Ο τίτλος είναι μιας φίλης που ζει και εργάζεται στο εξωτερικό. Ανθή σε ευχαριστώ! Κάθε φορά που έρχεται στην Κύπρο συνειδητοποιεί ότι αυτά που είναι αυτονόητα στο ευρωπαϊκό κράτος που ζει, εργάζεται και μεγαλώνει την οικογένειά της, στην Κύπρο δεν είναι.
31 Ιουλίου, ο κόσμος βγήκε στους δρόμους με αφορμή τις φονικές πυρκαγιές, στις οποίες κάηκαν άνθρωποι ζωντανοί στην προσπάθειά τους να εγκαταλείψουν τις περιουσίες τους. Κάηκαν πάνω από 125 χιλιόμετρα. Η αποκατάσταση των ζημιών ακούστηκε από κάποια ΜΜΕ ότι ανέρχεται στα 100 εκατομμύρια. Κάηκαν πάνω από 250 σπίτια. Κάηκαν κτηνοτροφικές μονάδες, κάηκε εύφορη γη, πολλά αυτοκίνητα. Κάηκε η ψυχή μας με τις εικόνες που παρακολουθούσαμε στους δέκτες μας πριν μια εβδομάδα. Η κυβέρνηση και οι αυλικοί της, θεωρούν ότι ο κόσμος βγήκε στους δρόμους για την πυρκαγιά αυτή καθ’ αυτή. Καμία σχέση. Γι' αυτό έγραψα πιο πάνω, η φονική πυρκαγιά είναι η αφορμή. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους γιατί ζει σε ένα κράτος που αποσυντίθεται καθημερινά! Λόγοι όπως οι πιο κάτω:
1. Η απουσία πολιτικής ευθιξίας. Σε άλλες χώρες της Ευρώπης, αξιωματούχοι παραιτούνται με κάθε μικρή και ασήμαντη για εμάς πράξη. Όπως για παράδειγμα, να χρησιμοποιηθεί υπηρεσιακό αυτοκίνητο για ιδιωτικό σκοπό. Στην Κύπρο, πριν μερικές εβδομάδες είχαμε τις υποδείξεις του ΕΔΔΑ για τις σοβαρές παραλείψεις και όχι μόνο του Βοηθού Γενικού Εισαγγελέα για τον βιασμό κοπέλας από πολιτικό πρόσωπο. Πριν μια βδομάδα κάηκαν άνθρωποι ζωντανοί, μαύρισαν 125 χιλιόμετρα γης, έχουμε 100 εκατομμύρια ζημιές, κανένας αξιωματούχος δεν αναλαμβάνει την ευθύνη της απουσίας συντονισμού. Αυτό αποδεικνύουν όλες οι μαρτυρίες που ακούστηκαν. Απουσίαζε σοβαρός συντονισμός, παρ' όλες τις διαβεβαιώσεις της κυβέρνησης αρχές Ιουνίου ότι ήταν πανέτοιμη για τις πυρκαγιές. Σε άλλες χώρες, ο υπουργός παραιτείται για λόγους πολιτικής ευθιξίας. Ένα παράδειγμα που μπορώ να σκεφτώ είναι αυτό με το πλοίο στην Ελλάδα πριν δύο χρόνια που ένας άνθρωπος πνίγηκε γιατί τον έσπρωξαν στη θάλασσα καθώς το πλοίο έφευγε. Πριν καν γίνει διερεύνηση ο υπουργός Ναυτιλίας τότε παραιτήθηκε.
