Ζούμε στον βαρύ απόηχο μιας απώλειας που δεν περιγράφεται με λέξεις. Ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Οι δύο αδικοχαμένοι των πυρκαγιών του 2025 θα στοιχειώνουν τη συνείδηση όλων μας. Μπορούσαν να γίνουν περισσότερα; Εκατοντάδες τετραγωνικά χιλιόμετρα πράσινου, έγιναν στάχτη. 250 σπίτια, άλλα υποστατικά, καλλιέργειες, εκκλησίες. Βουβή η γη, βουβός και ο θρήνος που εξαπλώνεται στα μάτια των ανθρώπων που έχασαν τις ζωές τους, σε μερικές ώρες. Κραυγή απόγνωσης, που δεν ακούγεται, αβάσταχτη η οδύνη της απώλειας.
Για πολλοστή φορά βλέπουμε τις φλόγες να σαρώνουν τον τόπο μας. Κάθε φορά λέμε ήταν η χειρότερη από όλες. Τι μάθαμε από τις προηγούμενες; Ποια λάθη αποφύγαμε, ποια κενά φροντίσαμε να καλύψουμε; Ποια πρόληψη κάναμε; Η καταστροφή βρήκε πρόσφορο έδαφος στα κρασοχώρια της Λεμεσού. Ανύπαρκτη πρόληψη, μικροπολιτικές αγκυλώσεις, σύγκρουση εξουσιών, κρατική αδράνεια; Πόσο μακριά είναι η επόμενη φορά;
Η Κύπρος πενθεί. Όχι μόνο για τους ανθρώπους της που χάθηκαν, τα δάση που κάηκαν, τα ζώα που εγκλωβίστηκαν και δεν πρόλαβαν να σωθούν, τα σπίτια που έγιναν στάχτη. Πενθεί για κάτι βαθύτερο, την ασφάλεια που ράγισε, για τις ρίζες που κόπηκαν, για τη μνήμη της γης που παραμορφώθηκε βίαια και ανεπιστρεπτί. Μια αίσθηση προδοσίας και εγκατάλειψης. Μια ανατριχίλα για το μετά.
Οι εικόνες από τα φλεγόμενα βουνά είναι χαραγμένα στην ψυχή μας. Ο φόβος, ο πανικός, οι εφιάλτες που έπονται. Αν μπορούμε να περηφανευόμαστε για κάτι χωρίς να το οφείλουμε σε κάποιον, είναι πως οι Κύπριοι αγαπούμε τον τόπο μας, είμαστε συνδεδεμένοι με τη γη μας και είναι κομμάτι του εαυτού μας.
Αυτές οι πυρκαγιές έχουν ευθύνες. Είναι αποτέλεσμα λήψης ή μη λήψης πολιτικών αποφάσεων. Είναι αποτέλεσμα ανεπάρκειας, ευθυνοφοβίας και μετακύλισης ευθυνών. Είναι αποτέλεσμα απουσίας υπευθύνων.
Δεν είναι απάντηση το ταμπέλωμα ανυποψίαστων ανθρώπων και η διάδοση φωτογραφίας κάποιου με σακίδιο στον ώμο να βαφτίζεται εμπρηστής και αλλοδαπός που έβαλε στόχο να μας κάψει. Είναι αποπροσανατολισμός. Είναι σανός που θα μείνει αμάσητος. Να κορυφώνεται μάλιστα το σίριαλ με σενάρια για κυκλώματα και την τραγελαφική σύλληψη, πιθανότατα οπαδού, αφού κουβαλούσε φωτοβολίδα, κροτίδες και σφεντόνα.
Ασφαλώς προέχει να στηριχθούν με κάθε δυνατό τρόπο όσοι έχουν πληγεί. Όχι όμως να εξαγοραστούν συνειδήσεις. Ούτε να ταλαιπωρηθούν στη γραφειοκρατία. Η επόμενη κίνηση είναι η ευθιξία. Η ανάληψη της ευθύνης για όσα δεν έγιναν.
Με την «απολογία εκ μέρους της Πολιτείας» ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να δείξει πυγμή και αποφασιστικότητα. Να απεγκλωβιστεί από άμεσες ή έμμεσες εξαρτήσεις, από ανθρώπινες σχέσεις και να προχωρήσει σε νέες επιλογές, ικανές να προστατεύσουν την ανθρώπινη ζωή, τους ανθρώπους, τη φύση, επιλογές με ικανότητα να διασφαλίζουν το μέλλον.
