξιώματα, έστω και αν δεν είναι καθόλου ένοχος. Εσείς δεν ντρέπεστε καθόλου;