2. Η απουσία οποιασδήποτε σοβαρότητας. Ένας Πρόεδρος που δεν προλαβαίνουμε να παρακολουθούμε τις κοινωνικές του δραστηριότητες. Αμέτρητα φωτογραφικά κλικ, και καμία σοβαρότητα για την επίλυση σοβαρών ζητημάτων. Καταλαβαίνω, είναι ωραίο το αίσθημα να αισθάνεσαι ο πιο σημαντικός πολίτης μιας χώρας, αλλά ο λαός, τουλάχιστον αυτοί που ξεγελάστηκαν και τον ψήφισαν ανέμεναν ότι θα είναι και ο πιο χρήσιμος πολίτης. Δυστυχώς, οι προσδοκίες τους διαψεύδονται καθημερινά και μαζί με αυτούς επιβεβαιωνόμαστε και όλοι εμείς που είχαμε δει πέρα από την εικόνα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ακόμα και στο Υπουργείο Εξωτερικών είχε αφήσει ένα τεράστιο χάος ως υπουργός. Δεινοπάθησαν όλοι μαζί του, αυτό κυκλοφορούσε στους διαδρόμους του ΥΠΕΞ.
3. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους γιατί δεν αισθάνεται ασφαλής. Δεν αισθάνεται ότι αυτό το κράτος δημιουργεί ένα ασφαλές πλαίσιο για αυτόν. Η φονική πυρκαγιά επιβεβαίωσε αυτό που αισθάνεται ο κόσμος εδώ και πάρα πολύ καιρό και αποτυπώθηκε αρκετές φορές στις δημοσκοπήσεις. Από τη μέρα των πυρκαγιών, είδαν το φως της δημοσιότητας πολλά θέματα που ταλαιπωρούν τον απλό κόσμο. Τον κόσμο τον οποίο αφουγκράστηκε ο Νίκος Χριστοδουλίδης και φαντάζομαι ακόμη αφουγκράζεται. Ταμεία και αποζημιώσεις που δεν έφτασαν ποτέ στους πυρόπληκτους των προηγούμενων χρόνων. Φοιτητικές χορηγίες που δεν έλαβαν ακόμα οι οικογένειες που δυσκολεύονται ενώ σε έναν μήνα ξεκινά η νέα ακαδημαϊκή χρονιά. Μια δημόσια υπηρεσία που ο Πρόεδρος αύξησε τον αριθμό των υπαλλήλων της, αλλά δεν είδαμε καμία διαφορά στην αποτελεσματικότητά της. Υπηρεσίες στις οποίες ο κόσμος βασίζεται για να τους προστατεύσει όπως καλή ώρα οι υπηρεσίες που εμπλέκονται σε πυρκαγιές που έπρεπε εδώ και χρόνια να είναι κάτω από την ίδια στέγη Πυροσβεστική και Πολιτική Άμυνα.
4. Ο κόσμος βγήκε στους δρόμους γιατί αισθάνεται ότι η διαπλοκή, η σύγκρουση συμφερόντων και οι μαζεμένες αδικίες εις βάρος του δεν αντέχονται πλέον. Ο διττός ρόλος του Γενικού Εισαγγελέα, τα «λερωμένα» διαβατήρια, οι πολλαπλές συντάξεις και η αναξιοκρατία σε πολλά επίπεδα ξεχείλισε το ποτήρι της κοινωνίας.
Ο Πρόεδρος οφείλει ως «αντισυστημικός» που διατείνεται ότι είναι, να σταματήσει να είναι συνεχιστής μοτίβων που απλά συνεχίζουν την αποσύνθεση του κράτους. Είναι η ώρα, αν μπορεί, βέβαια, να ξεκινήσει επανορθωτικές κινήσεις, διακόπτοντας τις κακές πρακτικές των προηγούμενων. Επιπρόσθετα, είναι η ώρα να προσγειώσει τον εαυτό του στην πραγματικότητα, γιατί η εικονική πραγματικότητα μέσα στην οποία ζει δεν πουλάει και βλάπτει την Κύπρο. Το είχα γράψει και παλαιότερα, οι ικανότητες δεν φαίνονται στα φωτογραφικά κλικ αλλά στο πεδίο δράσης και εκεί φαίνεται (μιας και είναι η καινούργια καραμέλα της κυβέρνησης) να υπάρχει ένα τεράστιο «κενό».
