Η «Ένωση Δικηγορικών Συλλόγων» πραγματοποίησε επισκέψεις στη «γενική αστυνομική διεύθυνση» και στην «προεδρία» του «ανωτάτου δικαστηρίου». Η Ένωση Δικηγορικών Συλλόγων γνωστοποίησε προφορικώς και γραπτώς τα παράπονα και τις απαιτήσεις της σε αυτές τις επισκέψεις που αφορούσαν το γεγονός ότι περάστηκαν χειροπέδες στον δικηγόρο Μουράτ Μετίν Χακκί. Όμως, πήγαν σε λάθος διεύθυνση. Έπρεπε να πάνε στον «διοικητή» των «δυνάμεων ασφαλείας» και όχι στη «γενική αστυνομική διεύθυνση». Διότι από αυτούς παίρνει εντολές η «αστυνομία». Αυτό το ξέρουν ακόμα και οι απλοί πολίτες και δεν το ξέρουν οι δικηγόροι μας; Για παράδειγμα, κοιτάξτε. Ποιος συνέλαβε τους Ελληνοκύπριους; Ένας πολίτης! Ένας από τους κατοίκους του γνωστού οικισμού. Ενοχλήθηκε από την επίσκεψη των Ελληνοκυπρίων, λέει. Γνωστοποίησε την κατάσταση στο αφεντικό μιας μεγάλης οικοδομικής εταιρείας. Και εκείνος τη γνωστοποίησε στον στρατιωτικό «διοικητή». Δηλαδή, δεν τη γνωστοποίησε στην «αστυνομία» αλλά στον στρατιωτικό «διοικητή». Και ο στρατιωτικός διοικητής ενεργοποίησε αμέσως την «αστυνομία». Ο πρώτος που έκανε την πρώτη ειδοποίηση στον οικισμό είναι πρώην πρόεδρος του εμπορικού επιμελητηρίου. Είναι αριστερός, όχι δεξιός! Και μάρτυρας του εισαγγελέα στη δίκη των πέντε Ελληνοκυπρίων που συνεχίζεται στο Τρίκωμο αυτή τη στιγμή. Έπρεπε και εσείς να πάτε απευθείας στον στρατιωτικό «διοικητή», αξιότιμοι δικηγόροι. Όμως, αν σώνει και καλά θέλετε να εφαρμόσετε την ιεραρχία ή τους νόμους, τότε η διεύθυνσή σας έπρεπε να ήταν ο «πρωθυπουργός». Διότι ουσιαστικά στην «πρωθυπουργία» υπάγονται οι «δυνάμεις ασφαλείας» που διατάζουν την «αστυνομία». Τι είπατε; Μόνο στα χαρτιά; Αν δεν ωφελεί αυτό το χαρτί, τότε, σκίστε το και πετάξτε το!
Είναι άρρωστος ένας από τους πέντε κρατούμενους Ελληνοκύπριους, ο Ανδρέας. Πολύ άρρωστος. Ούτε να καθήσει μπορεί ούτε να σταθεί. Υπάρχει φλεγμονή στα έντερά του. Πόνοι στην πλάτη και στη μέση. Ο «δικαστής» στο «στρατοδικείο» παρέπεμψε δύο φορές τον ασθενή σε ένα «πλήρως εξοπλισμένο» νοσοκομείο. Την πρώτη φορά, οι «αστυνομικοί» τον μετέφεραν στο «γενικό» νοσοκομείο. Δεν κοίταξαν εκεί που πονούσε, έκαναν άλλες εξετάσεις. Ο «δικαστής» έδωσε εντολή για δεύτερη φορά. Πάλι τον μετέφεραν στο νοσοκομείο. Ο γιατρός τού έγραψε αντιβιοτικά. Όμως, η «διεύθυνση» των «φυλακών» δεν μπόρεσε να δώσει στον άρρωστο το φάρμακό του για τρεις μέρες. Γιατί; Δεν υπήρχαν στο «γενικό» νοσοκομείο εκείνα τα αντιβιοτικά, λέει. Και ήταν κλειστά και τα φαρμακεία με τα οποία έχει συμφωνία. Δηλαδή, αν θα πεθάνεις, πέθανε! Εδώ υπάρχει ένας σύνδεσμος Οικουμενικών Δικαιωμάτων Ασθενών. Δεν ενδιαφέρθηκε καθόλου; Δεν μπορώ να ξέρω.
Όλοι ενοχλήθηκαν από τις χειροπέδες. Όμως, για τις χειροπέδες που περάστηκαν στον δικηγόρο, όχι στους Ελληνοκύπριους. Όμως, έπρεπε να ενοχληθούν και για τις χειροπέδες που περάστηκαν στους Ελληνοκύπριους. Είναι και ηλικιωμένος. Και άρρωστος. Δεν βλέπετε; Ούτε να καθήσει μπορεί ούτε να σταθεί ο άνθρωπος. Τον σέρνουν από «δικαστήριο» σε «δικαστήριο». Και χειροπέδες και από πάνω; Καταλάβαμε, δεν μπορούν να περνιούνται χειροπέδες σε δικηγόρους. Αντιλαμβάνεστε πώς πληγώσατε τη συνείδησή μας εδώ και πενήντα ημέρες;
Μείναμε μετεξεταστέοι ως κοινωνία και σε αυτό το γεγονός. Τα πολιτικά κόμματα, οι οργανώσεις και οι συντεχνίες μας είναι πολύ αναίσθητοι όλοι, εκτός από μερικούς. Δεν επέδειξαν απολύτως καμία αντίδραση. Δεν είπαν τίποτα ακόμα και για την απόφαση του «πρωτοδικείου» να «δικαστούν» ευρισκόμενοι υπό κράτηση. Όμως, κοιτάξτε. Ήταν λανθασμένη τελικά, λέει, η απόφαση αυτού του «δικαστηρίου». Το «ανώτατο δικαστήριο» κατήργησε την απόφαση κράτησης. Βρήκε λανθασμένη αυτή την απόφαση. Να είναι παράδειγμα για όλους σας. Μην φοβάστε να κριτικάρετε τις αποφάσεις του «δικαστηρίου». Και οι «δικαστές» είναι άνθρωποι. Μπορούν να κάνουν και αυτοί λάθος.
Επιβλήθηκε εγγύηση στους Ελληνοκύπριους κρατουμένους στην υπόθεση «παραβίασης απαγορευμένης στρατιωτικής περιοχής». Όμως, πάλι δεν αφέθηκαν ελεύθεροι. Διότι ακόμα συνεχίζεται η «δίκη» για «παραβίαση ιδιοκτησίας» «στο δικαστήριο» Τρικώμου. Το 1974 ήταν νέοι. Δεν πιάστηκαν αιχμάλωτοι. Πάλι, όμως, δεν μπόρεσαν να σωθούν. Αιχμαλωτίστηκαν 51 χρόνια μετά!
